வயது வந்ததால்தான் யாரும் சும்மா இருக்கணுமா? – ஓர் ஹோட்டல் ரிசர்வேஷன் கதையுடன்!
“வயசு ஆயிருச்சு, சமையல் செய்ய தெரியல; ஏதோ பழைய பாட்டில நின்னு வந்திருக்கேன்,” என்று சொன்னா, நாமும் சும்மா விட்டுடுவோமா? இந்தக் கதையை படிச்சீங்கனா, உங்களுக்கும் ஒரு சிரிப்பு வந்தே தீரும்!
நம்ம ஊர்ல நம்ம ஊர் சின்ன கம்யூனிட்டி ஹால்ல மாமா-மாமிகள் கூட்டம், இல்லாட்டி பெரிய Function ஹால்ல பண்டிகைன்னு ஒரு விவரம். ஆனா வெளிநாட்டுல, தனி ஹோட்டல், அந்த ஹோட்டல்; இரவு நேரம், “Night Auditor” என்று ஒரு பதவி. நம்ம ஊரு ரிசப்ஷனிஸ்ட் மாதிரி தான், ஆனா இரவில் கணக்குப் புத்தகம் பார்த்து இருக்கணும். அந்த மாதிரி ஒரு ஹோட்டல் ஊழியரின் அனுபவம் தான் இந்த கதை.
ஒரு பெரிய நகரத்தில சென்டர்ல இருக்கும் “D” ஹோட்டல்ல இரவு மூணு மணிக்கு நம்ம ஹீரோ காம்பியூட்டர் முன்னாடி உட்கார்ந்திருக்க, ஒரு அழைப்பு. போன் எடுத்ததும், இன்னொரு பக்கத்தில இருந்த “61 வயது” அம்மா, புலம்ப ஆரம்பிச்சிட்டாங்க!
“நீங்க என்னை இப்படி காட்டில் விட்டுட்டீங்க. நான் என்ன செய்யணும்?” என்கிறார். நம்ம ஹீரோ, “அம்மா, இது நகரம்; காட்டல்ல!” என்று சொல்லணும்னு இருந்தாலும், வேலைக்கு மரியாதை காக்க, மெதுவா விசாரிச்சார். உண்மை என்ன தெரியுமா? அந்த அம்மா தங்கியிருக்கும் ஹோட்டல் இதல்லவே இல்லை! நகர மையம் இல்லாத, தொழிற்சாலைகளோட சுத்தி இருக்கும் இன்னொரு “D” ஹோட்டல்.
மூல காரணம், அம்மா முதலில் நம்ம ஹீரோ உடைய ஹோட்டல் ரிசர்வ் செய்ய முயற்சி செய்தாராம். ஆனா, சேம்பல் போல “Sold Out”! சரி, சென்ட்ரல் ரிசர்வேஷனில் வேலை பார்க்கும் ஆள், “இங்க இல்லன்னா அங்க இருக்குது”ன்னு இரண்டாவது ஹோட்டல் பரிந்துரைத்தார். அம்மா அதுக்கே “சரி” சொல்லி, அங்க போயிருக்காங்க.
போனதும், “ஏன் நகர் மையம் இல்ல, ஏன் ஜன்னல் திறந்தா ஆலை வாசம் மட்டும்?”ன்னு புலம்ப ஆரம்பிச்சுட்டார்கள்! நம்ம ஊரு Function ஹால்ல AC போடலன்னு சொன்ன மாதிரியே! ஆனா, இந்த அம்மா யாரிடம் கோபம் காட்டுறாங்க? நம்ம ஹீரோக்கு!
என்ன பாவம் அவருக்கு? அவர் வேலை செய்யும் ஹோட்டல் ஒன்னு, அம்மா தங்கியிருக்கு இன்னொன்னு! அதுவும் ராத்திரி மூணு மணிக்கு, “நீங்க என்னை இப்படி வச்சிருக்கீங்க!”ன்னு கேள்வி.
நம்ம ஹீரோ, நுட்பமாகவும் நிதானமாகவும் விளக்கினாராம், “நீங்க தங்கியிருக்கும் ஹோட்டல் இது அல்ல; பிரச்சனை இருந்தா அங்க FD (Front Desk) யை தொடர்பு கொள்ளுங்க.” அதுக்குமீது, “நீங்க உங்களுக்கு பிடிச்ச இடத்துல தங்கவேண்டும்னு சொல்லணும். இப்போ எல்லாமே ஆன்லைன்ல. ஒரு கூகுள் search பண்ணீங்கன்னா எல்லாமே தெரிஞ்சுரும்,”ன்னு சொன்னாராம்.
அந்த வயது வந்த அம்மா, “நான் 61 வயசு, எனக்கு கம்ப்யூட்டர் தெரியாது!”னு மீண்டும் ஒரே பாட்டு!
இது நம்ம ஊர்ல “எனக்கு ஸ்மார்ட் போன் தெரியாது”ன்னு சொல்லும் அம்மா-அப்பா மாதிரி தான்! ஆனா வீடுல இருக்குற பசங்க எல்லாம் Zoom Call-யும், WhatsApp Status-யும் போடச் சொல்லி கற்றுத்தராங்க. இங்க அந்த அம்மா மட்டும் தலையாட்டிட்டே, பழைய வழியில தான் போறேன் என்கிறார்.
நம்ம ஹீரோ, “இப்போ எல்லாமே ஆன்லைன்ல தான் விளம்பரம். இதுக்காக யாரும் பத்திரிகையிலும், சந்தையில் போய் விளம்பரம் போடமாட்டாங்க. எல்லாரும் சமயத்துக்கு ஏற்ப பழகிக்கணும். வயசு எவ்வளவு வந்தாலும், புதியதை கற்றுக்கொள்ளணும். உலகம் யாருக்கும் ஒரே மாதிரி இல்லை!”ன்னு கடைசில சொல்லிட்டார்.
இந்த கதையில இருந்து நம்ம எல்லாருக்கும் ஒரு நல்ல பாடம் இருக்கு!
ஏற்கனவே, நம்ம ஊர்லயும் Digital India, Online Booking, Paytm QR Code எல்லாம் நம்ம பாட்டி-தாத்திகளும் கையாள ஆரம்பிச்சிட்டாங்க. “வயசு வந்தா பழையது போதும்”னு சொல்லி நிக்குறது பழைய உலகம். இப்போ, “சமயத்துக்கு ஏற்ப பழகினா தான் வாழ்க்கை இனிமை!”ன்னு புரிஞ்சிக்கணும்.
அது மட்டும் இல்ல, எதுக்காக யாரையும் காரணமில்லாமல் குறை சொல்லணும்? “நீங்க என் Function-க்கு சாம்பார் ருசியில்லன்னு சொல்லி, மாமா வீட்டுக்கே போய் கோபிக்க முடியுமா?”
இதுபோல, எந்த பிரச்சனையையும் நேரா அதே இடத்தில பேசினா தான் தீர்வு கிடைக்கும். தப்பா யாரையாவது குறை சொல்லி நம்ம மனசை வெறுப்பிக்க வேண்டாம்!
நீங்களும் இப்படி ஏதாவது விசித்திரமான ஹோட்டல், ரிசர்வேஷன் அனுபவம் இருந்ததா? கீழே கமெண்ட்ல பகிருங்க! இன்னும் அப்படி அப்படி கதைகள் தேடி உங்களை சிரிக்க வைக்க நாங்க தயாரா இருக்கு!
பகிரவும், சிரிக்கவும், மனம் திறக்கவும் – நம்ம வாழ்க்கையானது சுவாரசியம் தான்!
அசல் ரெடிட் பதிவு: You are old, so what ?!