விருந்தினர்களின் மெத்தனமான மரியாதையின்மை – ஒரு ஹோட்டல் பணிப்பெண் அனுபவம்!
நம்ம ஊர்ல “விருந்தினரை தேவன் போல போற்ற வேண்டும்”ன்னு சொல்வாங்க. ஆனா, அந்த தேவை போறும் வேலைக்கு போனவங்க சந்திக்கும் சவால்கள் யாருக்காவது தெரியுமா? தங்கும் இடங்களில் ‘ரிசெப்ஷன்’ டெஸ்க்கில் வேலை பாக்குறவங்க அனுபவங்களை கேட்கும் போது, அவர்களுக்கு ஏன் அடிக்கடி சாம்பல் பூசிக்கொடுக்கணும் என்று தான் தோணும்.
இது ஒரு வெளிநாட்டு அனுபவம்தான், ஆனாலும் நம்ம ஊரு ஹோட்டல், லாஜ், பேங்க், கூட அந்த அஞ்சல் நிலையம் வரை எல்லா இடத்திலும் இப்படித்தான் நடக்குது. பாருங்க, ஒரு வாடிக்கையாளர் எப்படி மெத்தனமான முறையில் பணிப்பெண்ணை மனசு உடைய வித்திருக்கிறார் என்பதைத்தான் இப்போ பகிர்போறேன்.
ஒரு அழகான மாலை நேரம். ஹோட்டல்ல வேலை பார்க்கும் ‘WoodenExplorer2530’ (நாம இவருக்கு தமிழில் "மரத்தடி பயணி"னு சொல்றோம்!) பின்புற சமையலறையில் பனிக்கட்டி வாங்கி வைக்குறாங்க. அப்போ, ஒரு விருந்தினர் காரில் இறங்கி வந்து, டெஸ்க்கு நேராக வந்துடறார்.
அவர் வர்றத பார்த்ததும், நம்ம மரத்தடி பயணி, வேகமா பணி முடிச்சுட்டு, 20 வினாடி கூட ஆகாம டெஸ்க்கு ஓடி வர்றாங்க. “என்னங்க, தாமதத்துக்கு மன்னிக்கணும்!”ன்னு புன்னகையோட பேச ஆரம்பிச்சுடறாங்க.
ஆனா, விருந்தினர் என்ன செய்றார்னு பாருங்க! முகம் திருப்பாம, டெஸ்க்கு மேல இருக்குற மேலாளரின் கார்டுகளை கைyal ஆராய்வது மாதிரி, “நீ ஏற்கனவே எனக்கு நேரம் வீணாக்கிட்ட”னு காட்டுறாரு. நம்ம ஊர்ல இதை “வாய் திறக்காம முகம் திருப்புற மாதிரி”ன்னு சொல்வாங்க.
அவர் ரிசர்வேஷன் பண்ணியிருக்குற கார்டு வேலை செய்யலை. “புதிய கார்டை மாற்றிக்கலாமா?”ன்னு அழகா கேட்டதும், “என் ப்ரொஃபைல்ல கார்டு மாற்றணும் எனக்கு பிடிக்கலை!”னு கோபமா சொல்றார். நம்ம மரத்தடி பயணி, “சார், உங்க ப்ரொஃபைல்ல மாற்றறது இல்ல, ரிசர்வேஷன்ல மட்டும் தான்”ன்னு எவ்வளவு சொல்லினாலும், அவர் கேட்குற மாதிரி இல்ல.
இந்த மாதிரி வாடிக்கையாளர்களை நம்ம ஊர்ல “உல்டா புத்தி”வங்கனு சொல்வாங்க. ஒரு காரியத்துக்கு பத்துப் பேரு பத்து விதமாக சொல்லி, கடைசில “நீங்கதான் புரியவைக்கல”னு நம்ம மேலயே பழி போடுற மாதிரி!
அதுக்கப்புறம், “என் ரூம் மாற்றிட்டீங்க!”னு குறை சொல்றார். பாக்குறது போல, அவரு கேட்ட ரூம்ல ஏற்கனவே ஒருவர் தங்கியிருப்பதால், வேறொரு ரூம் கொடுக்க நேர்ந்திருக்கு. “மன்னிக்கணும் சார், தரை நிலை ரூம் இல்லை; மேலே தான் இடம் இருக்கு”னு சொல்லி, கீ கொடுத்தாங்க.
போய் கொண்டிருக்கும் போது, “நீங்க இப்படி செய்வீங்கன்னு தெரியும்னா வந்திருக்கமாட்டேன்”னு கோபத்தோட போயிட்டாரு. ஒரு பக்கமா, நம்ம மரத்தடி பயணி “இரவு நல்லா இருங்க”னு சொல்லி விடுறாங்க.
பிறகு, அவர் மீண்டும் கீழே வந்தப்போ, “ரூம் எப்படி இருக்கு?”ன்னு அன்போட கேட்டாலும், அவர் “சரி”னு முகம் பக்கம் கூட பார்காம போயிட்டாரு. இது நம்ம ஊர்ல, “கொஞ்சம் கூட மனசு இல்லாம பதில் சொல்வது” மாதிரி!
இதைப் படிச்சவங்க பல பேருக்கு, “இது எதுக்கு பெரிசா?”ன்னு தோன்றலாம். ஆனா உண்மையிலே, இந்த இடையூறுகள், பணிப்பெண்களுக்கு நாள்தோறும் மனசை சோம்பலாக்குறது. ஒரே ஒரு விருந்தினர் இப்படிச் செய்தாலும், அந்த நாளெல்லாம் மனசு பதறிப் போயிடும்.
நம்ம ஊர்ல, ரெஸ்டாரண்ட்ல இருந்தாலும், ஹோட்டல்ல இருந்தாலும், ஒரு வாடிக்கையாளருக்கு சிறிது நேரம் காத்திருக்கச்சொன்னா – “நீங்க யாருன்னு தெரியுமா?”ன்னு நம்மை சிம்மசபை விசாரணைக்கு அழைப்பாங்க. வேலைக்காரன்/காரி மாதிரி நடந்துகொள்ள சொல்றாங்க. ஆனா, அவர்களின் சின்ன உதாசீனம் கூட, அந்த பணிப்பெண்/ஆள் மனசுக்கு பெரிய தாக்கம் தரும்.
இப்படி தங்கும் இடங்கள், உணவு விடுதி, வங்கி – எல்லா இடத்திலும், “மனிதம்” என்ற ஒன்று இருந்தாலே போதும். “20 வினாடி காத்திருக்க முடியல”ன்னு முகம் திருப்புவதற்கும், “சரி, தயவு செய்து, நேரம் எடுத்துக்கிட்டீங்க”ன்னு புன்னகை காட்டுவதற்கும் வித்தியாசம் இருக்கிறது.
நம்ம ஊர்ல, “கண்ணில் கரும்பு ஊற்றுறது”ன்னு சொல்வாங்க. அதே மாதிரி, வேலைக்காரர்கள் மனசில் கரும்பு ஊற்றுறது தான் இந்த மாதிரி முறையீடு இல்லாத விருந்தினர்கள் செய்கிறார்கள். அதனால் தான், “சொல்லிக்கொண்டு மனிதம் பேசுவோம்; நம்மை எதிர்கொள்ளும் எல்லோரையும் மரியாதையோடு நடத்துவோம்”னு நினைச்சுக் கொண்டு, அடுத்த தடவை ஹோட்டல், பேங்க், கடை, எங்கயாவது போனீங்கனா, ஒரு சிரிப்பு, ஒரு பார்வை – அவங்க நாளையே வண்ணமயமாக்கும்!
நீங்க என்ன நினைக்கறீங்க? உங்க வாழ்க்கையிலும் இந்த மாதிரி அனுபவம் இருந்தா, கீழே கமெண்ட்ல பகிருங்க. அடுத்த பதிவில் உங்க அனுபவங்களையும் சேர்க்கலாம்!
“மனிதம் பேசும் இடம் இல்லாமல், பணம் பேசும் இடமா இந்த உலகம் ஆகிவிடக்கூடாது!”
அசல் ரெடிட் பதிவு: The subtle ways a guest can be demoralizing