விருந்தினர்களை நாகரிகத்துக்கு பயிற்சி செய்யும் முன்பணிப் பணியாளர் – ஒரு ஹோட்டல் கவிதை!
"ஏய்... தண்ணீர்?"
"டிஷ்யூ..."
"ஒரு ஹேண்ட் டவல், ஒரு வாஷ் கிளாத்..."
இந்த மாதிரி வசனங்கள் கேட்டாலே நம்ம வீட்டில் குட்டிப் பசங்க பேசுவாங்கன்னு நினைக்கலாம். ஆனா, இவை எல்லாம் ஹோட்டல் முன்பணியில் நடந்த சம்பவங்கள்!
வணக்கம் நண்பர்களே! ஒவ்வொரு ஹோட்டலில் வேலை பார்த்தவர்களும் சந்திக்கும் அந்த ‘மூடு விருந்தினர்கள்’ பற்றிய கதைகள் எல்லாம் ஜாலியாகவும் சிரிப்பாகவும் இருக்கும். இந்தக் கதையில், ஒரு முன்பணிப் பணியாளர், விருந்தினர்களை நாகரிகமாக பேச பழக்கப்படுத்தும் முயற்சியில் இருந்தார். அந்த அனுபவங்கள் நம்ம ஊரு ஸ்டைலில் பார்ப்போம் வாங்க!
மூடு முகம், குறைந்த சொற்கள் – ஆரம்பிக்கலாம்!
நம்ம ஊர்ல, வீட்டு பெரியவர்களும், தாத்தா-பாட்டிகளும் பேசும்போது, "முட்டாளா பேசாதே, முழுசா சொல்லு!"ன்னு சொல்வாங்க. ஆனா, இந்த அமெரிக்க ஹோட்டலில், விருந்தினர் ஒருவர் முகம் முழுக்க கோபம், பேச்சில் சுருக்கம். சும்மா வந்து, “ஏ... தண்ணீர்?”ன்னு கேட்டாராம்.
நம்ம முன்பணிப் பணியாளர் நம்ம ஊரு புன்னகையோடு, "நீங்கள் கேட்கலாம், கொடுக்க தயார்!"ன்னு சொன்னாராம். அந்த விருந்தினர், 15 நொடிகள் புன்னகையோடு ஒருவரை ஒருவர் பார்த்துக்கிட்டு, "ஒரு பாட்டில் தண்ணீர் தரலாமா?"ன்னு கேட்டு விட்டாராம்.
இதுல நம்ம ஊரு அம்மாக்கள் மாதிரி gentle parenting (அப்படின்னா, பசங்க நல்லா பேச பழக சொல்லும் புது ஸ்டைல்!) பண்ணி, விருந்தினர்களை மெதுவா பழக்கப்படுத்துறாரு.
மனசில் நினைச்சது வாயில சொல்லணும் – டிஷ்யூ கதையில்!
பிறகு, இன்னொரு விருந்தினர் – "டிஷ்யூ..."ன்னு மட்டும் சொன்னாராம். நம்ம ஊர்ல இதுக்கு 'அட, மனசுக்குள்ள தான் பேசுறியா? வெளியில் சொல்லுடா!'ன்னு நக்கல் பண்ணுவாங்க.
"ஒரு டிஷ்யூ பாக்ஸ் வேண்டுமா கேட்டீங்கன்னு நெனச்சுக்கலாமா? நானும் சற்று மனவிக்காச்சி வாசிக்க முடியாது, என் பசங்க நம்பிடாதீங்க!"ன்னு நம்ம முன்பணிப் பணியாளர் நக்கலோடு பதில் சொல்றார்.
குழுமம் வந்தால் குழப்பம் கூடும்!
மூன்று பெண்கள், லாபியில் வந்து, ஓர் பெண் மற்ற இருவரிடம், "நீங்க அவளுக்குச் சொன்னீங்களா?"ன்னு கேட்டாங்க. பிறகு, "ஒரு ஹேண்ட் டவல், ஒரு வாஷ் கிளாத்..."ன்னு முன்பணிப் பணியாளரிடம் சொன்னாங்க.
நம்ம ஆள், "உங்களுக்கு கூடுதலா ஹேண்ட் டவல், வாஷ் கிளாத் வேண்டுமா?"ன்னு கேட்க, அவங்க கண்ணைக் கூவிக்கிட்டு, "ஆமாம், தயவு செய்து."ன்னு சொன்னாங்க.
இதுல சிரிப்பு என்னனா, நம்ம பணியாளர் விருந்தினர்களை தன்னடக்கத்தோடு 'சரியாக' கேட்க வைக்கும் விதம். நம்ம ஊரு பள்ளி ஆசிரியர்கள் மாதிரி, "முழுசா சொல்லு, பயமில்ல; கேள்வியிலேயே பதிலிருக்கு!"ன்னு சொல்லும் ஸ்டைல்!
வணிகத்தில் நாகரிகமும் முக்கியம்!
இந்தக் கதைகள் நம்மை நினைவூட்டுறது – எந்தச் சூழலிலும் நாகரிகமான மொழி, மரியாதை சொல்லும் பழக்கம் முக்கியம். நம்ம ஊர்ல கூட, டீக்கடைல "ஒரு டீ, மாஸ்டர்!"ன்னு அழைக்கிறோம், ஆனால் "டீ!"ன்னு மட்டும் சொன்னா, அந்த டீக்கடை அண்ணன் கூட புன்னகையோடு "சார், இப்போ போட்டு தரட்டுமா?"ன்னு கேட்பார்!
உண்மையில், நம்ம வாழ்க்கை எல்லாமே உறவும், உரையாடலுமே. ஒருவரை ஒருவர் மரியாதையோடு நடந்துகொள்வது, எங்கட ஊரு பழக்கமே.
இன்னும் நம்ம பாரம்பரிய வசனங்கள்:
- "வாங்க, உட்காருங்க!"
- "தயவு செய்து சொல்லுங்க!"
- "நீங்க சந்தோஷமா இருக்கணும்!"
இவை எல்லாம் நம்ம கலாச்சாரத்தின் ஒரு அங்கம் தான். அந்த மரியாதையும், மெத்தனமும், மொழி இனிமையும் எங்கும் போகக்கூடாது.
கதையின் நுட்பம் – வாடிக்கையாளர்களுக்கு நாகரிக பயிற்சி!
இந்த முன்பணிப் பணியாளர், பணியில் சராசரி நாளைக்குப் போகாமல், விருந்தினர்களை மெதுவாக நாகரிகத்துக்கு வழிகாட்டும் ஆசிரியர் மாதிரி நடந்து கொள்கிறார். நம்ம ஊரு ஆசிரியர்கள் மாதிரி, "முழுசா சொல்லு, பயமில்ல; கேள்வியிலேயே பதிலிருக்கு!"ன்னு சொல்லும் ஸ்டைல்!
முடிவுரை:
நண்பர்களே, நம்ம வாழ்க்கையில் எல்லோரும் நம்மை மரியாதையோடு நடத்தினால் தான் சந்தோஷம் பெருகும். அடுத்த முறை ஹோட்டல், டீக்கடை, பஸ் ஸ்டாப் எங்கயாவது போனாலும், “ஒரு டீ, தயவு செய்து!” “ஒரு பாட்டில் தண்ணீர் கிடைக்குமா?”ன்னு கேட்க மறந்திடாதீங்க. நம்ம பண்பாட்டு மரியாதை எங்கும் போகாதிருக்க வாழ்த்துக்கள்!
உங்களுக்கே இதுபோன்று அனுபவங்கள் இருந்ததா? கீழே கமெண்ட்ல பகிருங்கள்!
அசல் ரெடிட் பதிவு: Micro-Training Guests