'விருந்தினர் ராஜாக்கள்: ஹோட்டல் முன்பணியாளரை வாட்டிய ஒரே ஒரு இரவு!'
அண்ணாச்சி, ஹோட்டலில் முன்பணியாளர் வாழ்க்கை எப்படியிருக்கும் தெரியுமா? வெளியே பார்த்தால் சுமாரா வேலை மாதிரி தெரியும். ஆனால், உள்ளே போய் பார்த்தா, வெறும் சாவி கொடுப்பது மட்டும் இல்ல; கண்ணாடி மாதிரி பொறுமையும், புலி மாதிரி தைரியமும், கடலை போல குழம்பும் எல்லாம் ஒரே நேரத்தில உண்டு!
நம்ம ஊரில் ஒரு பழமொழி இருக்கு – "பொறுமையினால் பெரிய வெற்றி!" ஆனா, சில வாடிக்கையாளர்கள் வந்தா அந்த பொறுமையே சோதிக்கிறாங்க. அவர்களுக்கு ‘இல்லை’ன்னு சொன்னா, குடம் குடமா உரிமை பேசுவாங்க. இப்போ, ஒரு ஸ்டோரியைக் கேளுங்க – அமெரிக்க ஹோட்டலில் நடந்த ஒரு ‘விருந்தினர் ராஜா’ சம்பவம்!
அந்த இரவு, ஹோட்டல் முழுக்க பிரபலங்கள் வந்திருப்பாங்க. முன்பணியாளர் (இவர்தான் நம்ம கதையின் ஹீரோ/ஹீரோயின்!), எல்லா சாவிக்கும் தயார் செய்து வச்சிருக்காங்க. 89% வாடிக்கையாளர்கள் தங்களது அறையில் ‘பீஸா’ சாப்பிட்டுக் கம்பீரமா தூங்கிக்கிட்டு இருக்காங்க. ஸ்டேஜ் தயாரா இருக்கு. அப்போ, நம்ம ‘விருந்தினர் ராஜா’ வண்டியோட இறங்கறார்.
"எனக்கு இரண்டு ரூம்ஸ்... இல்லை, ஜஸ்ட் கிட்டிங்!"ன்னு ஆரம்பிக்கிறார். முன்பணியாளர் புன்னகையோட சாவி தயாரிக்க ஆரம்பிக்கிறார். ஆனா, ஒரு வினாடி கழிச்சு, "நிஜமாவே எனக்கு இரண்டு ரூம்ஸ் இருக்கு. ஆனா, இரண்டு பேரின் பெயரில் இருக்கு!"ன்னு சொல்றார்.
நம்ம ஹோட்டலில் போலிசி என்ன தெரியுமா? ஒரே குடும்பமானா, அதாவது சின்ன பேரும் பெருசு பேரும் ஒரே மாதிரி இருந்தா, அறைகள் பக்கத்தில கொடுப்பாங்க. ஆனா, இந்த விருந்தினர், ரிசர்வேஷன்ல எந்த கேள்வியும் வைக்கலை. இருவரும் வெவ்வேறு பெயர். அதுவும், எல்லாரும் ரூம்ல இருக்கும்போது, இடம் மாற்ற முடியுமா? இல்லையே!
போலிசி சொல்லிக்கிட்டு, "அண்ணா, இப்போ எங்க கையில் எதுவும் இல்ல. எல்லாம் புக்கிங் ஆகி போச்சு,"ன்னு சொல்றப்ப, அந்த விருந்தினர் கிளம்பறார்! அவரோட நண்பர், சோபாவில் உட்கார்ந்து, "இவங்க எல்லாம் பாருங்க, வாசிக்கவே இல்ல!"ன்னு பக்கத்தில குரல் கொடுக்கிறார்.
"எங்க நண்பருக்கு பக்கத்து ரூம் தர முடியாதா? யாரையாவது வெளியே போகச் சொல்!"ன்னு கோபத்தில கூறுகிறார். நம்ம ஊரு சினிமா பாட்டுக்கு ஸ்டைல் – "அலெக்சா, பிளே BAD BLOOD!"
முன்பணியாளர் பொறுமையோட, "அண்ணா, நான் மட்டும் தான் இப்போ இருக்கேன். மேலாளரே கிடையாது. எல்லாரும் ரூம்ல செட்டாய்ட்டு இருக்காங்க. யாரையும் வெளியே அனுப்ப முடியாது,"ன்னு சொல்லிக்கிட்டு, நம்ம ஊரு வழக்கத்தில, "அண்ணா, இங்க எல்லாம் தனியார் ஒன்-ஷிப். நம்மளால முடியாது,"னு ரீசன் சொல்றார்.
"நான் எங்க ஹோட்டல்ல போனாலும், என்கிட்டே பணிவா இருப்பாங்க,"ன்னு விருந்தினர் பெருமையோட சொல்லிக்கிறார். "அண்ணா, இது வேற ஹோட்டல். நம்ம சட்டம் வேற,"ன்னு பதில்.
கேவலம், முன்பணியாளர் மாத்திரமே எதையோ தப்பா பண்ணிட்டார்னு குறைச்சொல்ல ஆரம்பிக்கிறார் – சாவி கொடுத்தது முதல், உலகமே தப்பா போனதுக்கான காரணம் இவரேனு புகார்! நம்ம ஊரு வேலையில ‘முதுகுலே முழுசா பொறுப்பு’ன்னு சொல்லுவாங்க. இங்கேயும் அதே கதை.
இதுக்கெல்லாம் மேல, "நான் CEO-வுக்கு போன் பண்றேன்!"ன்னு ஹீரோவா கீச்சல். "அண்ணா, அந்த நம்பர் டயல் பண்ணீங்கன்னா, என் டெஸ்க்கு தான் வரும். என்னையே மீண்டும் பேசணும்!"ன்னு சொல்லி, நம்ம முன்பணியாளர் மெதுவா சிரிக்கிறார்.
அவரும், "நான் இந்த ஹோட்டலை விட்டுட்டு போறேன்!"ன்னு முடிவா சொல்லிக்கிட்டு, போனும் வைத்தார்... ஆனா போகவில்லை! நம்ம ஊரு டிராமா மாதிரி, எல்லாம் ஓகே தான்.
இதுக்கு மேலும், "உங்க சேவை ரொம்ப மோசம்! உங்களுக்கு ஒரு ஸ்டார் மட்டும் தான்!"ன்னு ஆன்லைன்ல ரிவ்யூ போட threaten பண்ணுகிறார். அதுக்கு மறுமொழி – "அண்ணா, அந்த ஒரு ஸ்டார் தான் என் வாழ்க்கையா? ஆனா, உங்க மாதிரி உரிமை வாடிக்கையாளர்களுக்கு மட்டும் நான் கவலைப்படவே மாட்டேன். மனசு நல்லா இருந்தா போதும்!"ன்னு நம்ம ஹீரோ/ஹீரோயின் முடிவா சொல்லிவிடுகிறார்!
இப்படி தான், பல தடவை, முன்பணியாளர், ஹோட்டல் வேலைக்காரர்கள், கடை ஊழியர்கள் – யாராக இருந்தாலும், அவர்கள் தான் எல்லா விதமான கோபத்துக்கும், புகாருக்கும் முகம் கொடுக்க வேண்டும். ஆனா, அவர்களும் மனிதர்கள் தான். அவர்களுக்கும் மனது இருக்கு, பொறுப்பு இருக்கு, தங்கள் விதிகளில் சிக்கிக்கொண்டு இருக்கிறார்கள் என்பதைக் கவனிக்கணும்.
நம்ம ஊரில், "ஓர் மனிதனை மதிக்கிறோம்"ன்னு சொல்வது போல, எல்லா வேலைகளுக்கும் மதிப்பு இருக்க வேண்டும்.
நீங்க எதிர்கொண்ட வாடிக்கையாளர் சாகசம் ஒன்று இருந்தா, கீழே கமெண்ட்ல பகிருங்க! இந்த மாதிரி அனுபவங்கள் மட்டும் தான், நம்மை சிரிக்கவும், சிந்திக்கவும் வைக்கும்!
நண்பர்களே, முன்பணியாளர்களுக்கும் மனது இருக்கு. ஒரு 'இல்லை' சொன்னாலே கோபப்படாம, அவர்களையும் புரிஞ்சுக்கோங்க. அது தான் நம்ம கலாச்சாரம்!
அசல் ரெடிட் பதிவு: Yet ANOTHER entitled spoiled toxic guest