'விருந்தினர் ஹோட்டலில் தனக்குத் தான் ராஜா! – ஒரு ‘கரேன்’ கதை'
நம் ஊரிலோ, வெளிநாட்டிலோ, வாடிக்கையாளர் என்பது கடவுள் என்ற ஒரு பழமொழி உண்டு. ஆனா், சில நேரம் இந்தக் ‘கடவுள்’ தங்கள் சுகத்துக்காக மற்றவர்களை சுத்தமாகவே நம்ப மாட்டார்கள்! ஹோட்டல் முன்பணிப் பணி என்றாலே ஏற்கெனவே மன அழுத்தம் நிறைந்த வேலை. அதில்கூட, வாடிக்கையாளர் சிலர் ‘கரேன்’ மாதிரி நடந்துக்கிட்டா, அந்த வேலை ஒரு பெரிய ‘தலைவலி’ ஆக மாறிடும்.
இங்கே, ஒரு அமெரிக்க ஹோட்டலில் நடந்த உண்மை சம்பவத்தை ரெடிட்-இல் (Reddit) பகிர்ந்திருக்கிறாரு ஒரு முன்பணிப் பணியாளர். நம்ம ஊரிலேயே இப்படியொரு சம்பவம் நடந்திருந்தா எப்படி இருக்கும்? அந்த அனுபவத்தை நம்ம தமிழில் சுவாரசியமாகப் பார்க்கலாம்.
ஒரு பிஸியான நாளில், ஹோட்டல் முன்பணிப் பணியாளர் சற்று ஓய்வெடுக்க திருமணமண்டபம் அருகிலுள்ள rest room-க்கு போய், கை கழுவிக்கிட்டு வந்தபோ, ஒருவன் “ஹலோ!” என்று கூப்பிட்டான். நம்ம ஆளும், "வர்றேன் சார், கொஞ்சம் காத்துக்கோங்க" என்று கத்திக்கிட்டு, கை கழுவி வந்தாராம். அதுவரைக்கும் அந்த வாடிக்கையாளர், சும்மா காத்திருக்காமல், “நான் காத்திருக்கிறேன்!” என்று மீண்டும் கூப்பிட்டாராம்! சும்மா ஒரு பொறுமை இல்லாத பஞ்சாப் பாஸங்க மாதிரி!
இப்போ, முன்பணிப் பணியாளர் கையில் இருந்த பணி முடிச்சு, டெஸ்க்கு வந்ததும், “உங்க அடையாள அட்டை (ID) மற்றும் கார்டு கொடுங்க” என்று கேட்டாராம். அந்த மனிதர், "நான் பணம் எல்லாம் முன்பே கட்டிட்டேன்!" என்று முகம் சுழிச்சாராம். ஆனாலும், ஹோட்டல் விதி, ID, card எல்லாம் பாக்கணுமாம். அவர் மிகவும் கோபமாக, “எனக்கு ground floor-ல ரூம் கொடுத்துவேன் என்று guarantee பண்ணாங்க!” என்று அறைய ஆரம்பிச்சாராம்.
நம்ம ஊரிலேயே, function hall-ல "எனக்கு AC room தான் வேணும்!" "முன்னாடி தான் advance குடுத்தேன்!" என்று relatives இரண்டு கையா வாதம் பண்ணுவாங்க. அதே மாதிரி தான் இங்கும். ஹோட்டல் அந்த மாதிரியான ‘guarantee’ கொடுக்கவே இல்லையாம். ஆனாலும், அந்த வாடிக்கையாளர், "guarantee தான், guarantee தான்" என்று ஒரு பத்து தடவை சொன்னாராம்.
முன்பணிப் பணியாளர், நிதானமாக, "சார், அந்த reservation செய்யும் ஆளு நம்ம ஹோட்டல்ல வேலை செய்ய மாட்டார். அவருக்கு ground floor ரூம் available-னு தெரியாது." என்று நிதானமாகச் சொன்னாலும் அந்த வாடிக்கையாளர் குப்புற விழுந்து, உண்மையிலேயே குழந்தை மாதிரி tantrum காட்ட ஆரம்பிச்சாராம்.
இதிலேயே climax என்னனா, அந்த ஆள் வாந்தி போயிட்டாராம், car-க்கு போய் தன் மனைவியிடம் கோபமா பேசினாராம். இப்போ, மனைவியோ, "first floor ரூம் guarantee பண்ணாங்க!" என்று மீண்டும் ஆரம்பிச்சாங்க. இப்போ, "எங்க சாமான்கள் ரொம்ப தான் இருக்கு" என்று justification. நம்ம ஊர் மாமியாரும், "எங்களுக்கு மட்டும் சாப்பாடு வேணும்" என்று insist பண்ணுவதைப் போலே!
மறுபடியும் முன்பணிப் பணியாளர் politely, "இந்த நிலைமைக்கு நாங்க பொறுப்பு இல்ல, வேண்டுமானால் reservation-ஐ cancel பண்ணிக்கலாம், penalty இல்ல" என்று option கொடுத்தாராம். ஆனா, அந்த அம்மாவுக்கு discount வேணுமாம். "போங்கம்மா, இது ரேஷன் கடை இல்ல!" என்று உள்ளுக்குள் நினைச்சுக்கிட்டு, நம்ம ஆளு நிதானமாக, "discount கிடையாது, தவறை reservation ஆளு தான் பண்ணிருக்காங்க" என்று சொல்லி விட்டாராம்.
அடுத்து, payment process-ல் confusion, elevator இல்லாதது-னா பேராசை... எல்லாமே அந்தக் குடும்பம் ‘தலைவலி’யா மாற்றிச்சு. "Cancel பண்ணுங்க" என்று சொல்லி, cancel பண்ணி, "confirmation எப்படிச் தெரியும்?" என்று மூன்று தடவை கேட்டாராம். என் ஊர்லிருந்தா, "Whatsapp-ல போடுங்க" என்று கேட்டிருப்பாங்க, இங்க email-க்கு மட்டுமே option. கடைசியில் email address எழுதிக்கொடுத்து போயிட்டாராம்.
பத்து நிமிஷத்துலேயே, இரண்டு ‘walk-in’ வாடிக்கையாளர்கள், எந்த complaint-ம் இல்லாமல், முழு விலையில் ரூம் எடுத்துக்கிட்டாங்களாம். "இப்படி தான் நல்ல வாடிக்கையாளர்களை தேடி வரணும்... கரேன்கள் இல்லாம வாழ்ந்தா தான் வாழ்கை சுகம்!" என்று தான் நம்ம முன்னணி பணியாளர் முடிவுக்கு வந்தார்.
இந்தக் கதையிலிருந்து நாம் என்ன கற்கலாம்?
நமக்கு எப்போதும் வாடிக்கையாளர் first என்று சொல்லினாலும், சிலர் ‘கரேன்’ மாதிரி தங்கள் விருப்பத்துக்காக எல்லாம் செய்ய தயாராக இருப்பார்கள். ஆனாலும், நம்ம பணியாளர்கள் மனம் தளராமல், நிதானமாக, நமக்கு விதிகள் என்ன சொல்கின்றனோ அதன்படி தான் நடந்துகொள்ள வேண்டும். இல்லாட்டி, எல்லா ‘advance’ கொடுத்தவருக்கும் ‘guarantee’ கொடுத்துக் கொண்டிருக்க முடியுமா?
உங்களுக்கும் இப்படிப்பட்ட வாடிக்கையாளர் அனுபவம் இருக்கா? உங்கள் கருத்துகளை கீழே பகிருங்க!
சிறு குறிப்பு:
இந்தக் கதையை படித்த பிறகு, உங்கள் அடுத்த ஹோட்டல் stay-க்கு முன்பே, ground floor, elevator, discount, எல்லாம் தெளிவாகக் கேட்டுக்கோங்க! இல்லாட்டி, உங்கள் reservation-லும் ‘கரேன்’ கதையா போயிடும்!
அசல் ரெடிட் பதிவு: Not worth the headache