விருந்தாளிகளுக்கே ஒரு விமர்சனம் எழுதணும்னு ஆசை வருகிறது – முன்பணியாளர் உருக்கம்!
“ஏங்க, வாடிக்கையாளர்களுக்கு நாமும் ஒரு ரேட்டிங் தரலாம்னு யோசிச்சிருக்கீங்களா? தினமும் முகம் காட்டும் விருந்தாளிகள் எப்படி இருக்கிறார்கள் என்பதை நாமும் ஒரு நெட்டிலே போய் எழுதி விட்டால் என்னவாயிருக்கும்!”
நம்ம ஊரில் ஒரு பழமொழி இருக்கு – “அரசன் வந்தாலும் கோழிக்கூடு.” அதே மாதிரி, ஹோட்டல் ரிசெப்ஷனில் வேலை பார்த்தீங்கனா, ராஜா மாதிரி வந்த விருந்தாளிகளும், குழந்தை போல கதறி வாதம் செய்வதே பணி! சமீபத்தில், ஒரு அமெரிக்க ரெடிட் பதிவில பசங்க சொன்னதைப் படிச்சேன் – “நானும் வாடிக்கையாளர்களுக்கே ரிவ்யூ எழுதணும்னு ஆசை படுறேன்!” அப்படின்னு ஒரு புனிதமான உள் உணர்ச்சி.
இப்போ பாருங்க, நம்ம ஊரில ஹோட்டல் ரிசெப்ஷனில் வேலை பார்த்தா, எதையாவது கேட்டு, “ஏங்க இந்த ரூம் வாயில பக்கத்தில சத்தம் அதிகமா இருக்கு!” “அங்க ஜன்னல் தெரியல, சன்னல் ஒளி வராதே!” “எனக்கு இருக்கை மெத்தமா வேணும்!” என்று கேள்விகள் வருவது வழக்கம். இப்படி எல்லா விருந்தாளிகளும் சந்தோஷமா போய் தங்குவதை, முன்பணியாளர் மூளைக்கும் சோதனையே.
இந்த ரெடிட் பதிவில் சொன்ன மாதிரி – சில பேர் தங்கும் முன்பே, ரூம் பற்றிய ஒவ்வொரு விபரமும் படிப்பதும் இல்லை, பிறகு இருப்பதில் குறை சொல்லி அதில் எங்கோ ஹோட்டல் ஊழியர்களைத் திட்டுவது மாறாத சொந்தம். “உங்க ஸ்டேட்டஸ் என்னங்க, எத்தனை தடவை வந்தீங்கன்னு எங்களுக்கு தெரியுமே!” என்று சொல்லி, எப்படியாவது ஒரு இலவச அப்க்ரேட் வாங்க முயற்சி. நம்ம ஊரில இது “ஓர் ஆயிரம் தடவை வந்தவனு சொல்லி, ஒரு பத்து ரூபாய் கூட தள்ளிக் கொடுக்க முடியுமா?” என்று பசங்க நக்கல் செய்வாங்க!
இந்த ‘ஸ்டேட்டஸ்’ கலாச்சாரம் நம்ம ஊரிலயும் கைவிட்டதில்லை. சின்ன ஊரில தங்கும் போது, “நான் நம்மா ரெண்டு தடவை வந்திருந்தேன், பார்க்கணும்” என்று சொல்லி, சில்லறை சலுகை வாங்க முயற்சி பண்ணுவதைப் பார்த்திருக்கிறேன். ஆனா, நம்ம ஊரு முன்பணியாளர்கள் எப்போதும் அன்பு காட்டும் பாவங்களை அனுபவித்து, வாடிக்கையாளர்களை புன்னகையோடு அனுப்புவார்கள்.
அவங்க சொல்வது சரிதான் – “நீங்க நினைப்பது மாதிரி நாங்க மனசுக்குள் படிக்க முடியாது!” இது யாருக்கும் தெரியாத உண்மை. நம்ம ஊரில் கூட, திருமண ஹாலில, “சாமி, சாப்பாடு குளிர்ந்திருக்கு, சாமி,”ன்னு சொன்னா, அந்த சமையல்காரர் இப்படித்தான் உள்ளுக்குள் யோசிப்பார்! ஆனா, வெளியில் புன்னகை மட்டும்.
இந்த பதிவின் உள்ளார்ந்த வலி, நம்ம ஊரிலயும் நன்கு புரியும். வேலைக்கு வந்த புது பசங்க, வயதில் இருமடங்கான விருந்தாளிகள் குழந்தை மாதிரி நடந்துகொள்ளும் போது, “ஏன் அப்படி?” என்று ஒரு கேள்வி எழும். “நீங்க விரும்பும் ரூமை தான் முன்பாகவே புக் பண்ணிக்கோங்க; பிறகு எங்களை மனசு படிச்சு மாற்ற சொல்லாதீங்க!” என்றே ஒரு புலம்பல்.
அதுக்குள்ள, சில வாடிக்கையாளர்கள் – “எனக்கு இது பிடிக்கலை, அது பிடிக்கலை,” என்று சொல்லி, அப்க்ரேட்கள், இலவச சிற்றுண்டிகள், கூடுதல் வசதிகள் வாங்கி வாங்கி போயிடுவாங்க. நம்ம ஊரிலும் சிலர், “ஒரே பக்கத்தில இருக்குற பையன் சாப்பாடு நன்றாக இருக்கு,” என்று சொல்லி, அங்க போய் ஒரு சிறிய தள்ளு வாங்குவது போல!
இதை படிச்சதும் எனக்கு நினைவு வந்தது – நம்ம ஊரில “விருந்தினர் தேவோ பவ”ன்னு சொல்லி விருந்தாளிகளை தெய்வமாகக் கருதினாலும், ஹோட்டல் வேலைக்காரர்களும் மனுஷங்கதான். அவர்களுக்கும் உணர்ச்சி, அவங்களுக்கும் ஒரு வாய்ப்பு – நாமும் வாடிக்கையாளர்களுக்கு ரேட்டிங் கொடுக்கணும் என்ற ஆசை!
வாசகர்களே, உங்க அனுபவங்களை பகிர்ந்துகொள்ளுங்க. நம்ம ஊரில உங்க ஹோட்டல், திருமண ஹால், தங்கி இருந்த அனுபவம் எப்படி இருந்தது? உங்க நினைவில் இருக்கும் வேடிக்கையான வாடிக்கையாளர் சம்பவங்களை கமெண்ட்ல எழுதுங்க. நம்மளும் ஒருமுறை முன்பணியாளரின் பார்வையில் உலகத்தை பார்க்கலாம்!
விழுந்து எழுந்து, சிரித்துக்கொண்டு வாழும் முன்பணியாளர்களுக்கு ஒரு பாராட்டு!
அடுத்த முறையாவது, வாடிக்கையாளர்களுக்கும் ஒரு “விமர்சனம்” எழுதும் வாய்ப்பு கிடைக்கட்டும்!
நீங்களும் முன்பணியாளர் அனுபவம் கொண்டவரா? அல்லது வாடிக்கையாளராக வேடிக்கையான சம்பவம் நடந்திருக்கா? கீழே பகிருங்கள்!
அசல் ரெடிட் பதிவு: I wish I could leave reviews for guests. (rant)