விருந்து மேசையில் பழிவாங்கல் – பட்டி பக்கத்து வீட்டாருக்கு பட்டியலாக சோறு!
நம்ம ஊரிலே, பக்கத்து வீட்காரர்கள் என்றாலே ஒரு பக்கா உறவு இருக்கும். ஆனைக்குட்டி போலக் குழந்தைகள் விளையாடும், காய்கறி கேட்டால் தாயார் போல அனுப்புவார்கள். ஆனா, சில சமயம் “குறும்பு நட்பும்” கூட அந்த உறவில இருக்கலாம். அப்படி ஒரு சுருக்கமான சம்பவம் தான் இது!
கூடவே, இந்தக் கதையின் நாயகன் – வயது வந்த தம்பதிகள்; அமெரிக்காவின் New York மாநிலத்தில் வாழ்கிறார்கள். பக்கத்து வீட்டில் Joey-யும் Linda-வும், நம் தம்பதிகளைவிட வயதில் மூத்தவர்கள். நம்ம ஊர்போல், அங்கும் பக்கத்து வீட்காரர் உறவை உறுதிப்படுத்த, "சோறு சாப்பிட போவோம்" என்று Joey அழைத்தார். புது உறவு, நல்ல பேச்சு, நல்ல சாப்பாடு – யாருக்குத் தப்பும்?
முதல் விருந்து – சோறு மட்டும் அல்ல, சோறு சுமை!
அந்த முதல் விருந்தில், நம் தம்பதிகள் வேலை முடிந்து நேராக ரெஸ்டாரண்டுக்கு போனார்கள். "நாம சாப்பிடுறது கொஞ்சம் தான், குடிப்பதும் வேண்டாம்" என்று திட்டமிட்டு, மிகக் குறைந்த அளவில் மெனுவில் ஆர்டர் போட்டார்கள். Joey & Linda மட்டும், பெரும் பெரிய பஞ்சாப் சாப்பாடு போல, Starter, Main Course, Dessert, Drinks – எல்லாமே "பக்" என்று ஆர்டர் போட்டார்கள்! பில்லும் வந்தது. Joey, “அ Half-ஆ பாத்தி நாம், பாத்தி நீங்க!” என்று, பின்பு tip-ஐக் குறைத்துக் கொடுத்து, பில்லில் பாதியிலேயே கையெழுத்துப் போட்டார். நம் தம்பதிகள், எதுவும் சொல்லாமல் புன்னகை காட்டி, பில்லின் மீதியைத் தாங்கினர்.
அடுத்த விருந்துகள் – பழைய பிழை, புதிய முயற்சி
ஒரு வாரம் கழித்து, வேறொரு ரெஸ்டாரண்ட்! இந்த முறையும் Joey & Linda பக்காவா அவர்களுக்குப் பிடித்ததை எல்லாம் ஆர்டர். நம் ஹீரோ, "நாங்க கொஞ்சம் தான் சாப்பிடுறோம்; எங்களுக்கான பில்லுக்கே நாங்க பணம் குடுப்போம்" என்று Joey-ஐ தனியா அழைத்து சொல்ல, அவர் முகத்தில் குழப்பம்! ஆனாலும், மீண்டும் சமரசம் செய்துத்தான் முடிந்தது.
அடுத்தடுத்த விருந்துகளில், நல்ல ரெஸ்டாரண்ட்களில் Joey-யின் “மூச்சு வேற லெவல்”! எல்லா முறையும், சோறு அதிகம், பில்லில் யாருக்கு அதிகம் என்று வாக்குவாதம், நம் தம்பதிகள் சமாதானப்படுத்தி, நான்கு கணக்கில் முடிக்க வேண்டியது. நம்ம ஊரிலே, "பக்கத்து வீட்டாரு கடலை போடுறாங்க"ன்னு சொல்வாங்க; அப்படித்தான்!
பழிவாங்கல் – பட்டியலாக சரியாக சோறு!
மறுபடியும் ஒரு விருந்து, மிகச் சொகுசு ஹோட்டலில்! இந்த முறை நம் ஹீரோ, Waiter-ஐ அழைத்து, "நாங்க தனியா பில், அவங்க தனியா பில்" என்று முன்பே சொல்லிவிட்டார். Joey-க்கும் Linda-க்கும் அந்த “பில்லின்” முகத்தைப் பார்த்ததும், முகம் சிவந்தது! அவர்களுக்கு வந்த பில், நம் ஹீரோவுக்கு வந்ததைவிட இரட்டிப்பு! அந்த முகத்தைப் பார்த்து நம் ஹீரோவுக்கு, "அடடா, பழிவாங்கல் இப்படி இருக்கணும்!" என்று சந்தோஷம்.
இன்னும் ஒரு மாஸ்டர் ஸ்ட்ரோக் – 'மிஸ்டர் இந்தியா' ஸ்டைல் மறைவு!
சில மாதங்கள் கழித்து, மீண்டும் Joey அழைப்பு. இந்த முறை நம் ஹீரோ, "நாங்க வேற வழியில் வர்றோம், நேரில் சந்திப்போம்" என்று சொல்லி, 'லைன் கிடைக்கலை', 'டிராஃபிக் ஜாம்' என்று சின்ன சின்ன பொய் சொல்லி, கடைசியில் “நீங்க சாப்பிட ஆரம்பிச்சுக்கோங்க! எங்க எப்ப வரும்னு தெரியலை!” என்று பக்காவா தடுமாற வைத்தார். அந்த இரவு Joey-யும் Linda-வும் உணவகத்தில் உணவு கிடைக்காமல் காத்திருந்தார்களா, இல்லையா என்று தெரியவில்லை!
பல்லாயிரம் ரூபாய்க்கு ‘அறிவுரை’
நம் ஊரிலே இப்படியொரு பழிவாங்கல் நடக்கும்னா, “பிளேட் பிலாக போட்டா தான் தெரியும்!” என்று சொல்வாங்க! சில நண்பர்கள், உறவினர்கள் கூட இப்படி 'உட்கார்ந்து சாப்பிடு, பில்லில் பாதி போடு' என்று நம்மைத் திருப்பி திருப்பி சுமைபோடுவார்கள். ஆனா, நம் ஹீரோ போல் தைரியமாக, நியாயத்தை நிலைநிறுத்தினால் அவர்கள் முகத்தில் சிவப்பு தெரியும், நம் மனசு சந்தோஷப்படும்.
நம்ம ஊர் வாசகர்களுக்காக:
நீங்களும் இப்படிப் பக்கத்து வீட்காரர், நண்பர், உறவினர் கம்பெனியில் சிக்கினீர்களா? உங்கள் அனுபவத்தை கீழே கமெண்டில் பகிர்ந்துகொள்ளுங்கள்! "ஊட்டி ஸ்டைல் சோறு, மதுரை பாயசம்" கதைகள் வந்தால் நம்மாளும் ரசிப்போம்!
முடிவு:
நம்ம ஊரிலே, "சோறு சாப்பிடுற இடத்துல டக்கர் அடிச்சா, அடுத்த முறை சோறு போடுறது சுலபமில்லை!" என்பார்கள். பழிவாங்கல் எப்போதும் பெரியது தேவையில்லை; சிறிய சமயத்தில், நியாயத்தை நிலைநிறுத்தினால் போதும். அடுத்த முறை, உங்களுக்கும் இப்படியான சம்பவம் நடந்தால், "பில்"யைப் பில்லாக பார்த்து, நியாயத்திற்கு இடம் கொடுங்கள்!
நீங்களும் இப்படிப்பட்ட சோறு சம்பவங்களை சந்தித்திருக்கிறீர்களா? உங்கள் அனுபவங்களையும் கருத்துகளையும் கீழே பகிருங்கள். வாசிப்பது நம்மை மகிழ்விக்கும், பகிர்வது நம்மை இணைக்கும்!
அசல் ரெடிட் பதிவு: Revenge is a dish best served with a separate check