வேலைக்காரன் கேவின் – கடைசி கட்டம்: “பாகற்காய் பசங்க” அலுவலகத்தில் ஒரு கலகலப்பான அனுபவம்!
ஆபீஸ்ல சிலர் இருக்காங்க... வேலைக்குப் போறதா, வேலையா போறதுனு தெரியாத ஸ்டைலில், நல்லாவே கலக்குறாங்க. அந்த மாதிரி ஓர் "கேவின்" – அவங்களுக்கே தனி வகை! நம்ம தமிழ்காரர்களுக்கு தெரிந்த “பாகற்காய் பசங்க”, அலுவலகத்துல எழுச்சி தரும் ஆசிரியர் போல, இப்படிப்பட்டவர்கள் எங்கேயும் கண்டிப்பா இருப்பாங்க. இந்தக் கதையில் கேவின் என்ன பார்ப்போம்?
கேவின் – உத்தம உத்தம வேலைக்காரனா, ஆமா?
நம்ம ஊரு அண்ணனோட அனுபவம்: “கேவின்"ன்னு ஒரு வேலைக்காரன் இருந்தான். அவனோட திறமை, எளிமை, அலட்சியம் – இதெல்லாம் சேர்ந்து கல்கண்டு மாதிரி! ஆரம்பத்துல, கொஞ்சம் பயிற்சி குடுத்தா, சரியாகி விடுவான்னு நம்பினாங்க. ஆனா, "தான் வழி தெரியாதவன், தலைவனாக நினைக்கிறான்"ன்னு சொல்வாங்களே, அதுதான் இங்கே நடந்தது.
ஒரு நாள், கம்பெனிக்கு புது ஸ்பேர் பார்ட்ஸ் வந்துச்சு. சில பொருட்களுக்கு களஞ்சியத்தில் (warehouse) இடம் இருந்தது, சிலவற்றுக்காக இடம் ஏற்படுத்த வேண்டிய சூழ்நிலை. கணிப்பான் (scanner) கொண்டு பொருளுக்கான இடத்தை சேர்த்து, ஸ்டிக்கர் ஒட்டிப் பாக்ஸுக்கு போடணும் – ரொம்ப சிம்பிள் வேலை.
ஆனா, கேவின் கிட்ட இந்த வேலை கொடுத்ததும், “கோழிக்குப் புதுமை, கூழ் ஊற்றினால் கூட” மாதிரி – எதையும் மாறாத்தான் பண்ணுவான்.
ஐந்து படிகள், ஆனா கேவின் மட்டும் பாதி வழியில்
அந்த வேலைபாட், நம்ம ஊரு கூட்டணிக்கு சின்னப் பிள்ளை வேலையா இருந்தாலும், கேவினுக்கு முழு கண்ணாடி மர்மம்தான்! ஐந்து படிகள் சொன்னாலும், ஒவ்வொரு முறையும் தவறு பண்ணுவான்.
- இடம் இல்லாத பொருளை சொன்னா, ஸ்கேன் பண்ணி ஸ்டிக்கர் பிரிண்ட் பண்ணணும்.
- பாக்ஸ்ல போட்டு, ஸ்டிக்கர் ஒட்டணும்.
- பொருளுக்குத் தக்க இடம் கண்டுபிடிச்சு,
- அந்த இடத்தையும் ஸ்கேன் பண்ணணும்.
இத்தனைதான். ஆனா, கேவின் – "நான் தெரிஞ்சவனா!"னு நம்பிக்கையோட போயிட்டு வருவான். ஆனா, சோதனையா அவன் போட்ட இடம், ஸ்கேன் பண்ணி பாருங்க – எங்கும் ரெகார்ட் இல்ல.
"நான் தான் பண்ணல, வேற யாராவது பண்ணிருப்பாங்க!"
ஆரம்பத்தில், நம்ம ஹீரோ கேவின், “நான் செய்யல, வேற யாராவது பண்ணிருப்பாங்க!”னு பக்கத்து பிள்ளை மாதிரி கை கழுவுவான். ஆனா, எல்லாம் அவனுக்கு தானே கொடுத்தோம், என்ன சும்மா விடுவோம்? இடம் காணாத பொருளை அவன் எங்க போட்டான் – விசாரிச்சதும், அதே ப்ளாஸ்டிக் பேக்கில் shelf-ல் போட்டுட்டு வந்திருக்கான்.
“பாக்ஸ்’னு சொன்னா, ஓட்டம் போடணுமா?”
நல்லாச்சு, மேலாளருக்கு கிட்ட போய், கேவினுக்காக வேலை யாரும் எளிமையாக்குறாங்க. ஸ்டிக்கர் பிரிண்ட் பண்ணி, பாக்ஸு மடிச்சு கையில குடுத்து, “இதை மட்டும் சரியா பண்ணு”னு சொன்னாங்க. ஆனா, பாசம் கூட கடைசியில் பயன் தரல.
ஒரு நாள், மோட்டார்கள் எங்கன்னு யாருக்கும் தெரியல. கேவின் மட்டும் அதை ஸ்டாக் பண்ணிருக்கான். மேலாளர் – “நீங்க தான் பண்ணீங்கன்னு ஞாபகம் இருக்கா?”ன்னு கேட்டதும், கேவின் – “ஒன்னும் ஆகாது, எல்லாம் சரி!”னு ஓட்டும்.
“சேலை கட்டாம பாக்ஸு போட்டா அப்படித்தான்!”
இடம் இல்லாமல், ஸ்டிக்கர் இல்லாமல், பாக்ஸும் செலோடேப் இல்லாமல், மோட்டார் பாக்ஸை உயர shelf-ல் போட்டிருக்கான் கேவின். கம்பெனி டைரக்டரே தேடி எடுத்தபோது, பாக்ஸ் உடைந்து, அவர் eyebrow கிழைஞ்சிருக்கு! நம்ம ஊர் தாத்தா சொல்வது போல – “சேலை கட்டாம, சின்னவனுக்கு கல்யாணம் பண்ணினா, இப்படித்தான்!”
கடைசியில் நியாயம் நடந்தது
முதலாளிக்கு நேரில் கேவின் வந்து மன்னிப்பு கேட்கச் சொன்னாங்க. ஆனா, அவன் “நான் ஏன் வரணும்?”ன்னு ஆட்டம் போட்டான். அதுக்கப்புறம், நிதானமாகவே அந்த இடம் அவனுக்கு இல்லை!
நம் ஊர் அனுபவம் & சிரிப்பு
இந்தக் கதையைப் படிக்கும்போது நம்ம ஊரு அலுவலகங்கள்ல அந்த “மணப்பானை பசங்க”, “அண்ணாமலை மாமா”, “தலையங்கம் சீனி” மாதிரி ஏதோ ஒருத்தர் ஞாபகம் வரும். எப்படி ஒரு சிறிய அலட்சியம், பெரிய பிரச்சனையா மாறும்? நம்ம ஊரு பணிச்சூழலில் கூட இப்படிப்பட்டவர்கள் இருப்பார்கள். அவர்களுக்கு பொறுமையா சொல்லிக்கட்டி, கடைசியில் நம்மலே ஓய்வோம்!
நீங்கள் என்ன நினைக்கிறீர்கள்?
உங்களோட அலுவலகத்தில் இப்படிப்பட்ட கேவின்கள் இருக்காங்களா? அவர்களோட கதைகளையும், உங்கள் அனுபவத்தையும் கமெண்ட்ல பகிரங்க. நம்ம தமிழர்களுக்கு சிரிப்பும், அனுபவமும் பகிர்ந்துகொள்ளும் கலாச்சாரம் இருக்கிறதே!
பயனுள்ள அனுபவங்களும், சிரிப்பும் எப்போதும் நம்மை சிரிக்க வைக்கும். உங்கள் நண்பர்களோட இந்த கதையை பகிருங்கள்!
அசல் ரெடிட் பதிவு: A former work Kevin part 3