வெள்ளிக்கிழமையை விட புதன்கிழமையில்தான் பரிதாபங்கள் அதிகம்! – ஓர் விசித்திரமான தொலைபேசி அழைப்பும் இருப்பு மேசை ஊழியரின் குழப்பமும்
“ஏங்க, இந்த புதன்கிழமைகளுக்கு என்ன சாபம் தெரியுமா?” – இப்படி நண்பர்களிடம் பயணக்காலங்களில் நாம் பலமுறை சொல்வது உண்டு. புதன்கிழமை வந்தாலே, அலுவலகமும், வேலைபளுவும், மனச்சோர்வும், எல்லாமே ஒரு கட்டத்தில் வந்து சேரும். அந்த மாதிரி ஒரு புதன்கிழமையில் தான் இந்த கதை ஆரம்பிக்கிறது.
ஒரு ஹோட்டல் முன்பதிவு மேசை (Front Desk) ஊழியர் – அப்படியே நம்ம ஊரு ரிசெப்ஷன் ஸ்டைலை நினைச்சுக்கங்க – ஒரு சாதாரண நாளென நினைத்து வேலை பார்த்துக்கொண்டிருந்தார். ஒருவேளை, ஹோட்டலில் நம்ம ஊரு வாடிக்கையாளர்களா இருந்திருந்தா, “சார், என் அறை குளிர் பண்ணல” அப்பறம் “மீன் குழம்பு இருக்கா?” மாதிரியான கேள்விகள் வந்திருக்கும். ஆனா, இங்க வந்தது ரொம்பவே விசித்திரமான ஒரு அழைப்பு!
“சார், இது கொஞ்சம் விசித்திரமான கேள்வி!”
அப்படியே கையிலிருந்த landline phone தூக்குனதுமே, அந்த ஊழியருக்கு வந்த முதல் வார்த்தை – “இது கொஞ்சம் வித்தியாசமான கேள்வி ஆகும்.” நம்ம ஊரு சினிமாவுலயே, வில்லன் “ஒரு சின்ன வேண்டுகோள் இருக்குது” சொன்னாலே பின்னாடி பெரிய பிரச்சனைதான் வந்துடும் போல, இதுவும் அப்படி தான்.
அந்த அழைப்பாளரே, “நீங்க ஏதாவது பையனை பாத்திருக்கீங்களா? 4 அடி உயரம், preteen, பழுப்பு முடி” என கேட்டார். பையன் ஓடிப்போயிருக்கிறான், இந்த பகுதியில் தான் வந்திருக்க வாய்ப்பு இருக்குது, அதான் முதலில் உங்களை தொடர்பு கொண்டேன் என்று சொல்லினார்.
இது கேட்டு, யாருக்கு வேண்டுமானாலும் பயம் வரும். இது உண்மை கவலையோ, இல்லை ஏதோ சந்தேகத்துக்குரிய விசயம் நடக்குதோ? நம்ம ஊருல பாத்தா, வீட்ல குழந்தை காணாம போனாலே, “முற்கால நம்பிக்கை, அடுத்த வீட்டு பையன் காணாம போனான், சாமியாரை கூப்பிடு!”ன்னு அம்மாக்கள் ஓடுவாங்க. ஆனா, இங்கே அந்த உணர்வு இல்லை, நேரடி போலீஸ் சம்பந்தப்பட்ட கேள்வி.
“நான் ஒன்னும் சொல்ல முடியாது!” – சாமான்ய பதில், சாமான்ய சந்தேகம்
நம்ம ஊழியர் யோசனை செய்து, “நான் எதையும் உறுதிப்படுத்த முடியாது, சொல்ல முடியாது” என்று பதில் சொன்னார். இது தான் உண்மையிலேயே ஹோட்டல் வேலைப் பண்பாடு – வாடிக்கையாளர்களின் தனிப்பட்ட விஷயங்கள் ரகசியம். நம்ம ஊருலயும், வாடிக்கையாளர் விவரங்களை யாரும் எளிதில் சொல்லமாட்டாங்க.
அந்த அழைப்பாளர், “நான் விருந்தினர் விஷயத்தை கேட்டே இல்ல! ஏதாவது பையனை பெரியவரோட பாத்தீங்களா?” என்று வலியுறுத்த, “நீங்க போலீசிடம் பேசுங்கள்” என கூறினார்.
அவன் எதுக்கு ஹோட்டலை முதலில் அழைக்குறான்? உண்மையிலேயே கவலையா இருக்கானோ? இல்ல, வேற ஏதோ நோக்கமா? நம்ம ஊரு படங்களில் மாதிரி, குழந்தை காணாமல் போனது, பின்னாடி பெரிய ட்விஸ்ட் இருக்குமா?
முடிவில்லா மர்மம் – போலீசும் வரவில்லை, குழந்தையும் காணவில்லை!
இவ்வளவு விசாரணை, பதட்டம், பயம் – ஆனா கடைசியில் எந்த போலீசும் வரவில்லை, எந்த missing child alert-யும் வரவில்லை. நம்ம ஊரு whatsapp-ல ஒரே forwarded message-களும், “குழந்தை காணவில்லை, கண்டால் தொடர்பு கொள்ளவும்”ன்னு பயமுறுத்தும் poster-களும் வந்திருக்கும். ஆனா, இங்க எல்லாமே பிளாங்க்!
இந்த சம்பவம் அந்த ஊழியருக்கு இன்னும் ஒரு மர்மம் தான். உண்மையிலேயே ஒரு அப்பா கவலையோ? இல்லை வேற ஏதாவது சந்தேகம் இருக்கா? இதுக்கு பதில் கிடைக்கவே கிடைக்காது.
நம்ம ஊரு அனுபவம் – ரகசியம் வைத்திருப்பதும், சந்தர்ப்பத்தை பார்த்து பேசுவதும்!
தமிழர் கலாச்சாரத்தில், “சொல்லக் கூடாததை சொல்லக்கூடாது”னு பெரிய பழமொழி. ஹோட்டல், மருத்துவமனை, வங்கிகள் – எல்லா இடங்களிலும் ரகசியம் முக்கியம். ஒரே ஒரு கேள்விக்குப் பதில் சொல்லி, பெரிய பிரச்சனையை ஏற்படுத்திக்கொள்ளும் காலம் இது. அதனால்தான் அந்த ஊழியர், “நான் சொல்ல முடியாது” என்று மூன்று தடவை சொன்னார். நம்ம ஊரு நடுத்தெரு பாட்டி கூட, “பொறுத்திருந்தால் போதும், எல்லாம் கைகூடும்”ன்னு சொல்வாங்க. இது அப்படித்தான்!
கடைவசதி:
இந்த கதையை படிக்கும்போது, உங்களுக்கு என்ன தோன்றுகிறது? இது உண்மையிலேயே ஒரு அப்பாவின் கவலையா? இல்லை வேற ஏதாவது மர்மமா? உங்கள் கருத்துக்களை கீழே பகிர்ந்து சொல்லுங்கள்! உங்கள் நண்பர்களுடன் இந்த பதிவை பகிர்ந்து, இவர்களின் அனுபவங்களையும் கேட்க மறந்துவிடாதீர்கள்!
நீங்களும் இதுபோன்ற சம்பவங்களை சந்தித்திருக்கிறீர்களா? உங்கள் கதைகளை கீழே comment-ல் பகிருங்கள்!
இது போன்ற Tamil workplace அனுபவங்களை தொடர்ந்து படிக்க, நம்ம பக்கத்தை subscribe செய்ய மறக்காதீர்கள்!
அசல் ரெடிட் பதிவு: A strange call or a fearful parent?