'வவுசர் கொண்டாட வந்தேன், விமர்சனம் வெடிக்க வைத்தேன் – ஒரு ‘ரெவியூ ரிவெஞ்ச்’ கதை!'
இன்று நம்ம ஊர் மக்கள் ஆன்லைன் ரிவியூ, ரேட்டிங், வவுசர் எல்லாம் பண்ணி, சில்லறை சில்லறையா ஆட்சி நடத்துறாங்க. ஆனா, அதில் எப்போவுமே உரிமையாளருக்கும் வாடிக்கையாளருக்கும் நடுவில ஒரே கொண்டாட்டம் நடக்கும்னு சொல்ல முடியாது. இப்போ இந்த சம்பவம்... கேட்டீங்கனா, “வவுசர் வெச்சு சாப்பிட வந்தேன், ஆனா விமர்சனத்துல தான் உண்மையான ‘சூட்டு’ போட்டேன்!” என்பதுதான் கதைச்சுருக்கம்.
ஒரு நாள் இரவு, நம்ம கதையின் நாயகன் (அல்லது நாயகி – வையுங்கள், BizarreCujoh என்ற ரெடிட் பயனர்) நல்ல குஷியில் ஒரு உணவகத்துக்கு போறாங்க. ஏன் தெரியுமா? அவங்க வாங்கி வைத்திருந்த டிஸ்கவுன்ட் வவுசர் இன்று கடைசி நாள் – அதை பயன்படுத்தாம விட்டா ரொம்பவே மனசுக்கு வராது, இல்லையா?
உணவகத்துக்குள்ள போனதும், ஊர் கல்யாணத்தில பந்தி சாப்பாடு போட்ட மாதிரி, ஒருவர் கூட வராதே என்று காத்திருக்கிறாங்க. உள்ள போனதும் ஒரு "ஐயோ, எதுக்குதான் இங்க வந்தேன்!" என்ற எண்ணம். ஆனாலும், நம்ம தமிழன்/தமிழச்சி மனது தட்டுப்படாது – பொறுமையா காத்திருக்கிறாங்க.
நாளும் கடைசி, வவுசர் காலாவதியான நாளும் இன்று – அது போனாலே நம்ம வீட்டுக்குள்ள "இவ்ளோ காசு போச்சே!"னு ஒரு கவலை வந்துரும். ஆனா, கடைசில ஒரு பணியாளர் வந்தாங்க. "மாமா, வவுசர் இருக்குது, இனி சாப்பாடு போடுங்க!"னு சொன்னதும், அவரும் குழப்பத்தில் விழுந்தாங்க. உடனே உரிமையாளர் வருவாரு.
"இது Too late, உங்க வவுசர் honour பண்ணமாட்டோம்,"ன்னு உரிமையோடு சொல்லப்போறாங்க. "அம்மா, expiry date இன்னிக்கே, இன்னும் முடியலையே!"ன்னு நம்ம ஆளு சொன்னாலும், அவங்க முகத்தில் ஆத்திரம். வாடிக்கையாளரை மதிக்குற சின்ன சின்மையும் இல்லை. "என்னங்க இது, பசங்க எல்லாம் வவுசர் வாங்கி வர்றாங்க, நம்மள மாதிரி கடைகளுக்கு பெரிய கஷ்டமா இருக்கு!"னு பேச்சு.
நம்ம ஆளு, "சரி, நீங்க honour பண்ணலன்னா எங்களுக்கு ரீஃபண்ட் கிடைக்கும்,"னு அமைதியா கிளம்பிக்கறாங்க. ஆனா, அந்த உரிமையாளருக்கு இன்னும் வவுசர் பஞ்சாயத்து விடவே இல்லை. கடைசி வரை ஜம்பிக்கிட்டு வந்தாங்க.
இதுக்குப்பிறகு தான் நம்ம ஆளோட வாடிக்கை வேலை – ரிவியூ எழுதுறது! நல்ல நேர்மையோடு, உண்மையோடு, நடந்ததெல்லாம் எழுதி போட்டாங்க. “இந்த உணவகத்தில் வவுசர் இருந்தாலும் பயனில்லை, உரிமையாளரிடம் மரியாதை கிடையாது,”ன்னு எழுதி விட்டாங்க.
இதுக்கு எதிராக, அந்த உரிமையாளர் நேர்ல மெசேஜ் அனுப்பி, கோபத்துக்குள்ள நசுமண வார்த்தை எல்லாம் போட்டாங்க. நம்ம ஆளு என்ன பண்ணினாங்க? “உங்களோட அனுபவத்தை நேர்மையா விவரிக்கேன். வவுசர் சைட்டோட ஒப்பந்தத்தில் இருக்கிறீங்கனா, வாடிக்கையாளரை இப்படிதான் நடத்தணுமா?”ன்னு பிரச்சினையை முகாமைத்தாங்க.
அதிலும், உரிமையாளர் ஒரு குறிப்பிட்ட சமுதாயத்துக்கு எதிரான வார்த்தை சொல்லி, "நீங்க அந்த சமுதாயத்தோட கடைக்கு போகணும்,"ன்னு பேசியாங்க. நம்ம ஆளோ, “நன்றி! இப்போ உங்க மெசேஜ் ஸ்கிரீன் ஷாட் எடுத்து, பிஸினஸ்ஸோட பப்ளிக் ரிவியூவில் போடுறேன்!”ன்னு போட்டாங்க. அந்த ஸ்கிரீன் ஷாட் இன்னும் அந்த உணவகத்தின் ரிவியூவில் ஜொலிக்குது!
சொல்லணும்னா, அந்த உணவகம் இருக்குற இடத்திலே, அந்த சமுதாயம் அதிகமா வாழ்ற இடம் – அதான் ஜாலி! சொந்த ஊர்ல, சொந்த கூட்டத்துக்கு எதிராக பேசுற உரிமையாளர் – ரொம்பவே ‘பழி வாங்கும்’ சூப்பரான முடிவு.
இப்படி நம்ம ஊர்லயும், "வாடிக்கையாளர் தேவையில்லாமல் சண்டையாடுனாங்கனு நினைச்சா, ஆனா, ரிவியூ வெச்சு பழி வாங்குறது போஸ்தன்!" அப்படின்னு சொல்லலாம். நம்ம ஊர்ல, “பசிக்காக வந்தவன், போட்டுக்கிட்டு போனான்!”ன்னு பழமொழியிருக்குது. ஆனா, இங்க “வவுசர் கொண்டு வந்தவன், விமர்சனத்தில வெற்றி பெற்றான்!”ன்னு சொல்லணும்!
இந்த சம்பவத்துல, வாடிக்கையாளர் சேவை, மரியாதை, சமூக ஒற்றுமை – எல்லாத்தையும் நாம பார்க்குறோம். வாடிக்கையாளர் நியாயமா கேட்டதுக்கு அதன் உரிமையாளர் பதில் அளிக்க மறுத்தாங்க. அதன் பிறகு, அந்த உரிமையாளர் நடந்தது உண்மையா, நீதியானதா என்று யோசிக்காம, இன்னும் பெரிய பிழை செய்தாங்க.
இந்த கதையிலிருந்து நம்ம தமிழருக்கு ஒரு பெரிய பாடம்: வாடிக்கையாளரை மதிக்காம, அவர்களை அவமதிப்போம் என்றால், இன்று டிஜிட்டல் உலகில் ரிவியூ தான் ‘நியாயாதிபதி’. உங்கள் உணவகத்தில் சாப்பாடு சுவையாக இருந்தாலும், சேவை சுவையில்லாதால், மக்கள் திரும்பி வரமாட்டார்கள்.
இப்படிப்பட்ட அனுபவம் உங்களுக்கு நடந்ததா? கீழே கமென்ட்ல பகிருங்க!
உங்க நண்பர்களோடியும், குடும்பத்தோடியும் இந்த கதையை பகிருங்க – அடுத்த முறை வவுசர் கொண்டு செல்லும்போது கவனமா இருப்பாங்க!
அசல் ரெடிட் பதிவு: Review Revenge