ஹோட்டலுக்குப் போனோம், டோஸ்டர்கூடக் கடத்திவாங்கினாங்க! — ஒரு பயணியின் சுவையான அனுபவம்
வணக்கம் நண்பர்களே!
இன்று உங்களுக்காக ஒரு சுவாரசியமான, அத்துடன் நம்ம ஊரு நக்கலும் கலந்து இருக்கும், வெளிநாட்டு ஹோட்டல் அனுபவத்தை கொண்டு வந்திருக்கிறேன். நாமும் குடும்பத்தோடு ஹோட்டலில் தங்கியிருந்தேனாலும், இப்படியொரு கதை நம்ம ஊர்ல நடந்திருந்தா, அதை தாத்தா-பாட்டி கதையா கேட்டிருப்போம்! இப்போ நம்மோட கதாநாயகன், ஒரு அமெரிக்க கல்லூரி நகரத்தில், தன் 8 வயது மகனோட சுற்றுலாவுக்கு போனார்.
அவர் தங்கியிருந்த ஹோட்டல், பசுமை நிறைந்த தேசிய பூங்காவுக்கு அருகிலிருப்பதால்தான் தேர்வு செய்தார். ஸ்டார்ட் நல்லா இருந்துச்சு — இரவு விருந்துடன் தூங்கிவிட்டு, அடுத்த நாள் காலை நேரத்தில், மனம் மகிழ்ந்து "பிரேக்பாஸ்ட்" பகுதிக்கு போனார். தமிழில் சொன்னா, 'காலை சாப்பாடு விழா' மாதிரி தான்!
இங்கே தான் கதை திருப்பம். அந்தப்போதே, 'சமையல் அறை'யில எல்லாம் புதிதாக நிரப்பப்பட்டிருந்தது. நம்ம கதாநாயகன் மகனுக்கு கார்ன் ஃப்ளேக்ஸ் ஊற்றி, திரும்பி வந்து, வஃபிள் (நம்ம ஊர்ல தட்டையான பஞ்சு கேக் மாதிரி) தயார் பண்ண ஆரம்பிச்சார். அந்த நேரம் மகனோட பேசிக்கொண்டிருந்தார்.
அப்போ திடீர்னு, சுமார் இருபது பேரு கொண்ட ஒரு பெரிய கூட்டம் புயல் போலவே அந்த கிச்சன் பகுதியில் நுழைந்தாங்க! நம்ம ஊரு functions-ல, சாப்பாட்டு வரிசையில் 'மாமா'வங்க போட்டுக் கொண்டு ஓடுவதை நினைவு கூட்டு பாருங்க — அதே மாதிரி! வஃபிள் தயாரான சத்தம் வந்ததும் திரும்பிப் பார்த்தார். ஆனால் அந்த கூட்டம் பண்ணிய அதிரடி-ல, வஃபிள் எங்க இருக்குனே தெரியாம போச்சு. நம்ம ஹீரோவும் பையனும், கண்ணு முன்னே வஃபிள் மறைந்து போனதை பார்த்து, அசந்து போனார்கள்.
பத்துப் பன்னிரண்டு நிமிஷம் கழித்து, அந்த கூட்டம் புயலைப் போல் கிளம்பிச்சு. அப்ப தான் உண்மையான 'நஷ்டம்' தெரிந்தது! காலை உணவு பகுதி முழுக்க நிரம்பி இருந்த எல்லாவற்றையும் சுத்தமாக எடுத்துச் சென்றிருந்தாங்க. வஃபிள் மட்டும் இல்ல, வஃபிள் மாவு, சர்க்கரை சாறு, கார்ன்ஃபிளேக்ஸ், பால் — ஒன்றும் விடாம எடுத்துச்சு போனாங்க!
அதுவும் பரவாயில்லை. மேனேஜர் வந்தார், மறுபடியும் ஸ்டாக் பண்ண Cabinets-யை திறந்தார். அப்போ தான் பெரும் அதிர்ச்சியில், டோஸ்டர் (அதாவது, ரொட்டி வறுக்கும் மெஷின்) கூட காணவில்லை! 'அடப்பாவி, டோஸ்டரே எடுத்துக்கிட்டாங்க!' என்று முகத்தில் எழுதியிருந்தது. நம்ம ஊரு சினிமால போல, "உங்க வீட்டு பானை பிழிஞ்சுட்டாங்க" மாதிரி தான்.
மேனேஜர், கோபத்தோடு, புது புது வசைபாடுகள் சொல்ல ஆரம்பிச்சார். அந்தக் கும்பல் தங்கள் வேலையை முடிச்சு, அறைகளுக்கு ஓடிச் சென்றிருந்தாலும், அந்த இடம் முழுக்க ஒரு 'பிரேக்பாஸ்ட் போர்க்களம்' மாதிரி இருந்தது.
இதுல தமிழ்காரர்களுக்கு புரியும்படி சில விஷயங்களை சொல்லணும். அமெரிக்க ஹோட்டல்களில், "காலையில் இலவச உணவு"ன்னு கொடுக்கிறாங்க. நம்ம ஊரு திருமணங்களில் "டிபன் சர்வீஸ்" மாதிரி தான். ஆனால், எல்லா குடும்பமும் அங்கேயே போய், எல்லாவற்றையும் எடுத்துக்கிட்டு, தங்களோட அறைக்குள்ளேயே கொண்டுபோய் சாப்பிடுவாங்க. ஆனா, இந்தக் கும்பல், எல்லாவற்றையும் எடுத்துக்கிட்டு, ஹோட்டலுக்கே ஒரு 'பஞ்சம்' வர வைத்த மாதிரி போனாங்க!
டோஸ்டர் எடுத்துக்கொண்டு போனதைப் பற்றி சொன்னபோது, நம்ம ஊர்ல, திருமண சபையில 'காலண்டர்', 'மிளகாய்பொடி' எல்லாம் மறுபடியும் தேடிப்பார்க்கும் அந்த அனுபவம் வருத்துக்கு வைக்குமா? அதே மாதிரி தான்.
மேனேஜர் கயில சில 'நவீன ஹிந்தி' வார்த்தைகள் வந்தது கூட, நம்ம ஊரு ஹோட்டல் ஊழியர்கள் கடைசில் "ஏங்க, பாத்து சாப்பிடுங்க"ன்னு சொல்லும் போது, சாப்பாட்டு பாத்திரம் காணாம போனதுக்காக உள்ளுக்குள்ளேயே என்ன நினைக்கிறாங்கனு புரிஞ்சுக்கணும்!
இந்த அனுபவத்திலிருந்து என்ன கற்றுக்கொள்வது? அதிகமாக சிக்கனமா இருக்க முயற்சி செய்வது பரவாயில்லை. ஆனா, எல்லாவற்றையும் எடுத்து, பிறருக்கான சுகத்தையும் பறிப்பது நலமல்ல. நம்ம ஊரு பழமொழி சொல்றது போல, "பசிக்காக சாப்பிடு; ஆசைக்காக அல்ல."
உங்களுக்கு இந்த கதை பிடிச்சிருந்தா, உங்களுடைய ஹோட்டல் அல்லது திருமணசபை அனுபவங்களை கமெண்ட்ல பகிருங்கள். சிரிச்சாலும், சிந்திச்சாலும், சுவாரசியமான அனுபவங்களை நாமும் ரசிப்போம்!
இது போல இன்னும் பயண அனுபவங்களும், நம்ம ஊரு நக்கலும் எதிர்பார்த்து, தொடருங்கள் நண்பர்களே!
— உங்கள் பயணக் கதையாசிரியர்
(நீங்களும் இப்படி ஓர் அனுபவம் எதிர்கொண்டிருக்கிறீர்களா? கீழே கமெண்ட்ல பகிருங்க! Like & Share செய்ய மறந்திடாதீங்க!)
அசல் ரெடிட் பதிவு: They stole the toaster