ஹோட்டலில் நடனப்போட்டி – குழந்தைகள் ஓட்டம், பெற்றோர் ஸ்டேஜ் ரகளை!
நம்ம ஊர் வீடுகளிலோ, கல்யாண வீடுகளிலோ, “குழந்தைகள் ஓடுறது சாதாரணம் தான்”ன்னு பெரியவர்கள் சிரிக்கிறாங்க. ஆனா, ஒரு சிறிய ஹோட்டலில் இரவு 12 மணி வரைக்கும் ஓடோடி, படிக்கட்டையும், தரையையும் நடுக்க வைக்கும் அளவுக்கு குழந்தைகள் சத்தம் போட்டா – அதுவும் வெளிநாட்டு மாதிரி பெற்றோர்கள் பிள்ளைகளை தனியா விட்டுட்டு பக்கத்தில உள்ள பபில் போயி கஞ்சிக்கிட்டிருவாங்கன்னா, எப்படி இருக்கும்? இதுதான் ரெடிட்டில் ஒரு ஹோட்டல் ரிசெப்ஷனிஸ்ட் சொன்ன கதையா வந்திருக்குது.
தினமும் போலவே, ராத்திரி டியூட்டி ஆரம்பிக்க வந்தாங்க. ஆனா, அந்த நாள் கண்ணுக்கு முன்னாடியே கல்யாண வீடுகூட சும்மா போயிரும் மாதிரி, ஹோட்டல் முழுக்க குழந்தைகள் கூட்டம். ‘நடனப்போட்டி’னா, நம்ம ஊருக்கு ஆட்டம், பாட்டம், சிரிப்பு. ஆனா, இங்க – ஓட்டம், சத்தம், தரை நடுக்கம்!
ஹோட்டல் மட்டும் 37 ரூம்கள் தான் – அதுல பாதி குழந்தைகளோட ஓட்டத்துக்கு கீழே இருக்கும் ஊழியர்களும், வாடிக்கையாளர்களும் மயங்கிட்டாங்களாம். பசங்க ‘ஹலோ’ன்னு சொல்லாம, ஊழியர்களை பார்த்து மேல கீழ பார்ப்பது, வழியில் தள்ளி நகர வேண்டிய நிலை – என்ன ரகசியம்? பெற்றோர்கள் இல்ல! அவர்கள் பக்கத்தில உள்ள பபில் போய் “ஆடிக்கிட்டு” இருந்தாங்க.
நம்ம ஊர்ல, குழந்தை தனியா வீட்டில விட்டுட்டு வெளியே போறது பெரிய பாவம் மாதிரி தான் பார்ப்பாங்க. “பிள்ளை பசங்களா, நான் வெளியே போறேன், நீங்க வீட்டில இருங்க”ன்னா கூட, அப்பா அல்லது அம்மா, பக்கத்து வீட்டுல்ல ஒருத்தர்கிட்ட சொல்லுவாங்க. ஆனா, இங்க, அம்மா அப்பா இருவரும் பப்ல போய் ‘கேக்’ மாதிரி கஞ்சிக்கிட்டு, ஹோட்டலில் பசங்க மட்டும் – அது கூட 12 மணி வரைக்கும்! அப்புறம் வந்ததும், “என்ன பண்ணுவாங்க, பசங்க தான்”ன்னு சொன்னாங்க போலிருக்குது.
அந்த ஊழியருக்கு இதுல இரண்டாம் தலைமுறை சோதனை – பசங்க ஆட்டம், பெற்றோர் கவனக்குறைவு, மேல அது கூட ஊழியர்களை கீழடிக்கிற மாதிரி நடத்தை. “நான் பேபிசிட்டர் இல்லை, ஆனா சில சமயம் அப்படித்தான் உணர்கிறேன்”ன்னு ரெடிட் ஆசிரியர் வேதனையோட எழுதியிருக்கிறார்.
நம்ம ஊர்ல இதெல்லாம் நடந்தா, ஹோட்டல் மேனேஜரும், பெரியவர்களும் தலையிடுவாங்க. “பசங்க பசங்கதான், ஆனா நம்ம ஊர் பழக்கப்படி, வெளியே போறப்போ, பசங்களை யாராவது பார்த்துக்க சொல்லி போவோம்”ன்னு நாமும் பசங்க ஊடுருவி, நம் பாரம்பரியத்தை பின்பற்றுவோம்.
இந்த கதை நம்மை சிந்திக்க வைக்கும் – பெற்றோர் பொறுப்பும், சமுதாய ஒற்றுமையும் முக்கியம். பசங்க சுதந்திரம் நல்லது, ஆனா, அவர்களுக்கு எல்லை கற்பிப்பதும் நம்ம கடமை. இல்லாட்டி, ஹோட்டல் ஊழியர்கள் தான் “அண்ணன்/அக்கா தேடி” பசங்களை பார்த்துக்க வேண்டி வரும்.
இந்த அனுபவம் பார்த்து, “ஹோட்டல் வேலை சும்மா இல்லைப்பா! ராத்திரி நேரமும், பசங்க ஓட்டமும், பெரியவர்கள் கவனக்குறைவும் – இது தான் ரியல் ஹீரோயின் டியூட்டி!”ன்னு சொல்லி விடலாம்.
நம்ம ஊரு வாசகர்களே, உங்கள் வீட்டுல இருந்த அனுபவம் என்ன? கல்யாண வீடு, ஹோட்டல், அல்லது வெளிநாடு – பசங்க ஓட்டம் பார்த்து உங்களுக்கும் இதே மாதிரி சிரிப்பு, கோபம், அல்லது நினைவுகள் வந்திருக்கா? கீழே கமெண்ட்ல பகிர்ந்து சொல்லுங்கள். உங்கள் அனுபவம் இல்லாமல், இந்த கதைக்கு சரியான முடிவு கிடையாது!
உடன் வாழ்த்துகள்,
ஒரு "பேபிசிட்டர்" அல்லாத ஹோட்டல் ஊழியர்!
அசல் ரெடிட் பதிவு: Kids running up and down the hallway till midnight stomping