'ஹோட்டல் முன்பலகையில் நடந்த அற்புதம் – ஒரு பயணியின் அனுபவம்!'
வணக்கம் நண்பர்களே!
நம்மில் பலர் வேலைக்காக இடம் மாற்றி, ஊர் ஊராக பயணம் செய்து பார்த்திருப்போம். ஆனா, அந்த ஹோட்டல் அனுபவங்கள் எல்லாமே ஒரே மாதிரிக்கா இருக்கும்? இல்லை! சில சமயம், எதிர்பாராத மாதிரியில் ஒரு அற்புதம் நடக்கும். அந்த மாதிரி தான் இந்தக் கதை.
போன வாரம், நம்ம கதையின் நாயகன் – ஒரு வேலைக்காக அடிக்கடி பயணம் செய்யும் சாதாரண மனிதர். இவருக்கு, வீட்டுக்குப் பதிலா ஹோட்டல் கட்டில்தான் அதிகம் பழக்கம். (நம்ம ஊர் மக்கள் சொல்வாங்க, ‘‘தன வீடு போல இல்ல பா’’ – அது உண்மைதான்!) அவருடைய விருப்பமான ஹோட்டல் பிராண்ட் "M"ல் ஆரம்பித்து "tt"ல் முடியும். (அது என்ன பிராண்ட் என்று சொல்றேன், ஆனா ரகசியமா வையுங்கள்!)
இந்த முறை, அவரும் அவருடைய மனைவியும், அமெரிக்காவின் நியூ ஆர்லீன்ஸ் நகரம் போய் JazzFest-க்கு (நம்ம ஊரில் தியாகராஜா ஆராதனை மாதிரி, ஆனா எல்லா வகை இசைக்கும்!) பறக்குறாங்க. கொஞ்சம் செலவு கம்மியா இருக்கணும்னு, அதிகாலை 5 மணிக்கே Southwest விமானம். (நம்ம சென்னை–மதுரை இரயிலில் RAC டிக்கெட் தான் கிடைத்த மாதிரிதான்!) விமானம் கிளம்பும் நேரம் 4:30 – கண் விழிக்காம போகும் பயணிகள் – நம்ம அவரும் அதில ஒருவர்.
அதிகாலை 6 மணிக்கே போய் நியூ ஆர்லீன்ஸ் விமான நிலையத்தில் இறங்குறாங்க. அங்கிருந்து, Uber-ல ஹோட்டலுக்குப் போய், ‘‘இப்போ ரூம் கிடைக்காது, பைகள் வைச்சுட்டு ஒரு டீயோட சாப்பிடலாம்’’னு திட்டமிட்டு இருக்காங்க.
ஆனா, அங்கே தான் கதையில் திருப்பம்!
முன்பலகை (Front Desk) ஊழியர், இவர்களைப் பார்த்ததும் "நீங்கள் வேலைக்காக எப்போதும் வர்றீர்கள், இன்னைக்கு ஸ்பெஷல்"னு சொல்லிட்டு, நேரிலேயே ரூமைக் கொடுத்து விடுறார். அதுவும், மேல்மாடி மூலை ரூம் – ஜன்னல் வழியா தவழும் நதியைக் காணும் அழகான வீடு. (நம்ம ஊரில் வீடு வாங்கும் போது ‘‘வடக்கு வாசல் இருக்கணும், காற்று வரணும்’’னு சொல்வது மாதிரி!)
இது பாருங்க, அவர்களுடைய பைகள் மட்டும் வைக்கவந்தவர்கள், நேரில் ரூமும், அப்கிரேடும், நல்ல விசிறியும் கிடைத்துவிட்டது.
என்ன breakfast-ஐ தேடி நகரம் சுற்ற வேண்டியது? அது போகட்டும்! நேரில், தூங்காத இரவை தூக்கத்தில் கழிக்கலாம் என்கிற ஆசையுடன் நேரில் ரூமுக்கு போய், இரண்டு மூன்று மணிநேரம் நல்ல தூக்கம். (நம்ம ஊரில், உறங்காமல் ஏதோ வேலை பார்க்கும் போது, திடீரென்று கிடைக்கும் விடுமுறை போல!)
இதெல்லாம் முடியும்போது, அந்த முன்பலகை ஊழியருக்கு நன்றி சொல்லாம இருக்க முடியுமா?
அந்த ஹோட்டல் முன்பலகை ஊழியர், ஒரு சாதாரண வேலைக்காரனா? இல்லை! விருந்தோம்பல் என்றால் என்ன, அது அவர்களிடம் தான் தெரியும். (நம்ம ஊரில், விருந்தாளி வந்தால் ‘‘ஓடிக்கிட்டு வந்து தண்ணி எடுத்துக்குடுப்பாங்க’’ – அந்த அளவு மனசு!)
தமிழர் பார்வையில் இந்த அனுபவம்:
நம்ம ஊரில் கூட, ஹோட்டல், லாட்ஜ் எங்க போனாலும், ஒரு நல்ல புன்னகையோ, சிறு உதவியோ கிடைத்தால் மனசு மகிழ்ந்து போயிருக்கும். அப்படித்தான், இந்த கதையின் நாயகனும், அங்கு சென்று, ‘ஏன் இந்த ஹோட்டல் பிராண்ட்-ஐ நானும் விரும்பணும்?’ என்கிற காரணத்தை தெரிந்து கொண்டார்.
அவரும் மனைவியும், அந்த JazzFest-ல இசையை ரசித்ததோடு, முன்பலகை ஊழியரின் அன்பையும் ரசித்தார்கள்.
(நம்ம ஊரில், அவசர வேலைக்காக போன இடத்தில், ஹோட்டல் ஊழியர் ஒரு டீ-யோட பிஸ்கட்—even ஒரு நல்ல வார்த்தை சொன்னாலும், அது மனசை தொட்டுவிடும்!)
இதை படித்த உங்களுக்கே ஒரு கேள்வி:
நீங்களும் இப்படி ஒரு ஹோட்டல், லாட்ஜ், சர்வீஸ் செண்டரில் அனுபவித்த நல்ல விஷயம் உண்டா? உங்க அனுபவம் தெரியப்படுத்துங்க!
அல்லது, உங்கள் நண்பருக்கு இது போன்ற சிறிய உதவிகள் செய்ய நினைத்திருக்கிறீர்களா?
அப்படி இல்லையென்றால், அடுத்தமுறை ஒரு ஹோட்டலுக்கு போகும்போது, Front Desk ஊழியரிடம் ஒரு சிரிப்பு பரிமாறிட்டு பாருங்க – அதுவும் அவர்களுக்கு ஒரு பெரிய மகிழ்ச்சி தான்!
முடிவில்:
இந்த உலகம் இன்னும் நல்லவர்களால் நிறைந்திருக்கிறது என்பதற்கு இந்த கதையும் ஒரு சாட்சி!
நாம் எதிர்பாராத நேரத்தில் கிடைக்கும் உதவி, ஒரே ஒரு நாள் முழுக்க மகிழ்ச்சியைக் கொடுக்கலாம்.
அந்த மகிழ்ச்சியை வாழ்த்தி, எல்லோரும் சிறு உதவிகள் செய்வோம்!
JazzFest போல, வாழ்க்கையும் இசையாகவே போகட்டும்!
(இந்த அனுபவத்தை நண்பர்களோடு பகிருங்கள் – நம்ம தமிழர்களுக்கும் இந்த மனநிலை பரவட்டும்!)
அசல் ரெடிட் பதிவு: Tale about the Front Desk