ஹோட்டல் முன்றலில் ரத்தக் கறையை அழிக்கும் கதை – ஒரு ரத்தம் வழிந்த ஞாயிறு!
"ஓ, என்னடா இப்படி ரத்தம் வழிகிறது!"
இது நம்ம ஊரில் சாம்பார் கீழே விழுந்தாலும் சொல்வோம். ஆனா, ஹோட்டல் முன்றலில் ரத்தம் சொட்ட சொட்ட விழுந்தா? அவ்ளோதான்—கதையில்தான் திருப்பம் வரும்!
இன்றைக்கு நம்ம ஊரில் ஹோட்டல் வேலை பார்க்கிறவங்க சந்திக்கும் விசித்திரமான சம்பவங்கள் களஞ்சியம்தான். அமெரிக்காவின் ஒரு முன்னணி ஹோட்டல் பணியாளரின் அனுபவத்தை படிக்கும்போது, நம்ம ஊரு ‘ரெஸ்டாரன்ட்’ னு நினைச்சு போய்டாதீங்க! அதுவும், "முன்பணியாளர்" (Front Desk) வேலைன்னா, நம்ம ஊரிலே ரிசெப்ஷனிஸ்ட் மாதிரி—வாடிக்கையாளர்கள் எல்லாம் முதல்ல சந்திக்கிற முகம் அவங்கதான்.
முதலில், இந்த ஹோட்டலில் நடந்தது என்னனா, பக்கத்தில் இருந்த ஒரு சகோடர் ஹோட்டல் மூடப்பட்டு விட்டது. அந்த ஹோட்டல் பெரும்பாலும் போர்வீரர் மருத்துவமனையிலிருந்து வந்த பெரியவர்களை தங்க வைக்கும் இடம். இப்போது அந்த வாடிக்கையாளர்கள் எல்லாம் இந்த ஹோட்டலுக்கு வந்தடைந்திருக்காங்க. நம்ம ஊர்லயும் அரசு வேலை, மருத்துவமனை பக்கத்து ஹாஸ்டல் மாதிரி சொல்லிக்கலாம்.
இப்போ, சனிக்கிழமை எல்லாம் ரொம்ப பிஸியாக்குது. முன்பணியாளர் ஒரு நிமிஷம் கூட டெஸ்க்கை விட்டு எங்கும் போக முடியாத சூழ்நிலை. வாடிக்கையாளர்களில் பெரும்பாலாலும் வயது முதிர்ந்தவர்கள், உடல் நலக் குறைபாடுகளுடன் வருபவர்கள். நம்ம ஊர்ல இப்படி வந்தா, ‘அய்யா, எங்க ஊர் ஆளு, பசிக்குது’ன்னு கைபிடிச்சு கூட்டிக்கொண்டு போவோம். ஆனா இங்கே, ஒவ்வொரு நொடியும் அலட்டல்.
ஒரு நாள், மற்றொரு வாடிக்கையாளர் வந்து, “முகாமில் எங்கும் ரத்தக் கறைகள் விழுந்திருக்கு”ன்னு சொன்னார். லிப்ட் முதல் முன் டெஸ்க் வரை ரத்தம் சொட்டிச் சென்றிருக்கு! நம்ம ஊர்ல இது நடந்தா, அக்கா-அண்ணன் எல்லாம் பிச்சு வாங்கி துப்பறுப்பார்களே, ஆனா இங்கே, ‘பயோஹசார்ட்’ன்னு அலாரம் போட்டுவிடுவாங்க.
அந்த ரத்தம் விட்டவர் யாருன்னு கண்டுபிடிக்க, CSI மாதிரி டைமிங் பார்த்து, CCTV பார்த்து, ‘வாக்கர்’ (வாக்கிங் ஸ்டிக்) வைத்த ஒரு மூதாட்டி வந்தது ஞாபகம். அவருக்கு எதுவும் தெரியாம, சிரித்துக் கொண்டு, ஸ்நாக்ஸ் வாங்கி, வெளியே போய் விட்டார். நம்ம ஊர்ல, சும்மா அடி விழுந்தால்கூட “டாக்டர்”க்கு போயிருப்போம்.
முன்பணியாளர் தன் வாழ்க்கையில் முதன் முறையா மனித ரத்தம் துடைக்க போறார். நம்ம ஊர்ல ஆம்பளையா இருந்தா, "அப்பா, என் ரத்தத்த கூட நான் துடைக்க மாட்டேன்!"ன்னு பேசுவாங்க. ஆனா, இங்க அந்த ரத்தம் பாதி உலர்ந்து, பாதி இளஞ்சிவப்பு திரவமா இருந்துச்சு. ஒரு சோப்புக் கம்பளி போட்டு, குச்சியுடன் துடைச்சாலும் சரியில்லை. நேரிலே கையால் கிழித்து, விழுந்த இடம் எங்கும் துடைக்க வேண்டிய நிலை.
நம்ம ஊர்ல துப்புரவு செய்யும் அம்மா இருந்தா, “நீங்க ரத்தத்த பாத்துட்டு இப்படி வைக்கீங்க?! போங்க, நான் பாத்துக்கறேன்!”ன்னு கதறிடுவாங்க. ஆனா இங்கே, முன்னணி பணியாளர் தான் ஹீரோவாக, லிப்ட் நகரும் போது தலை சுத்தி போய், ஆனாலும் வேலை முடிச்சார்.
அடுத்த சில நாட்களில், ஹவுஸ் கீப்பர் ஓடி வந்து, “இங்க பாருங்க, அந்த வாடிக்கையாளர் தங்கிய ரூம்ல சீட்ஸ், பிளாங்கெட், மேட்ரஸ் எல்லாமே ரத்தத்தில் மூழ்கி இருக்குது!”ன்னு புகைப்படம் காட்டினார். நம்ம ஊர்ல இது நடந்தா, ‘பெரிய ஸ்கேன்’ போட்டுவிடுவோம்!
மேட்ரஸ்-ஐயே ரத்தம் ஊறி, வீட்டிலிருக்கும் பாட்டி போல் நெடிய புடவை மாதிரி ஓர் அழகான ரத்த வெள்ளம்!
மெயின்டனன்ஸ் அண்ணன் பார்த்ததும், “அவரு உயிரோட வெளியே போனாரா?!”ன்னு கேட்டு சிரிக்க ஆரம்பித்து விட்டார். மேட்ரஸ், சீட், பிளாங்கெட் எல்லாம் குப்பையிலே போனது. அதுவும், வாடிக்கையாளர் கட்டிய கார்டிலிருந்து பணம் எடுக்க முடியலையாம்! நம்ம ஊர்லன்னா, "இது உங்கள் பொறுப்பு"ன்னு கட்டாயம் பணம் வாங்கிருப்போம்.
இப்படி ஒரு வாடிக்கையாளர், இவ்வளவு ரத்தம் ஊறி, சிரித்துக்கொண்டே வெளியே போனதை நினைத்தால், “இந்த மாதிரி சம்பவங்கள் வந்தா தானே, வாழ்க்கை சுவாரசியமா இருக்கும்!”ன்னு நம்ம ஊரு கலாச்சார புன்னகையோடு முடிக்கலாம்.
இதைப் படிக்கும் உங்களுக்கும், உங்கள் நண்பர்களுக்கும், ஏதாவது ஹோட்டல் அனுபவங்கள் இருந்தா, கீழே கருத்தில் பகிருங்க! உங்க கதைகள் நம்மலை இன்னும் சிரிக்க வைக்கும் – வாருங்கள், ரசிப்போம்!
நல்லா ரசிச்சீங்களா? அடுத்த பதிவில் இன்னும் புதுசு சம்பவங்களோட சந்திக்கிறேன். வாசிப்பதற்கு நன்றி!
அசல் ரெடிட் பதிவு: There’s some fresh blood on the floor here.