ஹோட்டல் ரிசெப்ஷனில் ஒரு நாள்: ரூம் கீ கார்டு கெட்டப்பாடுகள் கேட்டா சிரிப்பு வருமா, அழுகை வருமா?
எப்போதும் ஹோட்டலில் வேலை பார்த்திருப்பவர்களுக்கு ஒரு மாதிரி விசேஷ அனுபவங்கள் கிடைக்கும். நம்ம ஊரில் வீடு, தளபாடம், சாப்பாடு எல்லாத்தையும் கவனிக்குற மாதிரி, வெளிநாட்டில் ஹோட்டல் ஸ்டாப்கள் வாடிக்கையாளர்களை கவனிக்கணும். ஆனா, சில வாடிக்கையாளர்கள் வந்துட்டா, "அண்ணா, ரூம் கீ போயிடுச்சு!"ங்கற மாதிரி தினமும் பத்து தடவை சொல்லி நம்ம உயிரை எடுக்குறாங்க!
இதுலயும், ஒரு பெரிய கம்பெனி ஊழியர்கள் வந்து, வாரக்கணக்காக தங்குறாங்க. இவர்கள் கையில் கீ கார்டு இருந்தா போதும் — அது பாக்கும் போது சாம்பார் பொடியா, பசும்பாலா, குப்பையா தெரியாது. இப்படி ஒரு கதை தான் இப்போ உங்களுக்கு சொல்ல போறேன்.
ஹோட்டல் ரிசெப்ஷனில் ஒரு நாளும் அமைதியா இருக்குமா? எனக்கு ரொம்ப சந்தேகம் தான். அந்த நாள், நானும் என் டீக்கடையிலிருந்து டீ கொண்டு வந்தேன். ஒரு மூச்சு விட முடியல. இந்த கம்பெனி மக்கள் எட்டு ரூம்கள் எடுத்திருக்காங்க. ஒவ்வொரு நாளும் எத்தனை தடவை கீ கார்டு கேட்குறாங்கன்னு கணக்கே போயிடுச்சு.
ஒருத்தர் வர்றாங்க — "அண்ணா, என் ரூம் 1234 கீ உள்ள போயிடுச்சு, தார்ங்க".
அடுத்தவன் — "1235 கீ போயிடுச்சு!"
மூன்றாவது — "1234 கீ வேணும்!"
பசங்கள், நானே இப்போ உங்க ரூம்மேட்டுக்கு கீ கார்டு கொடுத்தேன். அவங்க கிட்டயே வாங்கிக்கோங்க! ஒவ்வொரு முறையும், "புது கீ கார்டு குடுங்க"ன்னு சொல்லி வந்தா, பழைய கீ கார்டு டிஸ்அக்டிவேட் ஆகிடும். அதுலயும், கீ கார்டு வந்து குப்பை மாதிரி, மண்ணு, எண்ணெய், பசையோடு, வாசனை கூட போடுற மாதிரி.
பசங்கள், நம்ம ஊரிலே ஒரு சின்ன சாவி இருந்தா, அதை பாட்டி பத்தாண்டு மாத்தாம தரிசனம் பண்ணுவாங்க. இங்கோ, ஒரு கீ கார்டு இருக்கு, அதைக் கையில வைத்துட்டு, பத்து நிமிஷத்துல தொலைக்குறாங்க. "அண்ணா, என் கீ போயிடுச்சு, வேற ஒன்னு தார்ங்க"ன்னு அடி அடிச்சி வருறாங்க.
இது மட்டும் இல்ல, சிலபேர் வந்து, கீ கார்டு எதுக்கு வேலை செய்யலன்னு தெரியாம, அந்த கார்டை போன் பாக்கெட்டுல வெச்சுட்டு, "ம்ம்... வேலை செய்யலையே!"ன்னு புன்னகையோடு வர்றாங்க. நம்ம ஊரிலே தலைவி சொன்ன மாதிரி, "மூஞ்சும் புன்னகையும் தூக்கி வைங்க"ன்னு தான்!
மேலும், அந்த கீ கார்டு கொடுக்க வரும்போது, "என்ன ரூம்?"ன்னு கேட்டா, "அது, இது..."ன்னு பஞ்சாயத்து பண்ணுவாங்க. சில சமயம், ரூம் நம்பரும் தெரியாது, கீ கார்டும் தெரியாது, ஆனா கிழிஞ்ச கீ கார்டு மட்டும் நம்ம மேசையில போடுறாங்க.
நம்ம ஊரிலே, பிள்ளைகள் சாவியைக் கழுத்தில் கட்டிக்கொண்டு ஊர் சுற்றுவாங்க. இங்க, டிப்ளமா முடிச்சவங்க கூட, கீ கார்டு பார்வைக்கு போதும்; அது எங்கே போச்சு தெரியாது.
கொஞ்சம் சிரிப்போடு சொல்றேன், ஆனா உண்மையிலே இது ரொம்பவே கஷ்டமான விஷயம். ஹோட்டல் ஸ்டாப்கள் ஒரே நேரத்தில் பத்து வாடிக்கையாளர்களை ஹேண்டில் பண்ணணும். அதுலயும், ஒரே ரூமுக்கு மூன்று பேரும் ஒவ்வொரு முறையும் புது கீ கேட்க, பழைய கீ டிஸ்அக்டிவேட் ஆகிடும். இதை எல்லாம் நீங்க ஓர் நாள் பார்த்தா தான் தெரியும்!
இதைப் பாத்தா நம்ம ஊரிலே ஹோட்டல் ஸ்டாப்கள் "ஏய், சாவி சுத்தமா வைங்க!"ன்னு தினமும் சொல்லுறாங்கன்னு நம்புறேன். ஆனா, வெளிநாட்டு கம்பனிகள் வந்தா மட்டும், கீ கார்டுகள் மாத்தி மாத்தி, ரிசெப்ஷன் மேசையை சுற்றி ஆட்டம் போடுறாங்க.
இதுக்கு நம்ம ஊரிலே ஒரு பழமொழிதான் — "கையில கீ இருந்தா, கவனமா வைச்சுக்கோ, இல்லன்னா வெளியில நிக்க வேண்டியதுதான்!"
முடிவுரை:
நீங்களும் ஹோட்டல்களுக்கு போறீங்கனா, உங்கள் ரூம் கீ கார்டு எப்போமே உங்க பாக்கெட்டில் இருக்கணும். இல்லனா, அந்த ரிசெப்ஷன் அண்ணாவும், அக்காவும் மனசுக்குள்ள உங்களை சமையலுக்கே போட்டுடுவாங்க! உங்களுக்கே இது மாதிரி அனுபவம் இருந்தா, கீழே கமெண்ட்ல பகிருங்க. நம்ம ஊரு ஸ்டைல்ல, சிரிச்சு சமாளிக்கலாம்!
அசல் ரெடிட் பதிவு: Keep Track Of Your Fucking Key Cards!