ஹோட்டல் வரவேற்பில் நடந்த 'நீ எங்கேயோ ஜெர்ஸியிலிருந்து வந்தவன் போல!' – ஒரு வித்தியாசமான வாடிக்கையாளர் அனுபவம்
ஒரு ஹோட்டலில் வேலை பார்த்து பார்த்தவர்கள் சொல்வார்கள் – "ஒவ்வொரு நாளும் ஒரு புதுமை!" நம்ம ஊர் பஸ் கண்டக்டருக்கும், ஹோட்டல் வரவேற்பாளருக்கும் கதை சொல்லி தீரவே முடியாது. ஆனா, இப்படி ஒரு ‘தீய’ வாடிக்கையாளர் அனுபவம் தான் நம்ம ஊரில் நடந்திருந்தா, அடுத்த சினிமா கதைக்கு சூழ்நிலை கிடைக்கும் அளவுக்கு இருக்கும்!
சில வாரங்களுக்கு முன்னாடி நடந்த ஒரு சம்பவம் – இதை நினைத்தாலே இன்னும் சிரிப்பு வருகிறது! நானும் ஒரு ஹோட்டலில் வரவேற்பாளராக வேலை பார்த்துக்கிட்டு இருக்கேன். வெளிநாட்டில், ஆனா நம்ம ஊர் மாதிரியே வேலை நடக்குது. நான் religious headcover போடுவேன். அதனால்தான் சில பேரின் பார்வையும், கேள்விகளும் வித்தியாசமாக இருக்கும்.
"சோப்பு இருக்கா?" – ஆரம்பத்தியது அப்புறம்...
ஒரு நாள் காலை, சூரியன் கிளம்பி 15 நிமிஷம் கூட ஆகல, ஒரு ஆள் பக்கத்திலிருந்து வந்தார். முதலில் அவர் ஹோட்டல் வாடிக்கையாளர் என்று நினைத்தேன். காலை உணவு வாங்கிக்கிட்டு, ப்ராட் போல உதைச்சுக்கிட்டு வந்தார். "சோப்பு இருக்கா, கொஞ்சம் கொண்டு வர முடியுமா?" என்றார். நாமும் நம்ம பணியை செய்ய ஆரம்பித்தோம். ஆனால் அவர் சுருண்ட குரலில், "இந்த முன்பணியாளர் இன்னும் இருக்காங்களா? மேலாளர் இருக்காங்களா? ரொம்ப நல்லவர்கள்!" என்று விசாரிக்க ஆரம்பித்தார்.
அவருக்கு எந்த ஊழியர்களைப் பற்றி சொல்ல முடியாது என்று நன்றாக சொல்லி விட்டு, சோப்பை கொண்டு வந்தேன். அவர் போய்ட்டார்; பதிலுக்கு அவருடைய நண்பர் நின்றார். அவரிடம் சோப்பு கொடுத்து, அந்த நாள் முடிந்தது.
"நீங்க ரொம்ப மோசம்!" – வாடிக்கையாளர் அட்டகாசம்
அடுத்த வாரம், அந்தயே ஐயா திரும்ப வர்றார். "டூத்பிரஷ் இருக்கா?" என்றார். நம்ம ஊரில் போலவே – ‘இலவசமா தருவீங்களா?’ என்ற துடிப்பு. "இல்லேங்க, வாங்கிக்கலாம். செல்வதற்கானது இருக்குது!" என்று நம்ம ஊக்கத்துடன் சொல்லியதும், அவர் முகத்தை சுருக்கிக்கிட்டு வெளியே போய்விட்டார்.
அசட்டு! அதற்குள் திரும்ப வந்து, "நான் உங்களைப் பிடிக்கவே இல்லை! உங்க ‘வைப்’ சரியில்லை! நீங்க அழகே இல்ல!" என்று கத்தினார். நானும், "சரி?" என்று அசட்டையாக பார்த்தேன். அவர் வெளியே போனதும், எனக்கே சிரிப்பு வந்தது!
"ஜெர்ஸியில் இப்படித்தான்!" – அமெரிக்க பாணியில் கத்தல்
மறுபடியும் ஒரு வாரம் கழித்து, ஒரு குடும்பம் முன் டெஸ்க்கில் வந்திருந்தது. ஓர் அம்மா, ஒரு குழந்தை, ஒரு இளம் பெண். ரிசர்வேஷன் செய்வதற்காக பேசிக்கொண்டிருந்தபோது, பக்கத்தில் சத்தம் – அப்புறம் சண்டை!
யார் தெரியுமா? அதே "சோப்பு" ஐயா! அவர் அந்த அம்மாவை, "உங்க முடி மோசம், நீங்க மோசம்! ஜெர்ஸியில் இப்படித்தான்!" என்று அடிக்கடி கத்தினார். (ஜெர்ஸி – அமெரிக்க மாநிலம். அங்குள்ளவர்கள், தங்களை ரௌடி மாதிரி காட்டிக்கொள்வதுபோல!)
நான் அருகில் சென்று, "சார், இப்படி பேசவே கூடாது. தயவு செய்து வெளியே போங்கள்!" என்று சொல்லியதும், அவர் எனக்கு "நீ கேன்சர் வாங்கி இறக்கணும், பிச்சு!" என்று பலமுறை கத்திக்கொண்டே வெளியே போனார்.
உள்ளிருந்த வாடிக்கையாளர் அதிர்ச்சியில் உறைந்தபடி நின்றார். பின்னர், அந்த இளம் பெண் சொன்னார் – "அவர் லாபியில் நம்மை தொடர்ந்து பார்த்துக்கிட்டே வந்தார். அதனால்தான் அம்மா அவரிடம் கடுமையாக பார்த்தாங்க..."
அந்த வாடிக்கையாளர் போனார்... ஆனா அனுபவம் நினைவில்!
போலீஸ் வந்தார்கள், ஆனா அந்த ‘ஜெர்ஸி’ ஐயா காணோம்! பிறகு தெரிந்தது – அவர் மற்ற ஊழியர்களிடம், "முன்பணியாளர் ரொம்ப அழகு" என்று பேசிக்கொண்டிருந்தாராம்!
நம்ம ஊரில் இருந்தா, இப்படிப்பட்ட வாடிக்கையாளர்களுக்கு, "நீங்க சாப்பிடுறது உங்க பக்கத்துல இருக்க, நாம உங்க வண்டிக்கு எதுக்கு வேணும்?" என்று சொல்லி அனுப்பிவிடுவாங்க! ஆனாலும், வெளிநாட்டு பணியிடம், நமக்கு எப்போதும் பொறுமை, மரியாதை, மற்றும் நன்றியுணர்வு முக்கியம்.
இதைப் போல் உங்களுக்கும் அனுபவம் இருக்கா?
இந்த கதை வாசிக்கும்போது, உங்களுக்கும் இப்படி ஒரு ‘அசிங்க வாடிக்கையாளர்’ அனுபவம் இருந்தால், கீழே கமெண்டில் பகிருங்கள். நம்ம தமிழருக்கு, அசிங்க பேச்சை எப்படி ‘ஒரு சிரிப்பில்’ தாண்டி விடுவது நம்ம கலாச்சாரம் சொல்லும்!
—
"வாடிக்கையாளர் தேவன்" என்றாலும், மரியாதை இருசாராவும் முக்கியம்!
அசல் ரெடிட் பதிவு: 'Die of Cancer you stupid b*tch!'