நண்பர்களே! வாழ்க்கையில் சில நேரம் ‘ஏன் இப்படி ஆயிற்று?’ என்று மனதில் தோன்றும். அந்த நேரத்தில் எடுத்த முடிவும், அந்த முடிவின் ஆனந்தமும் – அவை சொல்வது தான் இந்தக் கதை. “நீங்க எவ்வளவு நேரம் உழைச்சாலும், மேலாளரின் மனசு திருப்தியா இல்லனா... சோறு கூட தக்காது!” என்பதற்கு ஒரு அற்புதமான உதாரணம், அமெரிக்காவின் ஒரு ஆப்பீஸ் கதையை தமிழருக்கே உரிய முறையில் சொல்ல வந்திருக்கேன்.
"அய்யா, இங்க சுசி இருக்காங்களா?" – ஹோட்டல் முன் டெஸ்கில் நின்றுக்கொண்டிருந்த எனக்கு இப்படி ஒரு கேள்வி கேட்டால், நம்ம ஊர் கதைகளில் வரும் பாட்டன் மாதிரி ஒருவரும், அவர் தோற்றமே ரொம்பவே பழைய சினிமா கதாபாத்திரம் போல இருந்தா, நம்மையும் சிரிப்பு வரத்தான் செய்யும். ஆனால் இந்த சம்பவம், சும்மா கற்பனை இல்லை. உண்மையில் நடந்தது; இதை கேட்டதும் உங்க முகத்தில் ஒரு சிரிப்பு வரலாம், ஆனா மறந்துடாதீங்க, இது நம்ம ஊர் ஹோட்டல் கதைகளில் நடக்கும் விசித்திரமான சம்பவங்களை நினைவுபடுத்தும்!
மாலை வணக்கம் நண்பர்களே!
நம்ம ஊரில் ஒரு பழமொழி இருக்கு – “ஆலயத்துக்கு போனால் ஆசாரியார் கையைப் பிடிச்சு வழிகாட்டுவார்!” ஆனா, அமெரிக்காவில் மோட்டல் வேலைக்கு போனால், நிம்மதியா தூங்கவே முடியாது போலிருக்கு! நம்ம ஊரில் சின்னச் சின்ன தங்கும் விடுதிகள் (லாட்ஜ், ரெஸ்ட் ஹவுஸ்) இருக்கே, அதே மாதிரி அங்கும் ‘மோட்டல்’ அப்படின்னு ஒன்று இருக்கு. அங்கே நடக்கும் விசயங்கள் நம்ம ஊரு சினிமாக்கே சமம்!
இன்னிக்கு நம்ம பாக்கப்போற கதை, பென்சில்வேனியாவில் ஒரு ட்ரக் ஸ்டாப்பில் இருக்கிற மோட்டலில் இரவு வேலை பார்த்த ஒரு ஊழியரின் அனுபவம். படிச்சீங்கன்னா, “அடடா, நம்ம ஊரு ரெசப்ஷனிஸ்ட்ஸ் எவ்வளவு கெட்டவங்க இல்ல!”ன்னு சொல்லிகிட்டே சிரிப்பீங்க!
"ஏங்க, ஒரு அலுவலகத்தில் வேலை பார்த்தீங்களா?"
அதுவும், எங்கயாவது புத்தாண்டு விருந்து நடக்கும்போது, 'அவங்க' மட்டும் தனியா குழம்பு பண்ணிக்கிட்டு இருக்காங்களேன்னு யாராவது பார்த்திருக்கீங்களா? நம்ம ஊர் அலுவலகங்களிலும் இப்படித்தான் சிலர் – புன்னகை போடுறாங்க, பின்னாடி பேசுறாங்க, மேலாளர் முன்னாடி நம்ம பெயரைச் சொன்னு கிழிச்சுடுவாங்க!
அப்படிப்பட்ட ஒரு 'சிறந்த' சக ஊழியரிடம் நம்ம கதாநாயகி (Reddit-ல் u/honeybunchesofnope87) சந்தித்த அனுபவம் தான், இந்த கதை. இப்படி ஒன்னும் இல்லாதது போல நடிப்பது, பின்னாடி நம்மை பழிச்சு பேசுவது – நம் ஊர் அலுவலகங்களில் "பாண்டி" (பூசணி) கலாச்சாரம் போல ஒன்றுதான்!
"அண்ணே, ஹாலோவீன் என்றால் நம்ம ஊரில் புடவையோடு கொஞ்சம் திகில் பண்ணிக் கொண்டு, குழந்தைகள் வீட்டுக்கு வீடு போய் ‘ட்ரீட்’ கேட்பது தான். ஆனா, அமெரிக்கா மாதிரி கல்லூரி நகரத்தில் வேலை பார்த்தா, ராத்திரியும் பகலாயி போயிடும்! அந்த மாதிரி ஒரு ஹாலோவீன் வார இறுதியில் நானும் என் ஹோட்டலும் எப்படி கையெழுத்து போட்டோம் என்கிற கதையை, உங்க எல்லாருக்கும் சிரிப்போடு, பயமோடு சொல்ல வந்திருக்கேன்."
"நம்ம ஊர் கல்லூரி நகரம் போலவே, அங்கும் ஹாலோவீன் வந்தா, மாணவர்களின் ஆட்டமும், விருந்தினர்களின் வித்தியாசமும் எல்லாம் ஆட்டம் போடும். ஹோட்டல் ரிசப்ஷனில் நாற்காலியில் உட்கார்ந்திருக்கிறேன். வெளியிலே நடு இரவு... 'அம்மா மணி 12' மாதிரி! ஆனா, இங்க ராட்சசம், பேய்கள் எல்லாம் சீனிமா ஸ்டைலில் இல்லை – ரொம்பவே ரியலாக, நம்ம முன்னாடி வந்து நிற்கும்!"
எனக்கும் உங்களுக்கும்தான் இருக்குமே, அந்த ஒருத்தர்!
நம்ம வாழ்க்கையில் அந்த ஒருத்தர் மறக்க முடியாத அளவு நினைவில் இருப்பாங்க – பசங்க ஹாஸ்டல், பெண்கள் ஹாஸ்டல், இல்லை வீட்டிலேயே இருந்தாலும், “சத்தம்” என்றாலே அவர்களுக்கு ஒரு தனி ஆசை! ஒரு நாள் முழுக்க பேசினாலும், சத்தம் குறையாது; எங்க வீட்டு ஊஞ்சல் போலவே “கத்தல்” தொடரும்!
நான் கூட அப்படித்தான், கல்லூரி ஹாஸ்டலில் ஒரு ‘உரையாடல் ராணி’யுடன் ரும்மேட் ஆகி தவிக்க நேர்ந்தது. அவள் நண்பர்களோடு, காதலனோடு, தந்தை, தாய், பாட்டி என, யாரோடு பேசினாலும், அந்த சத்தம் – "ஓடிப்போய் காதில் பூச்சி போட வேண்டிய நிலை!"
நம்ம ஊரிலே "மோசடி"ன்னா, பக்கத்து பாட்டிக்கு வந்த லாட்டரி எஸ்எம்எஸ்தான் பலருக்கு ஞாபகம் வரும். ஆனா, அமெரிக்காவில் கூட வேலை செய்யும் ஹோட்டல் ஊழியர்களையும் ஏமாற்ற முயற்சி செய்யுறது சும்மா விஷயமில்ல!
இந்தக் கதையை கேட்டீங்கனா, சிரிக்காம இருக்க முடியாது. கூச்சலில்லாமல், வாயை மூடி வாசிக்க ஆரம்பிங்க நூறு சதவீதம் உங்கள் முகத்தில் சிரிப்பு வரப் போகுது!
சரி, உங்க வீட்டில் ஒரு விருந்தினர் வந்தார்னு நினைச்சுக்கோங்க. அவர் போன வாட்டி வந்ததும், "உங்க வீட்டில் யாரோ நுழைந்து என் அறையில் துப்பறிவில்லாத காரியம் பண்ணிட்டாங்க!"ன்னு கூச்சல் போட்டா, நம்ம மனசுக்கு என்ன வரும்? எங்க வீட்டை இப்படி யாராவது பழிச்சு பேசிட்டாங்களேனு கோபம் வரும்! இந்த மாதிரி காமெடி-திரில்லர் கலந்த சம்பவம்தான் அமெரிக்காவின் சின்சிட்டி ஓர் ரிசார்ட்டில் நடந்திருக்குது.
ஒரு ஹோட்டல் முன்பணியாளர் ஷார்க் அவர்களுடைய அனுபவத்தை, நம்ம ஊரு பாட்டு, காட்சிகள், யதார்த்தம் கலந்த ருசியில் இங்க படிக்கலாம்.
“விலை பேசறது” – தமிழனுக்கு பிறை வைக்கப் பட்ட கலை! சந்தையில் மாங்காய் வாங்கினாலும், மோட்டார் பைக்குக்கு பேட்டரி எடுத்தாலும், ‘சார், கொஞ்சம் குறைக்க முடியுமா?’ என்பதே நம் முதல் கேள்வி. ஆனா, இந்த கலை எல்லா இடத்திலும் வேலை செய்யுமா?
இதோ, ஒரு மேடை – அமெரிக்க ஹோட்டல் கவுன்டர். ஒரு சனிக்கிழமை இரவு. சற்று முன்பு வரை எல்லா அறைகளும் புக்கிங். ஓரிரு ‘ஸ்பேர் ரூம்ஸ்’ மட்டும், எதாவது அவசரத்திற்கு வெச்சிருந்தாங்க. ஆனா, இரவு எல்லாம் அமைதியாக ஓடிட்டிருந்தது. அதனால் அந்த அறைகளையும் மீண்டும் ரிசர்வேஷனுக்கு விடுத்தார் ஹோட்டல் ஊழியர்.
நமஸ்காரம் நண்பர்களே!
இந்த வாரம் உங்களுக்கு ஒரு ஜொலிக்கும் ஹோட்டல் கதை சொல்ல வரேன். நம்ம ஊர் சின்ன நகரங்கள்ல கூட, வேலை இடம் அப்படியே “விஜய் டிவி சீரியல்” மாதிரி இருக்கும்னு யாராவது நம்பினாங்கனா, இந்த கதையை படிச்சீங்கனா நிச்சயம் நம்புவீங்க! ஹோட்டல், தலையணைகள், காபி போட்டு கொடுக்கும் ரிசெப்ஷனிஸ்ட், மேலாளர், எல்லாம் வெளியில் பளிச்சுனு தெரியலாம், ஆனா உள்ள போனா... அங்க நடந்த கலாட்டா கேள்விப்பட்டா, உங்க ஊர் ஆபீஸும் சும்மா இல்லைன்னு நினைப்பீங்க!