ஒரு காலத்தில் ஒரு பையன் – கல்லூரி முடித்து, பணம் இல்லாமல், “நான் உங்கள் கணினிப் பிரச்சனைகளுக்கு தீர்வு!” என்று ஒரு பைஸா பத்திரிக்கை விளம்பரம் வைத்திருந்தான். அட, இப்படி ஒரு பையனுக்கு இருபது வருடம் கழித்து அழைப்பு வந்தால் எப்படி இருக்கும்? அதுவும், “நாங்கள் ஒரு விளையாட்டு உருவாக்கணும்!” என்று கனவோடு வாழும் ஒரு அம்மா-அப்பா டீம் அழைத்தால்?
வணக்கம் வாசகர்களே!
“அம்மா, என் நண்பர்களோட Chennai City Centre-க்கு போறேன். பாக்கெட் பணம் கொடு!” என்ற நம் பள்ளி கால நினைவுகள் மனசில் ஒலிக்கும்போது, அங்கேயே வேறொரு உலகத்தில், ‘பணம் இல்லாமல் சுற்றுலா பண்ணுறது எப்படி?’ என்ற கேள்விக்கு பதில் தேடி, சிலர் வந்திருப்பதை பார்த்துட்டீங்களா? என்னோட இந்த அனுபவம் கேட்டீங்கனா, சும்மா சிரிச்சுட்டு போயிடுவீங்க!
ஒரு ஹோட்டலில் வேலை பார்த்து பார்த்தவர்கள் சொல்வார்கள் – "ஒவ்வொரு நாளும் ஒரு புதுமை!" நம்ம ஊர் பஸ் கண்டக்டருக்கும், ஹோட்டல் வரவேற்பாளருக்கும் கதை சொல்லி தீரவே முடியாது. ஆனா, இப்படி ஒரு ‘தீய’ வாடிக்கையாளர் அனுபவம் தான் நம்ம ஊரில் நடந்திருந்தா, அடுத்த சினிமா கதைக்கு சூழ்நிலை கிடைக்கும் அளவுக்கு இருக்கும்!
சில வாரங்களுக்கு முன்னாடி நடந்த ஒரு சம்பவம் – இதை நினைத்தாலே இன்னும் சிரிப்பு வருகிறது! நானும் ஒரு ஹோட்டலில் வரவேற்பாளராக வேலை பார்த்துக்கிட்டு இருக்கேன். வெளிநாட்டில், ஆனா நம்ம ஊர் மாதிரியே வேலை நடக்குது. நான் religious headcover போடுவேன். அதனால்தான் சில பேரின் பார்வையும், கேள்விகளும் வித்தியாசமாக இருக்கும்.
நம்ம ஊர் ஆத்துக்குள்ள நடக்குற சின்ன சின்ன கிண்டல்கள், பழிவாங்கல்கள் தான் வாழ்க்கையை ரசிக்க வைக்கும். ஒருவேளை சில சமயங்களில் நம்ம கையிலிருக்குற கடைசி 'கஞ்சா' பொட்டலமே, ஒரு பெரிய குற்றவாளியையும், அதிசயமான பழிவாங்கலையும் உருவாக்கும். இதோ, அப்படி ஒரு “சின்ன பழிவாங்கும்” கதை – வாசிக்க சிரிப்பே வரும்!
நல்ல இடத்தில் வேலை பார்த்தா என்ன, பெரிய மண்டபம் நடத்தினா என்ன, தொழில்நுட்ப பிரச்சனை வந்து தாக்கும் நேரம் வந்தா ஆள் ஆறுதலுக்கே போய்ரும்! நம்ம ஊர் கல்யாண மண்டபம் ஸ்டைலில், பெரிய பெரிய AV (Audio Visual) செட்டப்புகள் வைக்கறப்போ, "இது manual-ல் எழுதிருக்கே, brochure-ல் சொன்னாங்க, பிளான் பண்ணி வைச்சோம்" என்று நம்பி ஓடினா, கண்ணீர் தான் கடைசியில்.
நம்ம ஊரு ஆளுங்க எல்லாம் "கையேடா? brochure-ஆ? அதை நம்பி நான் ஏமாந்து போறேன்னு நினைக்கிறீங்கலா?" என்று கேட்பார்கள். ஆனா, இந்த சம்பவம் கேட்டா, உங்க நம்பிக்கை சுத்தி போய், "இப்போ எதுவும் நம்பக்கூடாதுங்க!" என்று முடிவுக்கு வந்துடுவீங்க.
அலுவலக உலகம், அங்கிருந்து வரும் கதைகள் – இரண்டும் சேர்ந்து வந்தா, அந்தக் கம்ப்யூட்டர், பிரிண்டர், டீம் மீட்டிங் எல்லாம் சும்மா திரைப்பட ட்விஸ்ட் மாதிரி தான் இருக்கும். நம்ம ஊரு அலுவலகங்களில் கூட, "சேமிப்பு" பேரில் எத்தனை விதி விதான ரொம்பவே சிரிப்பூட்டும் கட்டளைகள் வந்திருக்கு! இதோ, ரெட்டிட்டிலிருந்து வந்த ஒரு கதை – பணிச்சுமைகள், மேனேஜர் குப்பைகள், சுடச்சுட கவர்ச்சியான பழிச்சிகள்!
எப்போதுமே மேலாளரின் வார்த்தை கடவுள் வார்த்தை போலவே, இல்லையா? ஆனால் சில நேரங்களில் அந்த நியமம் பிடிப்போம் என்ற பிடிவாதம், மேலாளருக்கே பாடம் கற்றுக்கொடுக்க வாய்ப்பு தரும். இதோ அந்த மாதிரி ஒரு கலகலப்பான கதை – ஒரு கடை வேலைக்காரன், மேலாளர் சொன்ன நேரத்தில் துடைத்ததால் கடையில் நடந்த காமெடி!
இந்த உயிர் ஊட்டம் கொண்ட அனிமே சாட்சி, எங்கள் பயணியை அழகான மேற்கு மத்திய பகுதியில் சுற்றிக்கொண்டிருக்கிறது. திறந்த சாலையை அனுபவித்து, தன்னுடைய சாகசங்களில் உள்ள தனிப்பட்ட சிந்தனைகளை அணுகுகிறார். நியூயார்க் நகரின் அசத்தலிலிருந்து கிராமப்புறத்தின் அமைதிக்கு, ஒவ்வொரு மைலும் ஒரு கதையை சொல்லுகிறது.
“வணக்கம்! உங்களுக்காக சுகமான பயணம் வேண்டுமா? அப்படியானால், ஹோட்டல் முன்றில் (Front Desk) பணிபுரிபவர்களை மறக்கவே கூடாது!” என்று சொன்னால் நம்புவீர்களா? சரி, அந்தக் கதையை இப்போது சொல்வேன்.
நம் ஊர்லயே பெரும்பாலானவர்கள் வேலைக்காக வெளியூர் பயணிக்க வேண்டிய நிலை வந்திருக்கு. அந்த மாதிரி ஒரு அமெரிக்கப் பயணியின் (Reddit-ல் u/notyourmom1966) அனுபவம், நம்ம ஊரு பண்பாட்டோடு ஒட்டி, நம்மை சிந்திக்க வைக்கும் விதத்தில் இருந்தது. அவர் சொன்னது – “இந்த subreddit (r/TalesFromTheFrontDesk) எனக்கு புது பார்வை கொடுத்தது!” என்கிறார்.
இந்த புகைப்படத்தில், தொழில்நுட்பத்திற்கேற்பட்ட குடும்ப உறுப்பினர், தந்தைக்கு அச்சுப்பொறி சிக்கல்களை தீர்க்க உதவுகிறார். தொலைவில் இருந்தாலும் குடும்ப உறவுகளை பராமரிக்க தொலைநோக்கு ஆதவின் முக்கியத்துவத்தை இது வெளிப்படுத்துகிறது.
எப்போதும் வீட்டில் பெரியவர்களுக்கு கணினி, அச்சுப்பொறி மாதிரி சாதனங்கள் வேலை செய்யவில்லை என்றால், ‘அந்த பையனை கூப்பிடு, அவன் தான் இதெல்லாம் சரி பண்ணுவான்!’ என்று சொல்வது வழக்கம்தானே? நம்மில் பலருக்கு அந்த ‘பையன்’ நாம்தான்! ஆனா, இந்தக் கதையில், அந்த பையன் ஏங்கும் வெளிநாட்டில் இருக்க, அப்பாவோ, ஏழு நேர வேறுபாட்டோடு, நம்ம டெக் சப்போர்ட் கேட்டார்.
காலை நேரத்தில் நாயை சுற்றி வைக்கும்போது வந்த அப்பாவின் அழைப்பு – “மகனே, இந்த அச்சுப்பொறி வேலை செய்யல, நீ அசிஸ்ட் பண்ணணும்!” என்கிறார். அப்பாவுக்கு வயசு 76, ஆனாலும் தொழில்நுட்பம் பத்தி கொஞ்சம் தெளிவாகவே பேசுவார். “Printer not connected” என்று வருகிறது பாரு, என்கிறார். எங்க வீட்டிலும் இப்படி ஒரு சின்ன விஷயத்துக்கே பெருசா நடந்துகொள்வது வழக்கம்தான்.
இந்த சினிமா காட்சியில், ஒரு வங்கி ஊழியர் அதிகமான அறிக்கைகள் மற்றும் மாறும் முன்னுரிமைகளால் ஏற்படும் அழுத்தங்களை சமாளிக்கிறார். தரத்தை கடந்து அளவை முக்கியமாகக் கொண்டு, உற்பத்தி சாதிக்க இந்த போராட்டம் மிகவும் உண்மையானதாக மாறுகிறது.
நம் ஊருக்கே பழக்கம், "கடுப்பான மேலாளரைப் பார்த்தா, பாக்கெட் நோட்டில் எழுதிக்கிட்டுப் போகணும்!" அப்படின்னு. ஆனா, அந்த மேலாளருக்கு நம்ம கில்லாடி ஊழியர்கள் ரொம்பவும் நவீனமான பழிவாங்கும் வழி கண்டுபிடிச்சா என்ன ஆகும்? இந்தக் கதையைப் படிச்சீங்கனா, அடுத்த முறையாவது, மேலாளர் எதுவும் சொல்லி சிக்கிப்போறதுக்கு முன்னாடியே இரண்டு முற்றும் யோசிப்பாரு!
ஒரு பிரீமியம் வங்கியில் வேலை பார்த்து வந்த redditor (u/ZZiggs124), தன்னோட அனுபவத்தை பகிர்ந்திருக்கிறார். இவர்களோட வேலை, சாதாரண வாடிக்கையாளர்களுக்கு அல்ல, வங்கிக்கே முக்கியமான, “வாசிப்புள்ள கஸ்டமர்”களுக்கு தான். அதனால, வேலையில் "எவ்வளவு வேலை?"ன்னு பார்க்காமல், "எப்படி வேலை?"ன்னு தான் மேலாளர்கள் பார்த்து வந்தாங்க.
இப்படி நல்லா போயிட்டு இருந்த வேலைசூழல், அந்நிய மேலாளர்கள் கையில போனதும் புரட்சி! "நீங்க இரண்டு நிமிஷம் rest room போனாலும், system-ல இருந்து log out ஆகலையா? time theft-ஆ?!"ன்னு புடிச்சு, எங்க போனாலும், என்ன செய்தாலும், ஒவ்வொரு நிமிஷமும் “report” பண்ண சொல்ல ஆரம்பிச்சாங்க.