எப்போதும் சத்தம், சண்டை, சிரிப்பு, சோகமும் கலந்த ஹோட்டல் வாழ்க்கை – அதுவும் நள்ளிரவில் முன்பணியாளராக இருந்தாலே நம் வாழ்கை ஓர் முழு திரைப்படம் தான்! “யாரும் கவனிக்காத பாதையிலே நடக்கும்போது யாரையாவது பார்ப்போம் என்ற எதிர்பார்ப்போடு…” என்று ஆரம்பிக்கிறேன். ஆனா, அந்த ராத்திரி நடந்தது கேட்டா, சிரிப்பும் வருகிறது, அசிங்கமும் வருகிறது, அதேசமயம் “ஏன் இந்த உலகம் இப்படித்தான்?” என்ற கவலையும் வருகிறது.
“ஏய்! உங்க reservation டீடெயில்ஸ் சொல்லுங்க!”
“யார் நீங்க?”
“நாங்க AI முகவர், உங்கள் நண்பர் அனுப்பினாங்க!”
இப்படி ஒரு situationயில் நம்ம பக்கத்து பாட்டி இருந்தா, “ஏன் டா பையா, reservationக்கே இவ்வளவு ஜாஸ்தியா?”னு கேட்பார். ஆனா, இது இப்போதெல்லாம் ஹோட்டல் front desk-ல வேலை பார்ப்பவர்களுக்கே பெரிய தலைவலி ஆயிருச்சு!
முன்னாடி reservation வந்தா, ‘வணக்கம், reservation இருக்கா?’ன்னு நேரா அழைப்பாங்க. இப்போ, reservation விவரத்தை தெரிந்து கொள்ள, AI முகவர்கள் (Artificial Intelligence Agents) களஞ்சியமே போட்டு, நேரம் தெரியாம அழைக்கிறாங்க. இந்தக் கதை தான், ஒரு அமெரிக்க ஹோட்டல் பணியாளரின் மனப்புயலை நம்ம தமிழில் சொல்லப் போறேன்!
பசிக்குத் தாங்கமுடியல, வேலையை விட முடியலன்னு கூடிய நாம மாதிரியான part-time வேலைக்காரர்களுக்கே, வேலை இடத்தில் வரும் சூழ்நிலைகள் தான் பெரிய சவால். அதிலும் மேலாளர்கள் சிலர் சட்டத்தை சினேகிதனாக்கிக்கிட்டா, உங்க பொறுமை, அறிவு, சகிப்புத்தன்மை எல்லாம் சோதிக்கப்படும்! இப்போ சும்மா கற்பனை பன்னிக்காதீங்க... இப்போ பாருங்க, டெக்சாஸில் நடந்த ஒரு உண்மை சம்பவம் தான் இது.
"சார், நான் இங்குதான் முன்பதிவு செய்தேன்... ஆறு வருடம் முன்னாடி!"
"ம'am, என் பேரு 'S'ன்னு தான் துவங்கும்... ஏதோ ஒருத்தர் ஏற்கனவே பேஸ்புக்-ல சொல்லியிருந்தாங்க!"
ஹோட்டலில் முன்பதிவு மேசை (Front Desk) என்பது சும்மா ஒரு மேசையல்ல; அது ஒரு ரஜினி பட சண்டை சீனுக்குக் கூட மேல! ஒரே நேரத்தில் பத்து பேர் வந்து, பத்துபடி கேள்விகள் கேட்டால், 'இது தான் ரொம்ப நானா வேலை'ன்னு நம்ம வீட்டு அம்மா சொல்வது ஞாபகம் வருது.
இந்த ஊர்ல யாரும் தனிமையில் இல்லாம பாத்துட்டீங்கலா? வீட்டில் ஒரு அறை நண்பி இருந்தா, சில நேரம் அவங்க பழக்கங்கள் நம்மள செஞ்சு செய்யும்னு தெரியாதே! ஆனா, எல்லாம் ஒரு அளவுக்கு தான் சகிப்போம், இல்லையா? இந்தக் கதையை கேட்டீங்கன்னா, நம்ம ஊர் மக்கள் "பொறுத்தார் பூமி ஆள்வார்"னு சொன்னது ஏன் அப்படின்னு புரிஞ்சுரும்!
நம்ம ஊருல பம்பரம் சுழற்றும் கதைகளே, உலகம் முழுக்க நடக்குது பாருங்க! நேர்மையான வேலைக்காரரா இருந்தாலுமே, சில கிளையண்ட்கள் (அப்படியே சொல்வோம், வாடிக்கையாளர்கள்) கஷ்டம் தான். அட, சிங்கப்பூர் வாசிகள் மாதிரி டைம் பஞ்சாயத்து அரட்டையில் மட்டும் இல்ல, அமெரிக்காவிலும் "வாடிக்கையாளர் ராஜா"ன்னு நினைச்சு உட்காரும் பசங்க இருக்காங்க!
இந்தக் கதையில, ஒரு அமெரிக்க escort, தன்னோட ஒரு மோசமான கிளையண்ட் மீது எடுத்த பழிவாங்கல் – பாருங்க, சிரிப்பும் வரணும், புரிதலும் வரணும்!
இன்றைய காலகட்டத்தில், ஹோட்டல் ரெசப்ஷனில் வேலை பார்ப்பது ஒரு சாதாரண வேலை இல்லை. ஒவ்வொரு நாளும் புதுப்புது கதைகள், புதுப்புது மனிதர்கள், அதிசயமான சம்பவங்கள்! நம்ம ஊரில்தான் ‘ஸ்டேஷன் மாஸ்டர்’க்கு பக்கம் போனால், எப்பவுமே புது கதைகள் கிடைக்கும். அதுபோல, அமெரிக்காவில் ரெசப்ஷனில் பணி பார்ப்பவர்களும், அங்குள்ள வாடிக்கையாளர்களும் சேர்ந்து ஒரு சிறந்த திரைப்படம் எடுத்துக் காட்டலாம்!
கேள்வி: கச்சேரிக்குப் போயிருக்கீங்களா? அந்த வரிசையில நின்று குளிர்காற்றில் நடுங்கும் அனுபவம், அடுத்த நிமிஷம் யாராவது தள்ளிப்போகும் ரகசிய கோபம் – இதெல்லாம் எத்தனை பேருக்கு பரிச்சயம்?
இது ஒரு சாதாரண கதை இல்லை. இது ஒரு சிறிது பழிக்கு, இனிமையான தீர்வு கண்ட ஒரு தமிழ்ப் பையன்/பெண்ணின் அனுபவம்!
வணக்கம் நண்பர்களே!
ஒரு ஹோட்டல் முன்பணியாளராக வேலை பார்த்து பார்திருக்கீங்கலா? இல்லையென்றாலும், ரெசப்ஷனில் யாராவது உங்களுக்கு முகம் சுளிப்பதை பார்த்திருப்பீர்கள். அங்குள்ள ஊழியர் எப்போதும் சிரித்து, "உங்களுக்கு எப்படி உதவலாம்?" என்று கேட்கலாம். ஆனா, அந்த புன்னகையிலேயே ஒளிந்து இருக்கும் சோகம், நம்ம ஊர் சீரியல் அம்மாக்கள் கூட அழுதுவிடுவார்கள்!
நம்ம ஊருக்கு வந்தால், எல்லாரும் தங்கும் இடம் கேட்கும் போது, "சொந்தவாசம் சொல்லி ஒரு சலுகை கிடைக்குமா?" என்று கேட்பார்கள். ஆனா, அமெரிக்காவில் ஒரு ஹோட்டல் முன்பணியாளர், “உங்களுக்காக தனி சலுகை கிடையாது; கதை சொல்ல வேண்டாமா!” என்று கூறியுள்ளார். அப்படியே, அந்த Reddit பதிவில் அவர் காட்டும் கோபமும் நக்கலும் நம்ம தமிழர்களுக்கு நன்றாகவே பொருந்தும்.
வணக்கம் நண்பர்களே!
ஊழியராக வேலை பார்த்த அனுபவம் இல்லாதவர்கள் இல்லைதான். ஆனால், பேஸ்புக்கிலும், வாட்ஸ்அப்பிலும் நாம் சிரிக்கிற 'absentee boss' மீம்ஸ்கள் எவ்வளவு உண்மையோ தெரியுமா? இன்று அந்த மாதிரி ஒரு உண்மை சம்பவத்தை, நம் தமிழ் நடையில், நம்ம ஊர் சுவைக்கேற்ப சொல்லப்போகிறேன்.
ஒரு பிரபல கேஃபேவில் bakery பிரிவை கவனிக்கும் சூப்பர்வைசராக நம் கதாநாயகன் வேலை பார்த்திருக்கிறார். அவருக்கு bakery-யில் நான்கு வருட அனுபவம், கடை நிர்வாகத்திலும் நல்ல பெயர். ஆனால், கடையின் உரிமையாளர் அவரை மாதம் ஒரு தடவை மட்டுமே பார்க்க வருபவர்! இது நம்ம ஊரில் இருக்கும் 'தலைவரைக் காணோம் வேலைக்காரன் வாடும்' அலங்காரப் பழமொழிக்கே ஒத்தது.