கவனத்தை பிரிக்கும் அனைத்தும் இருக்கின்ற உலகத்தில், இந்த சினிமா காட்சியியல் தொழிலிடத்தில் கடுமையான 'மொபைல் போன்கள் அனுமதிக்கப்படாது' கொள்கையின் சாரத்தை அடிப்படையாகக் கொண்டு உள்ளது. விதிகள் அமல்படுத்தப்படும்போது தொடர்பு சிக்கல்களின் பரிந்துரை விவரிக்கிறது, வேலை மற்றும் தொழில்நுட்பத்தை சமநிலைப்படுத்தும் கதை ஒன்றிற்கான சூழலை உருவாக்குகிறது.
நம்ம ஊர் அலுவலக வாழ்க்கையில், “நான் சொன்னது சட்டம்!” என்கிற மேலாளர்கள் குறைவா? ஒருவேளை, அவர்களுக்கு நம்ம ஊர் ஊழியர்கள் எப்படி பதில் கொடுக்கிறார்கள் என்பதையும் பார்த்திருப்போம். அதுதான் இந்தக் கதை!
ஒரு மேலாளர், “பணிநேரத்தில் கைபேசி எடுக்க கூடாது! யாருக்கும் சலுகை இல்லை!” என்று கலையாத குரலில் அறிவிப்பு போட்டார். அந்தக் கூச்சல் கேட்ட போது, நம்ம ஊர் மூத்த கம்பெனி ஊழியர்கள் “இது ஒரு வாரம் தான் நடக்கும்” என்று சிரித்திருக்கலாம்! ஆனால், ஒரு ஊழியர் அந்தக் கட்டளை என்னும் சட்டத்தை 100% கடைபிடித்தார்.
இலைகள் மாறும் போது, நியூயார்கில் வெப்பத்தைப் பெறுவது இந்த கான்டோவில் ஒரு கதை போலி போராட்டமாக மாறுகிறது, மேலாண்மை சவால்கள் மற்றும் வாடிக்கையாளர் வசதிகளை பேசுகிறது.
பொதுவாகவே, ஒரு குடியிருப்பு சங்கம் என்றால், அங்கே சண்டை, விவாதம், தலைவர்கள் தம்மில் திமிர், அப்புறம் அதைச் சுற்றி ஏற்படும் சிரிப்புகள் – இவையெல்லாம் நம்ம ஊரிலேதான் என்று நினைத்தீர்களா? இல்லைப்பா! நியூயார்க் நகரத்திலும் அப்படித்தான் நடக்கிறது. ஆங்கிலத்தில் சொல்லப்படும் “Malicious Compliance” – அதாவது, "நீ கேட்டதுதான், இதோ உனக்காக!" என்ற எண்ணத்தோடு நடந்த இந்த சம்பவம், நம்ம ஊருக்கே உரியதாகத் தோன்றும்!
ஒரு Condominium (அதாவது, கூட்டுக் குடியிருப்பு) உண்டா? அதற்கு ஒரு சங்கம் (HOA – Home Owners Association) உண்டா? அந்த சங்கத்தில் ஒரு தலைவி இருக்கிறாரா? அவங்க குரல் கொடுத்தா எல்லாரும் நடுங்கி கேட்கிறாங்களா? ஓகே, அப்போ இந்த கதையை நிச்சயமாக ரசிப்பீங்க!
இந்த சினிமா தருணத்தில், ஒரு இளைஞன் மெட்ரோ இருக்கைகளில் விரிந்திருக்கிறார், அவரைச் சுற்றியுள்ள கூட்டத்திற்கு அவரால் புரியவில்லை. அவர் சில மரியாதையை கற்றுக்கொள்வாரா, அல்லது 'குழந்தை' என அழைக்கப்படும் அவரின் முறைப்படி தொடர்வாரா? ஒரு மரியாதையான கோரிக்கையின் கதையில் நுழையுங்கள், அதற்குப் பின்னர் வரும் எதிர்பாராத பதிலின் உரையாடலை காணுங்கள்.
நம்ம ஊர் பஸ்கள், ரயில்கள் என்றாலே – “பத்து பேர் கூடி இடம் பிடிச்சுக்குறது” சாதாரண விஷயம். ஆனா, சில சமயங்களில் சிலர், ‘நான் தான் உலகத்துக்கு தலைவன்!’ன்னு நடக்க சொன்னா, அது எப்படிதான் முடியும்? இந்தக் கதையைப் படிக்கிறீங்கன்னா, நிச்சயம் சிரிப்பீங்க, ஏன்னா இதெல்லாம் நம்மக்கு ரயிலிலயும், பஸ்லயும் தினமும் நடக்கிற விஷயம்தான்!
அது மாதிரி ஒரு நாள், ஒருத்தர் (வயசு 22) மெட்ரோ ரயிலில் பயணம். ரயில் முழுக்க கூட்டம். இடம் கிடைக்குமா என்கிற எதிர்பார்ப்போடு பார்த்தார்னா, ஒருத்தன் (வயசு 16 இருக்கலாம்) ஐந்து சீட்ல பாய் போட்ட மாதிரி படுத்து, பக்கத்தில் பேக் போட்டிருக்கான். மேலதிகமாக, கைபேசியில் பஜ்ஜ பஜ்ஜன்னு முழு compartment-க்கும் கேட்கும் மாதிரி பாட்டு போட்டிருக்கான்!
நிகழ்வுகள் திருப்பமடைந்த நிலையில், என் காணாமலான AirPods ஐக் கொண்டாடாத Lyft ஓட்டுனரை நான் கண்டுபிடித்தேன். இந்த சித்திரவியல் படம், எதிர்காலத்தில் ஏற்பட்ட மோதலின் தருணத்தைப் பதிவுசெய்கிறது, என்னுடைய உரிமையை மீட்டெடுக்க முயற்சியில் உள்ள மன உளைச்சலையும் தீர்மானத்தையும் வெளிப்படுத்துகிறது.
தோழிகளே, நண்பர்களே, உங்கள் பொழுதுபோக்குக்கு ஒரு சூப்பர் கதை! வெளிநாடுகளில் நம்ம ஊரு மாதிரி share auto-வுக்கு பதிலா, ‘Lyft’ மாதிரி app-ல் கார் கூப்பிடுவாங்க. அந்த மாதிரி ஒரு பயணத்தில்தான் இந்த கதையின் நாயகன் – நம்ம Reddit user, Obvious_Shallot_9614 – அவருக்கு நடந்த சம்பவம்.
ஒரு நகர்ல, நண்பர்களை சந்திக்க போனவர். சந்தோஷம், சிரிப்பு, விருந்து எல்லாம் முடிஞ்சு, இரவு பஸ்ஸோ ஆட்டோவோ இல்லாம, ஒரு Lyft கார் எடுத்து வீட்டுக்கு போறார். ஆனா, கார் ஜாலியில AirPods-ஐ (நம்ம காதுக்குள் போடுற wireless Bluetooth செட்!) விட்டுவிட்டார்.
அடுத்த நாள் காலை, “அய்யோ! என் AirPods போச்சு!” என்று realization. உடனே Lyft-க்கு அவர் ‘lost item’ report போட்டார். டிரைவர், “என்னங்க, உங்க AirPods என்கிட்ட இல்ல” என்று முகம் சிமிட்டார்.
இது நம்ம ஊர்ல நடந்திருந்தா, “தம்பி, நீங்க பாத்து சொல்லுங்க, எங்க போச்சு?” என்று பாட்டி மாதிரி கேட்போம். ஆனா, இங்க டிரைவர், “இல்ல”னு சும்மா பதில் சொல்லிவிட்டார். நம்ம நாயகனும், இயல்பாகவே, “போட்டார் போட்டார், போனது போகட்டும்” என்று வீட்டுக்கு திரும்பி விட்டார்.
தனது முந்தைய வேலைப்பள்ளி குறித்த எதிர்மறை மதிப்பீட்டை எழுதியால், உறுதியான இளம் பெண், தனது கருத்துகளை உற்சாகமாக வெளிப்படுத்துகிறாள்.
"வாழ்கின்றோம் என்றாலும், மனசுக்குள்ள அந்த பழிக்கு ஒரு இடம் இருக்கு," என்கிறீர்களா? அப்படியே ஒரு சூப்பர் பழிவாங்கல் கதைதான் இப்போ நம்ம பக்கத்தில்! நடுவில் ‘கூகுள் ரிவ்யூ’ இருந்தாலும், நம்ம ஊரு சுவைக்கே ஏற்ற மாதிரி கலாய்ச்சிருக்காங்க அந்த பிள்ளை. வாருங்கள், இந்த கதை நம்ம ஊரு சோப்பில் குழம்பு போட்ட மாதிரி, சுவாரசியம் பாக்கலாம்!
நம்ம கதை நாயகி – ஒரு 21 வயசு பாப்பா. கல்லூரி இரண்டாம் ஆண்டு படிக்கிற பொழுது, தாத்தா பரிச்சயத்தில் ஒரு சிறிய ரியல் எஸ்டேட் சட்ட நிறுவனத்தில் இன்டர்ன் வேலை கிடைச்சுது. தாத்தா அந்த நிறுவனத்துக்கு முதுகெலும்பு மாதிரி இருந்தாராம் – நம்ம ஊரு சொந்த விசாரணை அலுவலகம் மாதிரி! ‘அவங்க சொன்னதை எல்லாமே செஞ்சேன், நேரத்திற்கு வந்தேன், நல்ல பண்பாக இருந்தேன்’ – ஆனா, எதுக்கோ வேலை விட்டுட்டாங்க. காரணம் கேக்க ‘நாங்க ரொம்ப பிசியாக இருக்கோம், உங்களுக்கு வேற பயிற்சி தர முடியாது’ – இப்படித்தான் சமாளிச்சாங்க.
இதோட கடைசி பஞ்சாயத்து என்னன்னா, "நீ இன்னும் பேசக்கூடியவள் ஆகணும்"னு, அவங்க பெரிய ஞானம் சொன்னாங்க. அந்த வார்த்தை சொன்னவர் – டோரீன். பசங்க பேசும் ரியல் எஸ்டேட் நிறுவனத்தின் ‘பெரியம்மா’ மாதிரி பாவனை, ஆனா நடத்தை பார்த்தா... நம்ம ஊரு சின்னகிராமத்து பஞ்சாயத்து தலைவி மாதிரியே!
இந்த படத்தில், ஒரு பயனர் தனது இறந்த சகோதரியின் கணக்கை மீட்டமைக்க முயற்சிக்கும் உணர்ச்சி மிகுந்த தருணத்தை காட்சிப்படுத்துகிறது, இது வேலைக்கான அடையாளம் மற்றும் நுழைவு தொடர்பான சென்சிடிவிட்டியை வெளிப்படுத்துகிறது.
இன்றைய வேலை வாழ்க்கை அப்படியே சீரானதாக இருக்காது. கோபம், குழப்பம், சிரிப்பு, கண் சிமிட்டும் சம்பவங்கள் – இவை எல்லாம் ஒரு சராசரி IT உதவி மைய ஊழியரின் தினசரி அனுபவம். ஆனால், சில நாட்களில், நம்மை திகைப்பில் ஆழ்த்தும் சம்பவங்கள் நேரிடும்! அந்த மாதிரி ஒரு ‘கதை’தான் இன்று உங்களுக்காக…
இந்த கவர்ச்சிகரமான அனிமேஷன்-மாதிரியிலான காட்சியில், நீர் ஹோட்டல் லாபியில் ஊர்வலம் செய்து கொண்டிருக்கும் போது, அவசரத்தையும் நாடகத்தையும் வெளிப்படுத்துகிறது. இந்த மழைவந்த நாளின் எதிர்பாராத கதையில் நம்முடன் இணைந்திருங்கள்!
“அண்ணே, லாபியில் மழை பெய்யுது!” – ஓர் ஹோட்டல் காவலரின் வியப்பூட்டும் இரவு!
எந்த ஊரில்தான் இருந்தாலும், இரவு காவல் வேலைக்கு வந்தா ஏதாவது சுவாரசியம் நடக்காம போகாது. அதுவும் ஹோட்டல் மாதிரி இடம்னா – கதை சொல்ல வார்த்தை குறையாது! நாம படிக்கக்கூடிய ரெடிட் பக்கத்திலிருந்து வந்த இந்த கதை, நம்ம ஊரு வாசகர்களுக்கு நகைச்சுவையும் வியப்பும் கொடுக்கத்தானே எழுதறேன்.
நாளை காலை ஆறு மணி ஆனாலுமே நண்பர்கள் “பெருமழையாகக் கிடந்தேனா?” என்று கேட்பது போல, இந்த ஹோட்டலில் ஒரு நாள், உண்மையிலேயே லாபியில் 'மழை' பொழிந்தது!
இந்த திரைப்படக் காட்சியில், செல்லாத கிரெடிட் கார்டுகளை கையாள்வதற்கான சவால்களை ஆராய்கிறோம். எதிர்பாராத சிக்கல்கள் எவ்வாறு எங்கள் தினசரி செயல்பாடுகள் மற்றும் விருந்தினர்களின் அனுபவங்களை பாதிக்கின்றன என்பதைக் காணுங்கள்.
வணக்கம் நண்பர்களே!
நம்ம ஊர் ஹோட்டல் முன்பலகையில் வேலை பார்த்தா, அன்னிக்கி என்னென்ன காமெடி, சண்டை, கலாட்டா நடக்கும்னு தெரியல. ஆனா, இந்த கதையை கேட்ட பிறகு, "அடடா, நம்ம ஊர்ல கஸ்டமர் ஸ்போன் போட்டவங்க கூட இதுக்கு சும்மா தான்!"னு நினைச்சுடுவீங்க.
இப்போ, படிக்கறதுக்கு ரெடி ஆகுங்க… ஹோட்டல் முன்பலகையில் நடந்த ஒரு காமெடியான, அத்துடன் சிந்தனைக்குரிய சம்பவம்!
இந்த உயிர்மயமான அனிமே உருவாக்கத்தில், ஜேன்பா அணிந்த முதியவர் எதிர்பாராத விதமாக தெரையில் விழுந்து, ஒரு பரபரப்பான மர்ம சாகசத்திற்கு மேடையமைக்கின்றார். இந்த காட்சி, அந்த தருணத்தின் அவசரத்தையும் ஆர்வத்தையும் காட்சிப்படுத்தி, வாசகர்களை எதிர்பாராத சந்திப்புகள் மற்றும் உள்ளூரின் அழகான கதைவழியில் ஈர்க்கிறது.
மாலை நேரம், வேலை முடிந்தவுடன் சற்று ஓய்வாக, ஒரு ஹோட்டல் பாரில் நம்ம ஊரு குஷ்பான ராகம். அங்கே பார் ஊழியர்கள், விருந்தினர்கள் எல்லாம் நண்பர்கள் மாதிரி. தம்பி, அக்கா, அண்ணன் என்று உரிமையோடு பேசும் சூழ்நிலை. சும்மா ஒரு பஜ்ஜி, சட்னி, சில்லறை கதை – வாழ்க்கை ஓர் பக்கம் ஓடுகிறது.
அந்த மாதிரி ஒரு சனிக்கிழமை மாலை, "ஹேப்பி ஹவர்" முடிஞ்சதும், சாண்ட்விச் வாங்கிக்க போறேன் என்று வெளியே வந்தேன். தெருவில் ஒரு பாட்டி பஜாமாக் கட்டிக்க, நடந்து வந்துகொண்டிருந்தார். திடீரென்று அவர் கால் தப்பி கீழே விழுந்தார். அதோடு ஒரு காரும் அருகிலே வந்து நின்றது. ஒரே அனுபவம் – ஏதாவது நடந்திருந்தால் என்ன ஆகுமோ என்று பயம். நானும், அந்த காரு ஓட்டுனரும், இன்னும் சிலர் சேர்ந்து பாட்டியை எழுப்பினோம்.
பாட்டி ஒரு வார்த்தை கூட ஆங்கிலம் பேச மாட்டேன் என்று பிடிவாதம்! "நான் அந்த இரண்டு தெருவுக்கு அத்தனையில இருக்குற condo-க்கு போனும்" என்று சொல்லிக்கொண்டே இருந்தார். நம்ம ஊருல போல, பாட்டிகள் தாங்க, தங்கள் சுயாதீனத்தை விட மாட்டாங்க. ஆனா, அவர் விழுந்த இடம் பார்த்தால், அருகில Assisted Living Facility (சிறப்பு கவனிப்பு இல்லம்) இருந்தது. அதான் அவருடைய இடமா என்று எனக்குள் சந்தேகம்.
இந்த புகைப்படத்தில், ஒரு இளம் காசியர் தனது முதல் அசிங்கமான வாடிக்கையாளர் சந்திக்கிறார், இது விற்பனைத் தொழிலின் சவால்களை வெளிப்படுத்துகிறது. இந்த அனுபவத்தை எப்படி சமாளிக்கிறார் என்பதே, வாடிக்கையாளர் சேவையில் அவரது பயணத்தை நிர்ணயிக்கும்.
"சார், என் ஸ்வெட்டர்ல ஓட்டு போடாதீங்க!" – ரீட்டெயில் வேலைக்கு போன முதல் வாரத்தில் இதை கேட்டுட்டா, உங்க முகம் எப்படி இருக்கும்? நானும் அதே மாதிரி வாயடைத்து போனேன்! பத்தே நாட்கள் தான் ஜாப் சேர்ந்து, இனிமேலாவது நல்ல வாடிக்கையாளர்களே வருவாங்கனு நம்பி இருந்தேன். ஆனா, வாழ்க்கை ரொம்ப வேகமா சோதனை வைக்க ஆரம்பிச்சிடுச்சு!
நம்ம ஊரில் சில்லறை கடைகள்ல முதல்தடவையாக பணிபுரிகிறவர்களுக்கு "அடிப்படையிலே நல்லது, பிறகு சோதனை"ன்னு சொல்வதா? நியாயம் தான். ஆனா, இந்த அனுபவம் முழுசா ஒரு "கதையா" இருந்துச்சு!
