"எங்க வீட்டிலே யாராவது இல்லாத நேரம், பசிக்குதுன்னு சொல்லி திடீர்னு சமையலறைக்கு போய் ரொட்டி போடுறது போல, ஹோட்டல் ரிசப்ஷனில் வேலை பார்த்து கொண்டிருந்த நம் நண்பர், ஒரு நாளில் பீட்சா குக்கா ஆனார் என்பதெல்லாம் நம்ம ஊருல கேள்விப்பட்டது கிடையாது! ஆனால், வெளிநாட்டுல இப்படி ஒரு கலகலப்பான அனுபவம் நடந்திருக்கிறது. இதோ, அந்த கதையை உங்களுக்கு சுவாரசியமா சொல்ல போறேன்!"
நம் ஊர்களில், பிறந்த நாள் என்றால் வீட்டிலேயே பாயசம், இட்லி, சாம்பார், அங்கங்கே ஒரு பழைய படங்களைப் பார்க்கும் குடும்பக் கூட்டம். ஆனா அமெரிக்காவில், பிறந்த நாளுக்கு ரெஸ்டாரண்ட் போய், எல்லாரும் கேட்கும்படி "இவருக்கு இன்று பிறந்த நாள்!" என்று செர்வர்களிடம் சொல்வது அங்குள்ள கலாச்சாரம். அப்படி செய்யும் போது, ரெஸ்டாரண்ட் ஊழியர்கள் குழுவாக வந்து, வித்தியாசமான பாடல்கள், சில சமயங்களில் கேக், சில சமயங்களில் கேலிச் செயல் — எப்படியும் அந்த மனிதர் மையப் புள்ளியாகி விடுவார்.
இதெல்லாம் சிலருக்கு ரொம்ப சந்தோஷம் தரும். ஆனா, எல்லாரும் நம்மையே பார்த்து சிரிக்கிற மாதிரி இருந்தா, சிலருக்குத் தாங்க முடியாமல் போயிடும். இப்போ நம்ம கதையின் நாயகன், அவருடைய சகோதரன், இருவரும் அப்படிப்பட்ட "அல்லாதே பார்க்காதே" வகை பசங்க.
நமஸ்காரம்! எல்லாரும் ஒரே மாதிரி வாடிக்கையாளர்களா இருப்பார்கள் என்று நினைக்கிறீர்களா? இல்லிங்க! சிலர் வருகையில், ஆச்சரியப்படவைக்கும் சம்பவங்களும், நம்மை சிரிக்க வைக்கும் கதைகளும் நிகழும். அதிலிருந்து ஒன்று தான் இந்த ஹோட்டல் ரிசப்ஷன் அனுபவம் – “டாக்டர் டெரிஃபிக்” மற்றும் அவருடைய வரி விலக்கு குர்ஃபிளஃபிள்!
காலையில் வேலைக்கு போனதும், புத்தாண்டு ஆரம்பம் மாதிரி என் மனசும், டேபிளும் சுத்தமாக இருந்தது. ஆனா அதே நேரம், ஒருத்தரு வந்தார். இவரோடு கோரிக்கை, TV-யில் அவருடைய பெயர் “Dr Terrific”ன்னு காட்டணும்! (நம்ம ஊர்ல இருந்தா, “நான் பெரிய ஆளு, என் பெயர் ஏதாவது ஆலயத்தில் வெச்சிருங்க” மாதிரி தான்!) பரவாயில்ல, பணத்தை கொடுத்துக்கூட ஓகேனு வச்சுக்கிறேன்.
வீட்டில் எல்லோரும் சேர்ந்து வாழும் போது, அங்கே சின்னசின்ன சண்டைகள், பசப்புகள், பக்கத் தாத்தாவும் பெரியம்மாவும் கொஞ்சம் கசப்பாகப் பேசுவது சாதாரணம் தான். ஆனா, சில சமயம் அந்தக் கசப்பும் தாண்டி, நம்மை பயமுறுத்தும் “கெட்ட” மனிதர்கள் சந்திக்க நேர்ந்தா? அப்போ நம்ம இதயத்தில் இருந்து வரும் அந்த petty revenge–ஐ யாரும் தடுக்க முடியாது. இதோ, அமெரிக்காவில் நடந்த ஒரு கதை, நம்ம ஊர் வாசகர்களுக்கு புது சுவையாக!
நம்ம ஊர்லயும், வெளிநாடுகளிலயும், கார் நிறுத்தும் இடம் என்றால் அது ஒரு பெரிய யுத்தமே! 'எங்க கார் நிறுத்தற இடத்தை யாராவது பிடிச்சா, அந்த நாளே பிழைச்சு போறது கஷ்டம்' என்று பலர் புலம்புவது வழக்கம். ஆனா, சில பேரு போங்க, ஓர் அடடே… ‘நான் தான் கிங்’ன்னு நினைச்சிட்டு, எல்லாம் தப்பா செய்யறாங்க.
இப்படி ஒரு பொறாமை கலந்த பழிவாங்கல் சம்பவம், ரெட்டிட்டில் (Reddit) வந்திருக்கு. ட்ராஃபிக் சண்டை, கார் நிறுத்தும் சண்டை, காபி கடையில் பிளேட் எடுக்கும் சண்டை — இவை எல்லாம் நமக்கு புதுசு அல்ல. ஆனா, இந்த சம்பவம் கண்டிப்பா உங்க முகத்தில் ஒரு புன்னகை வர வைக்கும்.
நம்ம ஊர் மருத்துவமனை கதைகள் – “நா உங்க உடல் நிலைக்கு பொறுப்பல்லப்பா!”
வணக்கம் நண்பர்களே!
ஒரு பக்கம் மருத்துவமனை, இன்னொரு பக்கம் மக்கள் மனசு – இவ்விரண்டுக்கும் நடுவில் சிக்கிக்கொண்டு இருப்பது யார்? நம்ம மாதிரி நிர்வாகிகள் தான்! “ஏங்க, appointment கிடைக்காதே!” “மருந்து ஒப்பனவு இல்லை!” “டாக்டர் என்னை பார்த்து பேசலை!” மாதிரி புலம்பல்களும், கோபமும், அழுகையும், சில சமயம் சண்டையும் – எல்லாம் நம்ம கையிலேயே விழும்!
நான் சொல்வது உண்மையைத்தான் – உங்கள் உடல் நிலைக்கு நான் பொறுப்பல்லப்பா!
அந்த காலம், இருபது வயதை கடந்திருக்கும் இளைஞர்கள், கம்பெனியில் வேலை பார்த்து, நண்பர்களோடு சந்தோஷம், சிரிப்பு, சண்டை – எல்லாமே கலந்திருந்தது. நம்ம ஊர் ஆள்கள் மாதிரி, அந்த ஆங்கிலக் கம்பெனியிலும் ‘காமெடி பீஸ்’ பசங்கள் கண்டிப்பா இருப்பார்கள். அப்படிப்பட்ட ஒரு சம்பவம் தான் இந்த ‘கெவின்’ கதையும்.
ஒரு ஹோட்டலில் வேலை பார்த்தால் என்னவெல்லாம் பார்க்க நேரிடும்! நம்ம ஊர் மக்கள் “சம்பளம் எங்க, வேலை எங்க, சமையல் எங்க” என்று மூன்று விஷயம்தான் கவனிப்பார்கள். ஆனா, வெளிநாட்டு ஹோட்டலில் வேலை பார்த்தா, அதற்கு ஜாடை வேற மாதிரி! அப்படிப்பட்ட ஒரு சம்பவம்தான் இங்க சொல்லப் போறேன்.
அந்த ஹோட்டலில், நம்ம ஊரு ஊஞ்சலாடும் முருகனுக்குப் பிடிச்சிருக்கும் மாதிரி, சூடான நீரில் மனசு சும்மா ஊறிப் போகும் 'மினரல் பாத்' வசதி இருக்கு. வெளிநாட்டில் இது ரொம்ப காமன். சோம்பல் பிடித்தவர்கள், அலும்பு பிடித்தவர்கள், யாரும் வந்தா, ஒரு ஜம்பா காசு கொடுத்து, அந்தக் 'தண்ணீர் குளிக்கற' அறையில் அசால்டாக ஊறி, ரிலாக்ஸ் பண்ணிக்கலாம்.
"அண்ணே, ப்ரிண்டர் ஜாம் ஆனது... ரிமோட்டா சரிப்பண்ண முடியுமா?"
இது கேட்டதும், எத்தனை பேருக்கு déjà vu மாதிரி தோன்றும்? வீட்டிலோ, அலுவலகத்திலோ ப்ரிண்டர் வேலை செய்யாமல் இருந்தால், கண்டிப்பா யாராவது ஒரு ‘இன்ஜினியர்’க்கு போன் போய் இறங்கும். அந்த இன்ஜினியர் நம்ம தானா இருந்தா, அப்புறம் சொல்வதற்கு எதுவும் இல்லையே!
நேற்று இரவு நான் வீட்டிலேயே இருந்தேன். புத்திசாலி நண்பர்களோடு Discord-ல் பேசிக்கொண்டிருந்தேன். அப்போது, என் நண்பர் ஒருவர், கொஞ்சம் கலாட்டா குரலில், "அண்ணே, ப்ரிண்டர் ஜாம் ஆனது. ரிமோட்டா நீங்க க்ளியர் பண்ணி தர முடியுமா?" என்று கேட்டார். இதைக் கேட்டேன் உடனே, "உங்க வீட்டுக்கு வந்துட்டு ப்ரிண்டரை தூக்கி வீசுறேன்!" என்று புன்னகையோடு பதில் சொன்னேன்.
இப்படி ப்ரிண்டர் பிரச்சனையா என்றால், ஒவ்வொரு தொழில்நுட்ப நண்பருக்கும் இது ரொம்பவே பரிச்சயமான கதைதான்!
பள்ளிக் காலம்... எல்லாருக்கும் இனிமை வாய்ந்த காலம் இல்லை. சிலருக்கு அது போர் போடுற போர்க்களம்தான்! நமக்கு தெரிஞ்ச நண்பர் ஒருவர் (Reddit-ல் u/monkyking92), பள்ளியில் படித்த நாட்களில் அடிமட்ட துன்புறுத்தல்கள், அவமானங்கள், அடி வாங்கும் நாட்கள்—இதையெல்லாம் சாமான்யமா சந்தித்து வந்திருக்கிறார். ஆனா ஒரு நாள், அவங்க வாழ்க்கையில் வந்த ஒரு நாய், Blümchen, எல்லா சூழ்நிலையையும் தலைகீழாக மாற்றி விட்டது. இது சும்மா சொன்ன கதை இல்லை – படிச்சா உங்களுக்கும் நம் தமிழ்ப் படங்களில் வரும் நாய்க்கதை ஞாபகம் வந்துடும்!