வணக்கம் நண்பர்களே! வாழ்க்கையில் சில சமயங்களில், நம் பொறுமையைக் கடந்து எரிச்சல் உண்டாகும் சம்பவங்கள் நேரிடும். அதிலும், வெளிநாட்டில் அல்லது ஹோஸ்டலில் இருந்து, மற்றவர்களுடன் சமையலறை பகிர்ந்து பயன்படுத்தும்போது, இந்த மாதிரி பழி வாங்கும் சம்பவங்கள் நம்மில் பலருக்கும் நடந்திருக்கும்! இன்று ஒரு அசத்தலான மேற்கத்திய 'ரூம் மேட்' பழிக்கதை – ஆனால் நம் ஊருக்குச் சுவையுடன் உங்களுக்காக!
நம்ம ஊரில் 'சேவை' என்றாலே, சிரிப்பு முகமும், "இன்னும் வேணுமா, அண்ணா?" என்பதும், பக்கா மரியாதையும் தான் எதிர்பார்ப்போம். ஆனா, சில சமயம் அந்தக் கியூட்டான காஊண்டரில் இருப்பவர்களே, ஏதோ உலக மோசமான வேலைன்னு முகம் சுழிச்சுட்டு நிற்பாங்க. அப்படி ஒரு போக்கில் ஒருவர் பழிவாங்கியதைப் படிச்சேன், ரெடிட்டில்! சிரிச்சு சிரிச்சு படிக்க வச்சுருக்கு. நம்ம ஊர்ல கூட இதை ஒப்பிட்டு பார்க்கலாம்.
நம்ம ஊர்ல எல்லாம் "நம்ம வீட்டு வாசல், நம்ம வீடு மாதிரி" என்றொரு பெரிய வாசகம் இருக்கு. ஆனா, அந்த வாசலைப் பற்றி ஒரு சில பேருக்குள்ள இருக்கும் உரிமை உணர்ச்சி, அதுவும் அவர்கள் "நல்லாதான் இருக்காங்க"னு சொல்ல முடியாத அளவுக்கு, கொஞ்சம் அதிகமா தான் இருக்கும்! அப்படிப்பட்ட ஒரு அண்டை வீட்டுக்காரர், அவருக்கு எதிரிலே ஒரு நல்ல நண்பனும், இந்த இருவரையும் சுற்றி நடக்கும் ஒரு சுவாரஸ்யமான பழிவாங்கும் சம்பவம்தான் இன்று நம்ம கதையின் மையம்!
ஒரு வெயில்காயும் ஞாயிற்றுக்கிழமை. நம்ம கதையின் நாயகன் - இவருக்கு எதிரிலே ஒரு நல்ல நண்பன் இருக்கின்றார். அந்த நண்பர் வீட்டில் கட்டிட வேலைக்காக, பெரிய JCB-யும், லாரியும், டிரெய்லரும், வார்த்தைக்கு சத்தமா, தெருவினா கலக்கி நிற்குது! அந்த வேலைக்காரர்கள், எதிரில் உள்ள, எல்லாருக்கும் பிடிக்காத, "கஞ்சனை" அண்டை வீட்டுக்காரர் வீட்டுக்கு முன்னால் அந்த வகனங்களை நிறுத்தி வைக்குறாங்க. நம்ம ஊருல்லாம் தெரு பொதுவழி என்றாலும், சில பேருக்கு அது "நம்ம சொத்து" மாதிரி தான்!
அண்ணாச்சி, நம்ம ஊர்லயே இருக்கை கிடைக்கும் போது யாராவது இரண்டு பேருக்கு இடம் விட்டு கொடுப்பது ரொம்பவே சாதாரணமான விஷயம். “வந்தவர்க்கு விருந்தோம்பல்”ன்னு சொல்வாங்க இல்லையா? ஆனா, சில பேருக்கு இந்த பழக்கம் இன்னும் வரல போல.
"வாங்க, ஒரு வெள்ளிக்கிழமை மாலையில் ஹோட்டல் ஃப்ரண்ட் டெஸ்க்கில் நடந்த ஒரு காமெடி கதையை சொல்றேன். நம்ம ஊர் திருமண ஹால்லோ, பெரிய ஹோட்டலோ செஞ்சு பாத்தீங்கனா, சும்மா ஒரு மணிக்கு கூட்டம் வரும்போது எப்படி இருக்கும்? அதே மாதிரி தான் அமெரிக்க ஹோட்டல்ல ஒரு வெள்ளிக்கிழமை மாலை, எல்லாரும் 3 மணிக்கே வந்து "என் ரூம் ரெடி ஆச்சா?"னு வரிசையா நிக்கற மாதிரி இருந்துச்சு. நம்ம கதையின் ஹீரோ ரிசப்ஷனிஸ்ட் மட்டும் தான் ஒருத்தர், கூட்டம் பெருசு, போன் ரிங் போன்று அதிர்ச்சி!
நம்ம ஊரு காபி சாப்பாட்டுக்கு பக்கத்திலே எப்போதும் ஒரு விஷயம் பேசிக்கிட்டு இருப்போம் – "அண்ணே, இந்த HR வாலுங்க நம்ம பக்கம் இருக்காங்களா இல்ல, மேலாளருக்கு மட்டுமா?" என்பதுதான். பல்லாண்டு காலம் வேலை செய்த பிறகு, ஒருத்தருக்கு நேர்ந்த அனுபவம் இது. அதுவும் நம்ம ஊரு அலுவலக கலாச்சாரத்துலே பல பேருக்கு நெஞ்சில் பதிந்த கேள்வியோட பதில் மாதிரி தான் இருக்கு.
ஊரு பொண்ணு பையன் கல்யாணம் மாதிரி, நம்ம அலுவலகம் கூட நம்ம வாழ்க்கையில முக்கியமான பங்கு வகிக்குதே. அப்படின்னு நினைச்சா, எல்லா பொண்ணும் நல்லவளும் இல்ல, எல்லா அலுவலகமும் ஊழியருக்கு நியாயம் செய்யும்னு சொல்ல முடியாது. இங்கேயும் அப்படிதான் நடந்தது.
வணக்கம் நண்பர்களே!
நம்ம தமிழ்நாட்டுல சின்ன வயசுல இருந்து “வேலை இல்லாம இருக்குறது பாவம்”ன்னு சொல்லிக்கேட்டு வளர்ந்திருக்கோம். வீட்ல அம்மா, அப்பா, பாட்டி – யாரும் நம்ம ஊரு பிள்ளை ஓய்வு இல்லாம வேலைச் செய்யணும் என்பதில்தான் உறுதி! ஆனா, ஒருத்தர் அமெரிக்காவுல Fortune 500 கம்பெனியில Systems Administrator ஆக வேலை பார்த்தது எப்படி இருந்துச்சு தெரியுமா? வேலை இல்லாமே சம்பளம் வாங்குற அந்த அனுபவம், நமக்கெல்லாம் கல்யாண சாப்பாட்டு இலவச பாயசம் மாதிரி!
இன்று நம்ம ஊர் மக்கள் ஆன்லைன் ரிவியூ, ரேட்டிங், வவுசர் எல்லாம் பண்ணி, சில்லறை சில்லறையா ஆட்சி நடத்துறாங்க. ஆனா, அதில் எப்போவுமே உரிமையாளருக்கும் வாடிக்கையாளருக்கும் நடுவில ஒரே கொண்டாட்டம் நடக்கும்னு சொல்ல முடியாது. இப்போ இந்த சம்பவம்... கேட்டீங்கனா, “வவுசர் வெச்சு சாப்பிட வந்தேன், ஆனா விமர்சனத்துல தான் உண்மையான ‘சூட்டு’ போட்டேன்!” என்பதுதான் கதைச்சுருக்கம்.
ஒரு நாள் இரவு, நம்ம கதையின் நாயகன் (அல்லது நாயகி – வையுங்கள், BizarreCujoh என்ற ரெடிட் பயனர்) நல்ல குஷியில் ஒரு உணவகத்துக்கு போறாங்க. ஏன் தெரியுமா? அவங்க வாங்கி வைத்திருந்த டிஸ்கவுன்ட் வவுசர் இன்று கடைசி நாள் – அதை பயன்படுத்தாம விட்டா ரொம்பவே மனசுக்கு வராது, இல்லையா?
எப்போதும் வேலைக்குப் போய் வருவது, சம்பளம் வாங்குவது, வாழ்க்கையை நடத்துவது – இவை எல்லாம் நம்மில் பலருக்கும் அன்றாடம். ஆனா, ஒருவேளை உங்க உழைப்பை மதிக்காம, உங்க முன்னேற்றத்துக்கு தடையாக இருக்கிறவங்க இருந்தாச்சுனா? அந்த நேரம் என்ன செய்யலாம்? இதோ, அப்படிப்பட்ட ஒரு ‘சிறு பழிவாங்கல்’ சம்பவம், ஆனால் முடிவில் அது பெரிய வெற்றிக்கதையாக மாறிச்சு!
நம்ம ஊர் பையன் மாதிரி ஒரு இளைஞன், அமெரிக்காவிலே ஒரு பெரிய பாதுகாப்பு (defense) நிறுவனத்தில் பொறியாளராக வேலை பார்த்தார். புலம்பெயர் வாழ்வு, குடும்பம், வேலை – எல்லாம் சமநிலையிலேயே. ஒவ்வொரு வருடமும், 2-4% சம்பள உயர்வு, ஊக்கமற்ற பதவி உயர்வு – அதுவும் வருடக்கணக்கில் வருமாம்! எப்போமே நம்ம ஊர் “அறுபது வருஷம் வேலை பார்த்து, ஓய்வூதியம் வாங்கணும்” மாதிரி தான்.
வணக்கம் வாசகர்களே!
கோடை விடுமுறையா, திருமண சீசனா, எப்போதும் ஹோட்டல் முன்பணியாளர்களுக்கு வேலைக்கு ஓய்வு கிடையாது. சில நேரம், வாடிக்கையாளர்களோடு நடந்துகொள்வது ரொம்பவே சவாலாக இருக்கும். தமிழ்நாட்டில் நம்ம ஊரு ஹோட்டல்கள் மட்டுமல்ல, உலகமெங்கும் இந்தக் கதைகள் நடக்குது. அப்படி ஒரு வெளிநாட்டு ஹோட்டல் முன்பணியாளரின் அனுபவத்தை இங்கே உங்களுடன் பகிர்கிறேன். வாசிக்க தயாரா?