இந்த புகைப்படத்தில், ஒரு தாய் தனது மகனைப் பார்ப்பதாக இருக்கிறார், அவர் கணிதத்தை விரும்பி, எழுதும் homework ஐத் தவிர்க்கும் திறமையை காட்டுகிறார். குழந்தைகள் விரும்பாத வேலைகளை தவிர்க்கும் Clever முறைகள், பெற்றோர் வாழ்க்கையின் தினசரி சவால்களை பிரதிபலிக்கின்றன.
"பத்து சொல் எழுதுவான் என்று நம்பினேன், பத்தே எழுத்து எழுதுவான் என்று யாரலும் எதிர்பார்க்க முடியுமா?"
இப்படி ஒரு சூழ்நிலையை அனுபவித்திருக்கிறீர்களா? குழந்தைகள் என்றாலே அப்பா அம்மாக்களை சூழ்ச்சியோடு சோதிக்கும் திறமை கொண்டவர்கள். நம்மால் நினைக்க முடியாத விதத்தில் அவர்கள் வாயில் இருந்து வார்த்தைகள் வரும். இன்றைய கதை அப்படிப்பட்ட ஒரு இயல்பான, ஆனால் சிரிப்பூட்டும் சம்பவம்.
ஒரு 6 வயது பையன் எழுத்துப் பையன் homework-ஐ விட புத்திசாலிதான்! இந்தக் கதையை வாசித்ததும், நம்ம குடும்பத்தில், வீடுகளில் நடந்த சிறு சிறு "சமாளிப்புகள்" ஞாபகம் வரும்.
இச்செய்தியின் உயிரூட்டமான கார்டூன்-3D படம், ஒரு இளம் நிலத்துணைதிறனாளி கஷ்டங்கள் மற்றும் கற்றல்களின் சுழல்களை எதிர்கொண்டு செல்லும் பயணத்தை பதிவு செய்கிறது. பாதுகாப்பு துறையில் எனது வளர்ச்சி, சவால்கள் மற்றும் கற்றல் அனுபவத்தைப் பாருங்கள்!
வணக்கம் நண்பர்களே!
நாமெல்லாம் வேலைக்குச் சென்று அங்கு வரும் சின்ன சின்ன சம்பவங்களிலிருந்து பெரிய பெரிய வாழ்க்கைப் பாடங்களைப் பெற்றிருக்கிறோம் அல்லவா? அந்த மாதிரி ஒரு அசத்தலான சம்பவத்தை, ரெடிட்-இல் ஒரு அண்ணா பகிர்ந்திருப்பதைப் பார்த்ததும், நம்ம தமிழில் அதை உங்களுக்கு சொல்லணும்னு தோணிச்சு. இது சும்மா சிரிக்க மட்டும் அல்ல, நம்மையும் ஆழ்ந்தா யோசிக்க வைக்கும் அனுபவம்!
ஹங்கேரியாவில் 4-தரம் ஹோட்டலில் முன்வைத்துள்ள பணியாளரின் அனிமே ஸ்டைல் காட்சியுடன் உளவியல் உலகத்தில் குதிக்கவும். மென்மையான ஆரம்பத்தில் ஹோட்டலில் வேலை செய்யும் சவால்களையும், ஆர்வங்களையும் நாங்கள் பகிர்ந்து கொண்டுள்ளோம்!
ஒரு ஹோட்டல் முன்பணியாளராக இருந்தால், தினமும் புதுப்புது சவால்களைச் சந்திப்பதே வழக்கம். சும்மா "மாமா, டீயும் பிஸ்கட்டும் குடுத்துட்டு அனுப்புற வேலை" என்று நினைத்தால், அது பெரிய பிழைதான்! அப்படியொரு நாள் சம்பவம், ஹங்கேரியில் உள்ள நான்கு நட்சத்திர ஹோட்டலில் நடந்தது. தமிழ் வாசகர்களுக்காக அதை நம்ம ஊர் ருசிக்கேற்ற மாதிரி சொல்லப் போறேன்.
ஒரு ஹோட்டல் "சாப்ட் ஓப்பனிங்" (மெல்லத் தொடங்கும் காலம்) என்றால், எல்லா வசதிகளும் இன்னும் இல்லை, ஆனால் வாடிக்கையாளர்களுக்கு 30% தள்ளுபடி! ஆனா, நம்ம ஊரு நபர் மாதிரி பலர், "ஸேலா இருக்கு, போயிட்டு வரலாமே" என்று புத்திசாலித்தனமாகவே புக் பண்ணுவார்கள். ஆனா, அங்கே புக்கிங் பண்ணும் போதே எல்லா சேவைகளும் குறைந்திருக்கும் என்று சொல்லி, மெயில் அனுப்பி, வந்ததும் மீண்டும் சொல்லி, "வேணாம், ரத்து பண்ணிக்கலாம்" என்று வாய்ப்பும் கொடுத்து, இன்னும் மேலாக, அருகிலுள்ள நல்ல ஹோட்டலையும் பரிந்துரை பண்ணும் நேர்மையான முன்பணியாளர். ஐயையோ, நம்ம ஊரில் அப்படி சொன்னா, "இவன் தப்பு பண்ணுறான் போல" என்று மேலாளரே திட்டுவார்!
இந்த சினிமா காட்சியில், பரபரப்பான விற்பனை சூழல் மற்றும் குப்பை பெட்டிகளால் ஏற்பட்ட குழப்பம், பெரிய பாக்ஸ் கடைகளில் தூய்மையை பராமரிக்க மேற்கொள்ளப்படும் கஷ்டங்களை எடுத்துக்காட்டுகிறது. நான் இந்த அந்நிய இடத்தில் நடக்கும்போது, என் அடையாளம் குழப்பத்தை சமாளிக்க என்னுடைய பாத்திரத்தை குறிக்கிறது—சில சமயங்களில், குழப்பத்தை கையாள ஒரு நியமிக்கப்பட்ட அதிகாரி தேவை என்பது நினைவூட்டல்.
“உங்க பெயர் பதக்கம் இல்லையென்றா, தங்கியிருந்த குப்பையையே எடுத்துக் கடக்க முடியாது!”
இது ஜோக் இல்ல, ரெட்டிட்-ல (Reddit) நடந்த உண்மை சம்பவம்! பெரிய பெருமாள் மார்க்கெட் மாதிரி ஒரு கடையில் வேலை செய்யும் ஒருத்தர், தனக்கு தெரியாத புது கடைக்கு ஒரு மணி நேரம் அரை நேரம் பயணம் செய்து போனாராம். கடைக்கு போன உடனே, ‘சாமி, இங்க எல்லாம் இரட்டை குப்பை பக்கெட் பிதுங்கி விழுது!’ என்று பார்த்தாராம்.
போன கடைக்கு தான் பழக்கம் இல்லாதது. அதனாலே, இரண்டு பெரிய குப்பை பைகளும், கத்தி மாதிரி வார்த்துக்களும், பத்திரமாக எடுத்துக்கொண்டு, கடையின் பின்புறம் — ஊழியர்கள் மட்டும் போகும் இடம் — செல்ல ஆரம்பித்தார். இப்போ, நம்ம ஊர் கடைகளில் தெரியும் பாருங்கள், “உங்க வேலைக்கு வெளியே எதுவுமே செய்யாதீங்க!” என்று யாராவது தீர்மானமாக சொன்னா, நம்மள பக்கத்திலே நிக்கக் கூட பயம் இருக்கும்!
ஆனா, இவரோ badge (பெயர் பதக்கம்) இல்லாமல் போனதுக்கே காரணம் இருக்கு. Badge போட்டுக்கிட்டு போனா, வாடிக்கையாளர்கள், “எங்க இருக்குது பீன்ஸ்? எங்க இருக்கும் பாஸ்மதி அரிசி?” என்று பின்னாடி வந்து விடுவாங்க. புது கடை, எந்தப் பொருள் எங்க இருக்கு தெரியாதே! இல்லையென்றா, “உங்க கடைலே உங்களுக்கு எதுவுமே தெரியாதா?” என்று நம்ம ஊர் வாடிக்கையாளர் மாதிரி கத்தியே போடுவாங்க. அதனாலே, badge-ஐ மேசையில் விட்டுட்டு, குப்பை பைகளை எடுத்துக்கொண்டு போய், பின்புற வாசலுக்குள் நுழைந்தார்.
இந்த கவர்ச்சிகரமான அனிமே வரையறையில், பழைய தலைமுறையை சேர்ந்த ஒரு ஜோடி, ஹோட்டல் லொபியில் உரையாடல் சிக்கல்களை எதிர்கொள்கிறார்கள். அவர்களின் குழப்பமான முகங்கள், "நேர்மையான உரையாடலின் இழந்த கலை (பகுதி 2)" என்ற பிளாக்கின் முக்கியத்துவத்தை பிரதிபலிக்கின்றன, இதில் தலைமுறைகளுக்கிடையே தெளிவான உரையாடலை எவ்வாறு கையாள்வது என்பதைக் கேள்விக்குறியாக்குகிறோம்.
உங்களுக்கும் ஹோட்டல் ரிசெப்ஷனில் சோதனைகள் வந்திருக்கிறதா? நேரில் போய் "ரூம் இருக்கா?" என்று கேட்ட உடனேயே, தாத்தா-பாட்டிகள் சொல்வது போல, "என்னோட பெயர் தெரியல, என் அக்கா தான் புக் பண்ணாங்க!" என்ற பதில்கள் வந்திருக்கா? இந்த வினோதமான அனுபவம் ஒரு ரிசெப்ஷன் ஊழியரின் வாழ்க்கையில் நடைபெறுவது தான் இங்கு நம்மை கவர்ந்துவைக்கும்!
ஒரு напряженный திரைப்படக் காட்சியில், வருத்தமடைந்த சகோதரி தனது இணையத்தில் அடிக்கடி மூழ்கிய சகோதரனை எதிர்கொள்கிறார், குடும்ப உறவுகள் மற்றும் அன்பை சீரழிக்கும் சவால்களை வெளிப்படுத்துகிறது.
எல்லாம் வீட்டில் நடக்கும் விஷயங்கள்தான்! நம்ம ஊருக்கு சொந்தம் போல, ஒவ்வொரு வீடும் ஒரு சின்ன நாடகம் தான். வீட்டில் எல்லாரும் சமநிலை பாக்க முடியாது; குறிப்பாக, ஒருவருக்கு மட்டும் 'இணையம்' என்ற வலையில் சிக்கி, வேலையும் படிப்பும் விட்டுவிட்டு கிடந்தா, ஏதாவது ஒரு நாள் fuse போயிருக்கும்!
நான் சொல்வது என் தம்பி பற்றிதான்! நினைச்சு பாருங்க, 26 வயசு வயசுல வேலைக்குப் போகாம, முழுசாக இணையத்தில் அடிமை ஆயிட்டுக்கிட்டிருக்கிறார். நம்ம அம்மா – ஒற்றைத் தலைவி – ஏற்கனவே ஏன் அவனைக் காத்துக்கணும் என்று கவலைப்படுறாங்க. படிக்கறது பிஎஸ்சி, ஆனா 4 வருஷம் படிப்பதையே 10 வருஷமா செய்து கொண்டிருக்கிறார். அதிலும், வீட்டுக்குப் பங்களிப்பு? புறக்கணிப்பு தான்! ஏதாவது உதவி கேட்டால், அப்பாவி முகத்தோடு எதையோ சொல்லி தப்பிக்கிறார்.
ஒரு பழமையான மணி எழுப்பும் குரல், இரவின் அமைதியைக் குலுக்குகிறது. இந்த இடையூறு எவளவு பொறாமை மற்றும் தொந்தரவை ஏற்படுத்துகிறதென, நம்மில் பலர் இதை உணர்கிறோம். இந்த புகைப்படம், அமைதி மற்றும் அமைதியை நாடும் தருணங்களில் ஏற்படும் உளவியல் அழுத்தத்தை நன்கு விவரிக்கிறது.
ஒரு மணி சத்தம் நம்மை எப்படி நொறுக்கி விடும் தெரியுமா? நம்ம ஊர் திருமண ஹாலில் பாட்டி பாட்டி இடும் வாசனைக்குழாய் சத்தம் ஒரு பக்கம் இருக்கட்டும், ஆனால் ஹோட்டல் முன்பதிவுக் கவுன்டரில் இருக்கும் அந்தச் சிறிய மணி, அது தான் இப்போது கதையின் நாயகி!
அந்த மணி சத்தம் கேட்டாலே சில பேருக்கு தலையில் எலி ஓடும் மாதிரி இருக்கும். நம்ம ஊரில், “ஏய்! அந்தக் கவுன்டரில் யாரும் இல்லையா?” என்று கத்துவது போல, மேற்கு நாடுகளில் அந்த மணி தான் வேலை செய்கிறது.
இந்த ஜீவந்தமான அனிமே பாணி காட்சியில், நமது கதாபாத்திரம் வாழ்க்கை மாற்றங்களின் பரபரப்புகளை நவீன பொறுப்புகள் மற்றும் தனிப்பட்ட வளர்ச்சியை சமநிலைப்படுத்தி எதிர்கொள்கிறார். மாற்றம் மற்றும் ஆய்வின் இந்த பயணத்தில் என்னுடன் சேருங்கள்!
“வணக்கம் பாஸ்! நம்ம ஹோட்டலில் நடக்குற காமெடி கேட்டீங்கன்னா, சிரிப்பும் ஆச்சரியமும் கலந்த கலவையே. எப்போதும் போல, மேலாளருக்கு வேலை என்கிறதுலயே சும்மா இருக்க முடியுமா? அந்த ஸ்டோரி தான் இன்று உங்கள் முன்!”
ஒரு பத்து மாதம் சந்தோஷமா, அமைதியா, நாயகன் போல Sales Director ஆக இருக்குறேன். “நான் எதுவுமே பார்க்க மாட்டேன், என் ஆபிசுலயே இருக்கேன், யாரும் என் கண்ணுக்கு தெரியாம பார்ப்பேன்” என்று நினைச்சேன். ஆனா, வாழ்க்கை எனக்கு ரவுண்ட் கட்டி போட்டாச்சு. என்ன செய்யப்போறேன்? இனிமேல் நான் Shuttle Drivers கும், Front Desk கும் நேரடி மேலாளர்! அதுவும் Assistant General Manager ஆகவும் நான் பதவி ஏற்றிருக்கேன்.
இந்த உயிருள்ள கார்டூன்-3D விளக்கத்தில், இரவு நேரத்தில் பதிவு செய்ய முயற்சிக்கும் சிரமப்பட்ட விருந்தினரின் காட்சி பரிணாமம், பிஸியான ஹோட்டல்களில் முன்பதிவு மேலாண்மையின் சவால்களை வெளிப்படுத்துகிறது.
"கஸ்டமருக்கு தேவையென்று எப்போதும் உணர்வு இருக்குமே தவிர, நமக்கென்று யாரும் ஒரு நிமிடமும் சும்மா இருக்க விடமாட்டாங்க!" – இதுதான் ஹோட்டல் வேலைக்காரர்கள் மனதில் அடிக்கடி ஓடும் வரிகள். ஏன் தெரியுமா? அந்தக் கதையை இப்போ நம்ம வீட்டு வாசலில் நடந்த மாதிரி உங்களுக்கு சொல்றேன்.
ஒரு இரவுல, எல்லா அறைகளும் முழு வாடிக்கையாளர்களால் நிரம்பி, ராத்திரி 12 மணிக்கு மேல், எல்லோரும் தூங்கிக்கிட்டு இருக்கும் நேரம். நம்ம ஹீரோ – ஹோட்டல் Night Auditor (இது ராத்திரியில் கஸ்டமர் சேவை, கணக்கு பார்த்து, எல்லாம் சரியாக இருக்குமா என்பதை கவனிக்கும் வேலை) – அப்போ தான் அரை மணி நேரம் நிம்மதியா இருக்கலாம் என்று நினைத்திருந்தார்.
மஞ்சள் மணலுக்கும் கச்சா சர்வதேசக் கூடத்திற்கும் இடையே அமைந்துள்ள அழகான கடற்கரையோர அபார்ட்மெண்ட்களின் புகைப்பட உண்மைத்தன்மை, இந்த கடற்கரை சமூகத்தின் அமைதியான ஆனால் உயிர்மிகு வாழ்க்கையை சிறப்பாக விவரிக்கிறது.
கடற்கரை வாசலில் துணிக்காகக் கிறுக்கியவர்கள் – பழிவாங்கும் தமிழ் ஸ்டைலில்!
நமக்கு எல்லாம் வீட்டில், தெருவில், அஞ்சல் பெட்டியில் – எங்கும், எதாவது சின்ன சின்ன தொந்தரவுகள் நேர்ந்திருக்குமே? "யார் என் செங்கல் நாரை எடுத்தாங்க?" "அப்பா, என் ஸ்கூட்டர் கவர் போயிடுச்சு!" – இப்படி எந்த ஒரு நிழற்படமான மேல் வீதியும் தமிழ்நாட்டில் இல்லையென சொல்ல முடியாது.
அப்படிப்பட்ட ஒரு அனுபவம் தான், இந்த கதையிலும். ஆனால், நம்ம கதாநாயகன் எப்படி சாதாரணமாக தவிர்க்காமல், புத்திசாலியாக பழிவாங்கினார் என்று தான் இங்கப்போ சொல்வது!
