வணக்கம் நண்பர்களே!
நம்ம சென்னை, கோவை, மதுரை, திருச்சி... எங்க பஸ்ஸிலயும் ஒரு தனி கலாசாரம் இருக்கு. “கூட்டம்”ன்னாலே, நம்ம மனசுக்கு வந்தோட ஒரு படம் வருது! அப்படியே, பஸ்ஸிலிருந்து இறங்குற நேரம், வெளியில இருந்து ஏற வர்றவர்கள் வரிசை இல்லாமல் கத்திகிட்டு, நம்மை தள்ளி, நம்மை தடுப்பாங்க. அந்த நிலைமை எல்லாருக்கும் தெரிந்ததுதான். ஆனா, இப்போ ஒரு அமெரிக்க நகரமான “பிலடெல்பியா”வில் நடந்ததை, நம்ம ஊர் கண்ணோட்டத்துல பார்த்தா எப்படி இருக்கும்?
வணக்கம் நண்பர்களே!
நம்ம ஊர்ல ஒரே வீட்டில் பல பேரு இருந்தா, பெரியவர்கள் முன்னிலை, பிள்ளைகள் பின்னிலைன்னு ஒரு ஒழுங்கு இருக்கும். ஆனா, அமெரிக்கா மாதிரி நாடுகளில்கூட, ஹோட்டலில் ஒரு அறை வாங்கினா, அதில் கூட யாருக்கு முன்னுரிமைன்னு பட்டாயிருக்கு! சமீபத்தில் ஒரு வேடிக்கையான ஹோட்டல் அனுபவத்தை நான் படிச்சதும், உங்களோட பகிர்ந்துக்கணும்னு தோணிச்சு.
ஒருவேளை நீங்கள் ஓட்டலில் வேலை பார்த்திருக்கலாம், அல்லது நண்பர்களிடம் ஓட்டல் வேலை அனுபவம் கேட்டிருக்கலாம். ஆனால் ராத்திரி நேரத்தில் முன்பணியாளராக இருப்பது என்பது நம்ம ஊரு வசதிக்கேட்ட பாட்டுக்காரர்களும், வெளிநாட்டு ‘டிராமா’ வாடிக்கையாளர்களும் கலந்த களஞ்சியம்! "ஏய், ராத்திரி பத்து மணி தாண்டி யாராவது அறை கேட்டா, அது சாதாரண வாடிக்கையாளர் இல்லை!" என்று சொல்வது போல், இந்தக் கதையும் ஒரு ருசிகர அனுபவம்.
இப்போது, அந்த அமெரிக்காவில், நம்ம ஊர் தங்கும் விடுதியை விட கொஞ்சம் வித்தியாசம். எல்லாரும் கம்பெனியிலிருந்து ‘பிரதான உறுப்பினர்’ (Elite Member) என்றால், நம்ம ஊரு காரம் வாங்கும் வாடிக்கையாளர் மாதிரி. "நான் எப்பவும் இங்க தான் வருவேன்!" என்று அழுத்தம் கொடுப்பார்கள். ஆனா, ராத்திரி பத்து மணி தாண்டி, வேலைக்காரர் மட்டும் இருக்கும்போது தான் எல்லாத் தொல்லையும் அவர்தான் அனுபவிக்க வேண்டும்.
இந்த உயிரோட்டம் நிறைந்த கார்டூன்-3D படத்தில், ஒரு வளர்ந்த மனிதன் சிரமத்தில் உள்ள காட்சியைப் பார்க்கிறோம், பேசுவதின் முக்கியத்துவத்தை வலியுறுத்துகிறது. உதவி தேடும் போது தெளிவான தொடர்பின் அவசியத்தைப் பற்றிய எங்கள் பதிவின் தீமையை இந்த படம் அழகாகப் பதிவு செய்கிறது.
வணக்கம் நண்பர்களே!
நம்ம ஊர்ல ‘மனசுக்குள்ள இருக்குறத எப்பவும் வாயில சொல்லணும்’ என்பதுக்கான ஒரு அருமையான உதாரணம் தான் இந்த ஹோட்டல் கதையிலிருந்து கிடைச்சுது. "நீ வாயை திறந்து பேசுனா, அரை வேல போயிரும்"னு நம்ம பாட்டிகள் சொல்றது போல, ஒரு grown man-ன் சினிமா கதையைப்போல நடந்ததுதான் இது!
இந்த வண்ணமயமான ஏமி-இன்னியர் சித்திரத்தில் போஸ்டன் நகரில் ஒரு வருத்தமான பயணியின் கண்ணோட்டம் உங்களுக்கு காட்சியளிக்கிறது. உயர்ந்த விலைகள், நிறுத்துமிடக் கட்டணங்கள், மொழி தடைகள் போன்ற பொதுவான குறைகள் குறித்து நகைச்சுவையுடன் உருவாக்கப்பட்ட மதிப்பீடுகள், எங்கள் பயண அனுபவங்களின் பலவிதங்களைக் கண்டு பிடிக்க உதவுகிறது. ஒருதரம் மதிப்பீடுகளின் காமெடியான பாட்டில் நம்முடன் சேருங்கள்!
வணக்கம் நண்பர்களே!
நம்ம ஊரில் ஒரு பழமொழி இருக்கு – "அம்மாவுக்கு அரிசி, பையனுக்கு பொறுப்பு, ஓட்டல் வாடிக்கையாளருக்கு புலம்பல் கட்டாயம்!" இந்த கதையைப் படிச்சதும் எனக்கு நம்ம ஊர் சந்தையில் சாப்பாடு வாங்கப் போன அனுபவம் ஞாபகம் வந்தது. யாராவது ருசியான சாம்பார் கவுண்டர்ல வாங்கிட்டு, "அம்மா, உங்க பக்கத்துல எந்த ஊரு சாம்பாரு?"ன்னு பத்து கேள்வி கேட்டுடுவாங்க. அதே மாதிரி தான் இந்த அமெரிக்க ஓட்டல் வாடிக்கையாளரும் – ரெடிட் ல் u/plat154ன்னு ஒருவர் போட்ட கதையை வாசிச்சதும், நம்ம ஊர் சந்தை பஜார்ல நடந்த சம்பவமா நினைச்சேன்!
உப்ப்ஸாலாவின் மையத்தில், என் மாணவர் வீட்டு நரம்பியல் சுவர் குற்றச்சாட்டுகளை ஒலிக்கின்றன. இந்த சினிமா காட்சியில், ஒரு சத்தமான பழமையான கட்டிடத்தில் வாழ்வதின் சாரத்தைப் பதிவு செய்கிறது. எளிய நடவடிக்கைகள் கூட அக்கறையுள்ள соседர்களிடையே பதட்டத்தை உருவாக்கும். மாணவர் வாழ்க்கையின் ஒலியியல் அனுபவங்களை பதிவு செய்வதில் என்னோடு சேருங்கள்!
அப்பார்ட்மென்டில் வாழ்ந்தாலே தண்ணீர் பந்தல், சத்தம், பக்கத்து வீட்டுக்காரர் ரகளை – இவையெல்லாம் சாதாரணம் தான். ஆனா, ஒருவேளை அந்த 'சத்தம்' போலிசாக மாறினா? இன்னும் சில அப்பிசோடுகள் காத்திருக்கும்! உப்ப்ஸாலா என்ற ஊரில் ஒரு மாணவர் வீடில் நடந்த இந்த சம்பவம், நம்ம ஊர் 'பக்கத்து வீட்டு' கிழவி மாதிரி தான்! படிச்சீங்கனா, உங்களுக்கும் நிச்சயம் சிரிப்பு வரும்னு உத்தரவாதம்.
இந்த துல்லியமான படத்தில், போர்டோவில் என் கட்டிடத்தின் நெரிசலான நுழைவாயில், என் பைக்கை தடுக்கும் அயலவருடன் உள்ள напряжение (சிக்கல்) வெளிப்படுகிறது, அவர் தனது பெரிய பழமையான ஸ்பீக்கர்களை காட்டி அணியுள்ளார். எங்கள் சிறிய சண்டைக்கு நான் எவ்வாறு ஒலி அதிகரிக்க முடிவு செய்தேன் என்பதை கண்டறியவும்!
நமக்கெல்லாம் தெரியும், பக்கத்து வீட்டு மக்கள் என்றாலே ஒரு பட்டி–பொம்மை! வீட்டு வாசலில் கூட நம்ம புருஷனோ, பிள்ளையோ அப்படியே வைக்க முடியாது. இங்கே பாருங்க, போர்த்தோ நகரில் (போர்த்துகல் நாட்டில்) ஒரு குடிசை மாதிரியான குடியிருப்பில் நடந்த ஒரு சின்ன பழி திருப்பும் கதையை.
இந்த கதையின் நாயகன் – நமக்கே நம்ம சைக்கிள் எங்கு வைத்தாலும், அது தான் எங்க வீட்டு ஸ்டிகர் போல. ஆனால் ஒரு நாள், புது பக்கத்து வாடகையாளர் வந்தார்; அவர் மூன்றாம் மாடியில் குடி புகுந்து, ஒரு பாரம்பரிய, மோசமான விலை உயர்ந்த மோட்டார் சைக்கிளோடு வந்து சேர்ந்தார். ஹோ, அந்த மோட்டார் சைக்கிளுக்கு அவர் போடுற டீட்டு, நம்ம ஊர் காளையெல்லாம் கூட இவ்வளவு கவனிப்பு கிடையாது! பளிச்சென போர்வை போட்டு, வாரம் ஒருமுறை பொளிஷ் செய்து, அதை ஒரு பொக்கிஷமாக பார்த்துக்கொண்டிருந்தார்.
அது வரைக்கும் எல்லாம் சரி, ஆனா அந்த தம்பி எனக்காக சைக்கிள் வைக்குற இடத்தையே அடைத்துவைக்க ஆரம்பித்தார். என் சைக்கிளோடு அவர் மோட்டார் சைக்கிள் சாய்ந்திருக்க, நான் என் சைக்கிள் எடுக்க வேண்டுமானால், அவருடைய பஞ்சாப் பைசா மோட்டார் சைக்கிளை தூக்கி நகர்க்க வேண்டியது! ஒரு நாள் கீழே விழுந்தால், என் நிலை என்ன ஆகும் என்று யோசிச்சேன்.
இந்த புகைப்படத்தில், கெவின் ஒரு பொதுவான உயர்நிலை பள்ளி சிக்கலால் கஷ்டப்படுகிறார்—அவர் லான் மொவர் செயல்படவில்லை! இந்த காட்சி, என் அம்மா தனது இளமையின் நினைவுகளை பகிர்ந்துகொண்ட போது ஏற்பட்ட சிரிப்பு மற்றும் நினைவுகளை ஒருங்கிணைக்கிறது.
நம்ம ஊரில் சின்ன வயசுல, வண்டி, பைக், எந்திரம் எல்லாத்தையும் ஜெயில் ஜெயிலா எடுத்து பார்க்குறது சாதாரண விஷயம்தான். ஆனா, சில பேருக்கு "சொத்து சுத்தம்" செய்யும் போது, புத்தி சுத்தம் போயிடும் போல இருக்கு. இப்போ நான் சொல்லப்போகும் கதை, ரெட்டிட்-ல ஒரு அமெரிக்க பயலு பகிர்ந்துள்ள கதை; ஆனா, நம்ம ஊரு சின்ன வயசு சாகசங்களை நினைவுபடுத்தனும் தான்!
சின்ன வயசுல, வீட்டுல பக்கத்து வாசி சின்னவன், ஸ்கூட்டர்-க்கு பெட்ரோல் இல்லாம பாத்ததும், "ஆம்மா! என் பாட்டி ஜாடியில் இருக்குற வண்டி எண்ணெய்யை ஊத்துறேன்!"னு போட்டான். அதோட கடைசி நாள் வேலை முடிஞ்சுது. இதே மாதிரி தான், அந்த அமெரிக்கக் கெவின்-க்கும் நடந்திருக்குது!
இந்த நிகழ்ச்சியமைந்த புகைப்படத்தில், பொதுவான இடங்களை பராமரிக்கின்ற அர்ப்பணித்த வேலைக்காரரை நாங்கள் காண்கிறோம்; இது விளையாட்டு குழுக்களை நிர்வகிப்பதற்கான எதிர்பாராத சுமைகளை பிரதிபலிக்கிறது.
மீனாட்சி அக்கா சொல்வது மாதிரி, "இல்லற வாழ்க்கை மட்டும் போதும், வெளியுலக வாழ்க்கையை பார்!" – இந்தக் கதையை கேட்டீங்கனா, உண்மையிலேயே நம்ம ஊர்லயும் சின்ன வயசு பசங்களைக் கையில விட்டால் வீட்டையே சீர்குலைப்பாங்க. ஆனா, அந்த பசங்கள் சந்தோஷமாக விளையாடும் இடம், ஒரு பெரிய ஹோட்டலோடு 'மீட்டிங் ரூம்' ஆனா? இது தான் இன்னைக்கு நம்ம கதையின் திருப்புமுனை!
ஒரு பழக்கமான விடுதி பணியாளரின் வாழ்க்கை – சாயங்காலம் டீ, காலை ப்ரெக்பாஸ்ட், சுத்தம், தூய்மை, அத்துடன் கணக்குப் பதிவு – எல்லாம் ஒரே நேரத்தில் செய்ய வேண்டி வரும். அதில், "Sports Group" என்ற பெயரில் வந்த விருந்தினர்கள், அவர்களோட குழந்தைகளோட சேர்ந்து, ஒரு 'வீக் எண்ட்' களியாட்டம் போட ஆரம்பிச்சாங்க.
இந்த உயிர்மயமான அனிமேஷன் илustration-ல், எதிர்பாராத முன்பதிவு வினாக்களைப் பற்றி அழைக்கும் தொலைபேசி அழைப்பால் குழப்பமாக உள்ள ஹோட்டல் வரவேற்பாளரான ரினாவை பார்க்கிறோம். விருந்தோம்பல் துறையில் தகவல் பரிமாற்றம் தொடர்பான சிரிக்க வைக்கும் தருணங்களை இது வெளிக்காட்டுகிறது, ஆன்லைன் näkyvyyttä மற்றும் வாடிக்கையாளர் தொடர்புகளில் நாம் எதிர்கொள்கிற சவால்களைப் பற்றி எங்கள் வலைப்பதிவுக்கு இது சிறந்த இணைப்பு ஆகும்.
வணக்கம் நண்பர்களே!
நம்ம ஊருலே எல்லாரும் இன்டர்நெட், ஸ்மார்ட்போன், கூகிள் – இவங்க மூலமா வாழ்க்கை ரொம்ப எளிமையாயிட்டது. ஆனா, சில சமயம் இந்த டெக்னாலஜி நம்மை அப்படியே குழப்பத்திலேயே போட்டுடும். அந்த மாதிரி ஒரு சம்பவம் தான், ஒரு ஹோட்டல் ரிசெப்ஷனிஸ்ட் ரினா அவர்களுக்கு நடந்திருக்குது. இத படிச்சீங்கனா, "நம்ம தமிழ்நாட்டுலயும் கூட இத மாதிரி ஏதாவது நடந்திருக்கும்!"ன்னு நிச்சயம் நினைப்பீங்க!
ஒரு நாள், ஹோட்டல் ரிசெப்ஷன் டெஸ்க்கில் வேலை பார்த்துக்கிட்டு இருந்த ரினாவுக்கு ஒரு அழைப்பு வந்துச்சு. "ஹலோ, ஹோட்டல் பேசுறேன். எப்படி உதவலாம்?"ன்னு அழகா குரலில் பேச ஆரம்பிச்சாங்க. எதிர் பக்கம் இருந்தவர் – "நான் ரொம்ப பிசியாக இருக்கேன், ஆனா யாரோ உங்க ஹோட்டலுக்காக என் நம்பருக்கு ரொம்பவும் அழைச்சிட்டு இருக்காங்க!"னு கோபமா சொன்னார்.
