வணக்கம் நண்பர்களே!
ஒரு ஹோட்டல் முன்றில் பணிபுரியும் நண்பர் ஒருவரின் புலம்பலை வாசித்து, என் மனசிலேயே "ஏன்டா, இதே மாதிரி நம்ம ஊருலயும் நடக்குதே..." என்று சிரிப்போடு பதிலளிக்குறேன்! நம்ம ஊரு திருமண மண்டபம், லாஜ், ஹோட்டல்—எல்லாத்திலயும் வாடிக்கையாளர்கள் ரஜினி ஸ்டைல்ல "நா கேட்ட மாதிரி இல்ல"ன்னு ஆரம்பிச்சா, அவர்களுக்கே ஒரு மதிப்பீடு எழுதணும்னு எத்தனை பேருக்கு தோணிருக்கும்?
அலுவலகம் என்றாலே சில நேரம் ‘அடங்காத’ மேலாளர்கள், அழுத்தும் டெட்லைன்கள், வேலைக்காரர்களை மொட்டையடிக்கும் சூழல் என்று நினைத்தாலே நம்ம ஊரு ஆசிரியர்-மாணவர் சம்பந்தம் நினைவுக்கு வருகிறது. ஆனால், இந்த சம்பவம் அமெரிக்காவிலிருந்தாலும், நம்ம ஊர் அலுவலகங்களைப் போலவே தான் நடந்திருக்கிறது!
ஒரு பெரிய நிறுவனத்தில், பழைய காகிதக் கணக்கு முறையை முழுக்க முழுக்க கணினி அடிப்படையிலான முறைக்கு மாற்றும் பெரிய பொறுப்பை, ஒருவருக்கு திடீரென்று சுமத்திவிட்டு, அவருக்கு ஒரு டேஸ்க் கூட இல்லாமல், 'உங்க தனிப்பட்ட லேப்டாப்பை எடுத்து வாங்க' என்று சொல்லிவிட்டார்களாம் மேலாளர். நம்ம ஊர் அலுவலகத்தில் "உங்க பைக் இருந்தா போதும், பஸ்ஸை ஏன் கேக்கறீங்க?" என்று சொல்வது மாதிரியே!
நம்ம ஊரில், வீடெல்லாம் இரவு 10 மணிக்கு பூட்டிப் படுக்குறது சாதாரண விஷயம். ஆனா, அந்த விஷயத்தை ஹோட்டலிலும் கடைபிடிக்கிறோம் என்றால், மக்கள் புரிந்துகொள்ளவே மாட்டாங்களாம்! சொன்னால் நம்புவீங்களா?
நான் சொல்றேன், ஒரு நகர ஹோட்டலில் இரவு வேலை பார்க்குற ரிசெப்ஷனிஸ்ட். இந்த ராத்திரி வேலைக்கு தனி சுகமே இருக்கு. ஆனா, யாருக்காக இந்த கதவுகளை பூட்டுறோம், அதை புரிஞ்சுக்கிறவங்க கம்மிதான்!
வணக்கம் நண்பர்களே!
“விருந்தாளி சாமி, விருந்தினைப் போலவே பார்க்க வேண்டும்” என்று நம்ம ஊர் பழமொழி சொல்கிறது. ஆனால், சில சமயம் விருந்தாளிகளும், சாமியார்களும் கூட, சும்மா பொறுமை சோதிக்க வருவார்கள்!
இன்று நான் சொல்லப்போகும் கதை, ஒரு ஹோட்டல் முன்பதிவு மேசையில் வேலை பார்ப்பவரின் அனுபவம். இது ஒரு சாதாரண ‘வாடிக்கையாளர் புகார்’ மாதிரி இல்ல; இதில் நம்ம சினிமா ‘காரன்’ மாதிரி ஒரு விருந்தாளர் களமிறங்கியிருக்கிறார்!
குழந்தைகள் விளையாடும் நேரம், தெருவில் சிரிப்பும் கூச்சலோடும் கலகலப்பாக இருக்கும். அப்படிப்பட்ட ஒரு ஹாலிவீன் (நம்ம ஊர்ல தீபாவளி மாதிரி குழந்தைகள் இனிப்புக்கு வீட்டுக்கு வீடு போவாங்க) இரவில், ஒரு பசங்க குழு என் வீட்டில் இருந்து இனிப்பு வாங்கி, சிரிப்போடு வெளியே வந்தாங்க. அதில ஒருத்தன் சைக்கிளில் தெருவுக்கு வந்தான். அப்படியே இன்பமாக இருக்கும்போது, எதிரில் வந்த ஒரு காரும் அதில இருந்த அண்டை வீட்டாரும், அந்த பையன் சைக்கிளில் போறதைப் பார்த்ததும், வேகமாக கார் ஓட்டிட்டு, பையனை பிசுபிசுப்பா ஹார்ன் அடிச்சுட்டாங்க!
இந்த நிகழ்ச்சி முழுக்க என் கணவரும் நானும் பாக்குறது மாதிரி ஒரு விஜய்காந்த் படம் climax மாதிரி இருந்தது! அந்த காரோட்டர் பசங்க பசங்கன்னு இல்லாமல், தைரியமா கார் ஓட்டிட்டு, பிள்ளை மேல ஹார்ன் அடிச்சது ரொம்பவே கோபமா வந்துச்சு. "சரி, இவருக்கு கொஞ்சம் பாடம் கற்றுக்கொடுப்போமா?"ன்னு முடிவு பண்ணோம்!
நம்ம ஊரில் எப்போதும் சொல்வாங்க, "பணம் இருந்தால் பெருமை வேண்டாம், பழக்கம் வேண்டும்"ன்னு. ஆனா, பணம் வந்தாலே சிலருக்கு பழக்கமும், பெருமையும் போயி, entitled மாதிரி நடக்க ஆரம்பிக்கிறாங்க. இப்படித்தான் ஒரு நாள் ஒரு ஹோட்டல் லாபியில் நடந்த காமெடி சம்பவம் தான் இப்போ உங்க முன்னாடி!
ஒரு பெரிய ஹோட்டலில் நம்ம ஊர் functionக்கு போன மாதிரி, ஒரு stylish ஆளு (அப்பா கார்ல வந்த அக்கா மாதிரி) அங்க வந்துருக்காங்க. வயசு வந்து நல்ல experience இருக்குற மாதிரி தெரிஞ்சாங்க. ஆனா முகத்துல கோபம் full level. ஏன்னா, அவங்க car showக்கு வந்திருக்கு, அவர்களுக்காக முக்கியமான parking spot "promised" பண்ணிருக்காங்கனு சொல்றாங்க.
ஒரு பழைய பழி... இன்னும் கொஞ்சம் பழைய கடிதம்!
வணக்கம் நண்பர்களே,
நம்ம ஊர்லே எல்லாருக்குமே தெரியும், "வயிறு பசிக்கிறப்போ சோறு, மனசு பசிக்கிறப்போ பழி!"ன்னு சொல்வாங்க. பழி எடுத்துக்கணும் அப்படின்னு பேசுறது ரஜினி பாட்டுக்கு மட்டும் இல்ல, நம்ம வாழ்க்கையிலும், உலகம் முழுக்கே நடக்குது. ஆனா, அந்த பழி கொஞ்சம் 'குளிர்ச்சி'யா எடுத்தா, சிரிப்பும் satisfaction-உம் அதிகம் இல்லையா?
நம்ம ஊர்ல எல்லாருக்கும் ஒரு "கெவின்" மாதிரி உறவினர் இருக்காங்கன்னு சொன்னா நம்புவீங்களா? அப்படியே, "கெவின்" என்ற பெயர் இங்க இல்லையென்றாலும், ஒவ்வொரு குடும்பத்திலும் ஒருத்தர் தங்களால் முடியாத வேலைக்கு கை வைக்கும் மிகுந்த தைரியசாலி இருக்குறது உண்மைதான்! இங்கே நாம பார்க்கப்போகும் கதை, அமெரிக்காவின் "r/StoriesAboutKevin" என்பதில் வந்த ஒரு நேர்மையான சிரிப்பு விளையாட்டு. ஆனால் இதை நம்ம தமிழருக்கு புரியுமா? அப்படியே ஒரு நம்ம ஊர் கதையா சொல்றேன், சிரிச்சு சிரிச்சு வாசிங்க!
பரவாயில்லாம, என் அப்பா மாதிரி ஒருத்தர் – அவங்க பேரு கெவின். (நாம இதுக்கு 'அப்பா'னு வைச்சுக்கலாம்!) இந்த கெவின், தாயாரோட வீட்டை மரபில் பெற்றவரு. கல்யாணம் முடிஞ்சதும் அந்த வீட்ல் சில மாற்றங்கள் செய்யணும்னு நினைச்சாரு. ஆனால், வேலைக்காரர்களை கூப்பிடுறவாங்க மாதிரி ஒருவழியும் இல்லை, தானே எல்லாம் செஞ்சு காட்டணும்னு முடிவெடுத்தாரு. "ஏன் பணம் வீணாக்கணும்? நாம தான் செய்யலாமே!" – நம்ம ஊரு ஆண்கள் சொல்வது மாதிரியே!
விடுமுறை என்பது நிம்மதியும், சந்தோஷமும், கவலைகளற்ற ஒரு சுகமான அனுபவம்தானே? ஆனால் சில சமயங்களில், அந்த சுகத்தை மற்றவர்கள் எப்படியெல்லாம் கெடுக்கிறார்கள் என்பதே பெரிய கேள்வி! இங்கே, ஒரு தம்பதியர் தங்களது விடுமுறையில் சந்தித்த ஒரு சின்ன பழிவாங்கும் சம்பவத்தைப் பகிர்ந்திருக்கிறார்கள். வாசித்தவுடன், “அப்பாடா! நம்ம ஊர்லயும் இப்படித்தான் நடக்குமே!” என்று நினைக்க வைக்கும் வகையில் இருக்கிறது.
நம்ம ஊர் பசங்கன்னா, யாராவது மேல ஏதும் செய்யுறாங்கனா, அதுக்கு பதில் சொல்லாம விட்டுடுவமா? ஓர் ஆளு சும்மா இருந்தாலும், அவங்க சண்டை பிடிச்சா, அதுக்கு நம்ம ஸ்டைலில் ‘பழிவாங்கும்’ கலாச்சாரம் நம்ம தமிழருக்கு புதுசா இல்லை. இதோ, அப்படிப்பட்ட ஒரு கதைதான் இது – ஊருக்குப் பக்கத்து நண்பனின் வீட்டில நடந்த கொஞ்சம் கெட்டச்செயல், அதுக்கு நான் கொடுத்த ‘பொறுமை கலந்த பழி’!
ஒரு சூடான கண்ணாடி வெயில் நாள் – சும்மா சனி, ஞாயிறு போல சோம்பல் mode-ல நண்பன் Aaron வீட்டுக்கு போறேன். 10-11 வருட பழக்கமான நண்பர். அவன் வீட்டில்தான் அவன் அக்கா Tanya-வும் இருக்காங்க. அவங்க இரண்டு பேரும், 27, 24 வயசு ஆனாலும், இன்னும் அம்மா வீட்டில்தான் தங்கியிருக்காங்க. நம்ம ஊரு மாதிரி தான் – “மாப்பிள்ளை, பெண்ணு, நாளைக்கு கல்யாணம் பண்ணுவோம்; எப்போ விடுறதோ!”ன்னு சொல்லிட்டு, வீட்டிலேயே வாழ்ந்துட்டிருந்தாங்க.
நான் நாய்க்கு பெரிசா நேசிக்குறவனும் இல்ல, அவர்களோட Jack Russell நாயும், என்னை பெரிசா எதிர்பார்த்ததில்ல. அந்த நாள், Tanya நாயை நடக்க வச்சிட்டு வீட்டுக்குள் வர்றாங்க. கையில், நாய்க்கு செய்த ‘service’-ஐ ஒரு plastic பாக்கெட்டுல கட்டி பக்கத்தில் வைத்திருக்காங்க. நான் காரை நிறுத்தி, வெளிய வரப்போறேன். அப்போ, ஆனா, அவங்க என் windshield-க்கு அந்த கழிவு பாக்கெட்டை தூக்கி வீசிட்டாங்க!
யாராவது இப்படி பண்ணினா, நம்ம ஊர்ல என்ன ஆச்சு இருக்கும்? “என்னங்க இது? நாய்க்கழிவா?”ன்னு, சத்தம் போட்டு, வீட்டுக்குள்ளே எல்லாரையும் கூப்பிட்டிருப்போம்! ஆனா, இந்த நண்பன், cool-ஆ இருந்தேன். கையில அந்த பாக்கெட்டை எடுத்தேன்; சுத்தி பார்த்தேன் – எங்க போடலாம்? அப்ப தான் கண்ணு விழுந்தது Tanya-வோட கார்ல. வெயிலில் வெந்து போகும்னு, sunroof-ஐ கொஞ்சம் திறந்து வைத்திருந்தாங்க. நம்ம ஊர்ல, ‘பொறுமையா பழி வாங்கனும்’ன்னு சொல்வாங்க. அதே மாதிரி, அந்த பாக்கெட்டை, அவங்க காரில sunroof வழியா, passenger seat-க்கு neatly drop பண்ணிட்டேன்!