“அப்பார்ட்மென்ட் கதவை மூடிய புது பழம் – ஒரு 'நாட்டு' கதை!”
வணக்கம் நண்பர்களே!
நம்ம ஊர் வீட்டுக்கதவை அடைக்கறது பெரிய விஷயம்தான், ஆனா வெளிநாட்டுல ஒரு கதவை மூடியதுக்கே இப்படி ஒரு புது பழம் வந்திருக்கு. அந்த ரெடிட் கதையை நான் நம்மளோட தமிழில் சொல்லப்போறேன். சிரிப்பும் சிந்தனையும் கலந்த ஒரு கதை – வாங்க வாசிக்கலாம்!
நம்ம ஊர் பக்கத்து பையன் வேலைக்கு போனாலும், அங்கேயும் தலைவர்களோடு சிறு சிறு சண்டைகள், அநியாயங்கள் நடக்காம இருக்குமா? ஆனா, சில சமயம் அந்த அநியாயத்துக்கு எதிரா நம்ம திருப்பி கொடுப்பது, ரொம்பவே சுவாரஸ்யமான பழிவாங்கலாக மாறும். இதோ, அமெரிக்காவிலே நடந்த ஒரு சம்பவம் – ஆனா, நம்ம ஊர் ஸ்டைல்ல சொல்லி உங்களுக்கு சிரிப்பையும் சிந்தனையும் கொடுக்க வந்திருக்கேன்!
அன்பான வாசகர்களே,
நம்மில் பலருக்கும் “நம்மால் மட்டும் இப்படிதான் நடக்கும்!” என்கிற அனுபவம் இருக்கும். அதிலும், ஒரு சிறிய தவறு நம்மிடமிருந்து நடந்துவிட்டால், அதை ஏற்றுக்கொள்வது சற்று கஷ்டமான விஷயம்தான். “ஏன் இப்படிச் சிக்கலாகிவிட்டது?” என்று வேறு யாரையாவது குறை சொல்வது நம்மவர்களுக்கும் புதிதல்ல!
இன்றைய பதிவில், அமெரிக்க ஹோட்டல் முன்பதிவில் நடந்த ஒரு காமெடி சம்பவத்தை, நம்ம தமிழ் சூழலில், நம்ம மொழியில் சுவையாகப் பார்க்கலாம்.
அன்னைக்கு சனிக்கிழமை. சாமான்யமாக எல்லாரும் ஓய்வாக சாம்பார் சாதம் போட்டுக்கிட்டு, குடும்பத்தோட "சூர்யவன்சம்" பார்த்துக் கொண்டிருக்கும் நேரம். ஆனா, நம்ம IT கம்பெனியோட முதலாளி (அதாவது கதையின் நாயகன்) மாதிரி சில பேருக்கு மட்டும் சனிக்கிழமையும் வேலை நாளுதான்! பெரிய மருத்துவமனை, பல கிளைகள், டாக்டர்கள் கூட்டம், ஆனா ஒரே ஒன்று மட்டும் இல்லை... சரியான தகவல் தொடர்பு!
நமஸ்காரம் நண்பர்களே!
நம்ம ஊரில் கடைகளில் வேலை பார்த்த அனுபவம் இல்லாதவங்க ரொம்ப குறைவு. ஆனா, அந்தக் கடை வாழ்க்கையில் சில வாடிக்கையாளர்கள் நம்மை வாட்டி வதைக்கும் சம்பவங்களை நினைச்சா இன்னும் சிரிப்பு வருதே! அதிலேயே, இன்று நம்ம கேள்விப்படப் போறது அமெரிக்க கடற்கரை ஸ்நாக்ஸ் கடையில் நடந்த, இரண்டு "கரன்கள்" (அதாவது, நம்ம ஊருல சொன்னா – “அறிவிப்பாளிகள்” மாதிரி, எல்லா விஷயத்திலும் ஆத்திரம் காட்டும், சிம்பிளா சொல்லனும் அப்படின்னா, ‘சூழ்நிலை தெரிஞ்சிக்காம மேல உத்தரவாதம் கொடுக்கிற’ வகை) சந்தித்த ஒரு தரமான petty revenge சம்பவம்.
இந்த கதையை சொன்னவர், இருபது வருடங்களுக்கு முன்பு, ஒரு இளையவனாக கடற்கரை ஸ்நாக்ஸ் கடையில் வேலை பார்த்தவர். நம்ம ஊருல சொன்னா, ‘பீச் சைடு’ கடை. அங்கே தாவரமாகக் கிடைக்கும் ஹாட்டாக், நாச்சோஸ், ஸ்லஷீஸ் மாதிரி உணவுகள், அதுவும் ‘கேஷ் மட்டும்’ வாங்கும் கடை! ஒரு நாளைக்கு நூற்றுக்கணக்கான கூட்டத்துக்கு சேவை செய்யும், அதுவும் பிஸியான சீசனில்.
“கடைசியில் நம்மள விட்டுப் போனவங்க, நம்மை மறந்துவிடுவாங்கன்னு நினைக்காதீங்க… நம்ம நினைவுகளேயே அவர்களுக்கு தடுக்க ஆரம்பிக்க போகுது!” – இது யாரோ பெரிய கவிஞர் சொன்னது இல்ல; ஆனா இந்த பதிவை படிச்ச பிறகு, நம்மளுக்கும் இதே மாதிரி ஒரு கவிதை வருதேன்னு தோணும்!
நம்ம ஊரு கல்யாணம், விவாகரத்து, குடும்பம் – எல்லாமே ‘உறவுகள்’ன்னு ஒரு பெரிய வட்டத்தை சுற்றி நம்ம வாழ்க்கை அமையுது. ஆனா, காதல், கல்யாணம், பிரிவு, பழிவாங்கும் பொறாமை – இதெல்லாம் வெறும் சீரியலில் மட்டும் இல்ல, நிஜ வாழ்க்கையிலும் நடக்குது. அதுவும், நம்ம முன்னாள் கணவன் காதலியோட இணைவு பிடிச்சு, நம்ம குழந்தையை விட்டுப் போயிட்டார்னு கேட்டா, யாருக்கும் கோபம் வராம இருக்க முடியுமா?
பள்ளி நினைவுகள்—அவங்க எல்லாம் நமக்கு இனிமையானவை தான், இல்லையென்றாலும் நம்ம வாழ்க்கையில் ஏதோ ஒரு வகையில் பாதிப்பை ஏற்படுத்தும். ஒருவேளை, முழுக்க முழுக்க வேடிக்கையா இருக்கக்கூடிய பள்ளி நாட்களுக்கு சில ‘வித்தியாசமான’ நண்பர்களும், ‘பெருமை’ பெண்மணிகளும் சேர்ந்து கலந்து விட்டால், அப்போ அந்த நாட்கள் ஒரு ‘மாஸ்’ அனுபவமாகவே மாறிடும்!
இப்போ இந்த கதை—ஒரு marching band reunion-க்கு சென்றபோது, எழுத்தாளர் அவர்களது பள்ளி வாழ்க்கையை நினைவு கூர்ந்திருக்கிறார். நம்ம எல்லாருக்கும் தெரியும், பள்ளியில் ஒரு வகை ‘one-upmanship’ மாதிரி நட்பில் போட்டி வைப்பவர்கள் இருக்காங்க. "நீங்க குடுத்த பிஸ்கட் நான் ஏற்கனவே சாப்பிட்டேன்" மாதிரி பேசுவாங்க. அந்த அளவுக்கு தான் இந்த கதை!
“ஏன் ராசா, இந்த சாமான்லாம் எங்கே தூக்கணும்?” – இதுவரைக்கும் பலர் கேட்டிருப்பாங்க. ஆனா, ஒரு பயணிக்கு, தன் சொந்த சாமானை ஹோட்டல் ரூமுக்கு கொண்டு போகக்கூட வாய்ப்பு இல்லாமல், அதோடு அமெரிக்கா மாதிரி வெளிநாட்டுல, ‘கடவுளே! என் வாழ்க்கை ஏமாறிவிடுமோ?’ன்னு பயந்திருப்பார். ஆனா, இந்த பயணிக்கிட்டோ – அதெல்லாம் ஒரு லட்டு வித்தை தான்!
எப்படியெல்லாம் சோதனைகள் வந்தாலும், நம்ம தமிழர் போலவே “அது பொறந்த நாளா? அதுக்கு முன்னாடி நானும் இருந்தேன்!”ன்னு நம்பிக்கையோட, சிரிப்போட எதிர்கொள்ளும் அந்த மனோபாவம் தான், இந்த கதையின் ஹீரோவுக்கு இருந்தது. வாங்க, அந்த அனுபவத்துல நாமும் ஒரு சுற்று போட்டுவங்க!
வணக்கம் வாசகர்களே!
நீங்கள் ஹோட்டல் முன்பணியாளராக இருந்தால், வாடிக்கையாளர்களிடமிருந்து எதையாவது எதிர்பார்க்கலாம் என்றாலும், சில சமயங்களில் வாழ்க்கை நம்மை சிரிக்க வைக்கும் சம்பவங்களை கையில் தள்ளிவிடும். "மழை வரும்னு சொன்னாங்க, வெள்ளம் வந்துடுச்சு!" அப்படின்னு சொல்லுற மாதிரி தான், இங்கே ஒரு அமெரிக்க ஹோட்டல் முன்பணியாளர் சந்தித்த அதிரடி அனுபவம்.
நம்ம ஊர்ல, ரயில்வே ஸ்டேஷன்ல, பேருந்து நிலையத்துல, அல்லது சின்ன ஹோட்டல்களில் காத்திருப்பது என்றால், 'வயித்திலே குளிர் காற்று' வந்துடும்னு பயம். ஆனா பிறநாட்டு ஹோட்டல்களில் கூட இப்படிப்பட்ட விஷயம் நடக்கும் என நினைக்கவே முடியவில்லை!
நம்ம ஊரில் ‘ஊழியர்’ன்னா, காலையில் பஜாரு போய் டீ குடிக்கிறதிலிருந்து, நாலு மணிக்குள்ளே வீட்டுக்குப் போய் போடுகின்ற பசுமை வரைக்கும் பல கதைகள் கேள்விப்பட்டிருப்போம். ஆனா, இப்போ ஒரு ஆங்கில நாட்டில வந்த அலுவலக அதிரடி பாருங்க! வேலையை சீக்கிரம் முடிச்சா, சம்பளத்தை குறைச்சாங்க! இந்த சம்பளக் குறைப்பு கலாட்டா, நம்ம ஊரு ‘கம்ப்யூட்டர் ஆபீஸ்’ல நடந்திருந்தா எப்படியிருக்கும்? வாங்க, அந்த கதையை நம்ம தமிழில சுவாரஸ்யமா படிக்கலாம்!