சென்னையில் இருந்தாலும், கோவை, மதுரை, திருச்சி, எங்கிருந்தாலும், நம்ம ஊர் மக்கள் பலர் பயணிக்க ஆசைபடுவது கடற்கரை தீவு ரிசார்ட்டுகள்தான். கண்ணாடி போல நீலக் கடல், மேகங்களை தொட்ட புனிதமான வானம், காற்று வீசும் பங்களா... இதெல்லாம் பக்கம் பக்கமாக போஸ்டர்களிலும், இன்ஸ்டாகிராமிலும் பார்க்கிறோம். ஆனா அந்த சொகுசு வாழ்க்கைக்கு பின்னாலிருந்து சிரிக்க வைக்கும் சம்பவங்கள் நடந்தே தீரும்!
நமஸ்காரம் நண்பர்களே! இந்த உலகம் ஒரு பெரிய நாடகம் தான்; அதில் ஹோட்டல் முன்பணியாளர்களுக்கே ரொம்பவே கலகலப்பான, வேற லெவல் அனுபவங்கள் கிடைக்கும். பொன்னு வாங்கும் வாடிக்கையாளர்களும் இருக்காங்க; "நீயும் நான் தான் ரஜினி" போல வாழும் வாடிக்கையாளர்களும் இருக்காங்க! இப்போ அந்த மாதிரி ஒரு அமெரிக்க விசித்திரம் நடந்த கதை தான் உங்களுக்காக.
நமஸ்காரம் நண்பர்களே!
நம்ம ஊரில் எல்லாருக்கும் தெரியாத ஒரு உலகம் இருக்கு. அது தான் ரீடெயில் கடைகள் உலகம். அங்க வேலை பார்த்தா தான் தெரியும் – ஒவ்வொரு நாளும் புதுசு புதுசா வாடிக்கையாளர்கள், அதிசயங்கள், சிரிப்புகள், சிரமங்கள். இதில் சின்ன சின்ன சம்பவங்கள் தான் அதிகம் நடக்கும். அதெல்லாம் யாரிடமும் சொல்ல முடியாம நம்ம மனசுக்குள்ளே வைத்துக்கிட்டு இருப்போம். ஆனா அப்படி இல்லாம, அந்த அனுபவங்களை வெளிப்படையா பகிர்ந்துக்கறது ஒரு சந்தோஷம் தான். இதை போலவே தான் ரெடிட்-யில் “Tales From Retail” என்ற குழுவும் இருக்கு, அங்க எல்லாரும் தங்களோட ரீடெயில் அனுபவங்களை பகிரறாங்க.
நம்ம ஊரிலே வித்தியாசமான பக்கத்து வீட்டு ஆள்கள் இருந்தால்தானே வாழ்க்கை சுவாரஸ்யமா இருக்கும்? பெரிய கோவில் கட்டும் அய்யா மாதிரி, பசுமை வளர்க்கும் பாட்டி மாதிரி, எல்லா வீடுக்கும் ஒரு "கேவின்" மாதிரி வித்தியாசமானவர் கண்டிப்பா இருப்பார். நம்ம வீட்டு பக்கத்திலிருக்கும் கேவின் அவர்தான் இப்படி ஒரு ரொம்பவே காமெடி பாத்திரம்!
இந்தக்கதை, குறுக்கே போன மாலை நேரத்தில், அடுத்த வீட்டு கேவின் ஒரு "கோழி அரண்மனை" கட்ட ஆரம்பிச்சதா தெரிந்ததும் தான் ஆரம்பித்தது. ஆனா இது சாதாரண கோழிக்கூடு இல்ல, அப்படியே நம்ம சென்னை அல்லது கோவை டான்ஸ் பப்ஸ் மாதிரி "நைட் கிளப்" மாதிரி பிரம்மாண்டம்!
வணக்கம் நண்பர்களே!
இன்றைய ஹோட்டல் முன்பதிவு மேசை (“Front Desk”) வாழ்க்கை அனுபவம், நம் ஊர் சினிமாவில் வரும் கொஞ்சம் காமெடி, கொஞ்சம் டிராமா கலந்த கதையைப்போலத்தான்.
இங்கே தினமும் பல வாடிக்கையாளர்கள் வருவார்கள்; சிலர் அப்படியே “எந்திரம்” மாதிரி போய் விடுவார்கள். ஆனால் சிலர்… அங்கம்மா! அவர்களைப் பற்றி எழுதாமலே இருக்க முடியாது.
நம்ம ஊர்ல “பொறுமை என்பது பெரும்புகழ்”ன்னு சொல்வாங்க. ஆனா, அந்த பொறுமை எங்க போச்சுன்னு, சில சமயங்களில் நாம்கூட புரியாம இருக்குது! குறிப்பா, யாராவது சுத்தம் செய்ய வந்தா, பழுதுபார்க்க வந்தா, நம்ம பக்கத்திலேயே துருத்துரு சத்தத்தோட வேலை பார்த்தா, உடனே நம் முகத்தில் நிம்மதியோ, மனசுல சமாதானமோ இருக்குமா? மனசுக்குள்ள அந்த “சும்மா இருந்தால் என்ன?”ன்னு கேள்வி எழுந்து விடும்!
நம்ம ஊரில் "பார்வையிலேயே ரொம்ப நேரம் காத்திருக்க வைக்குறாங்கப்பா!" என்று ஒரு பழமொழி மாதிரி உள்ளது. வேலைக்காக விண்ணப்பிக்குற போது, நேர்காணல் அப்போதே, 'நேரம் தான் பெரிய சொத்து'ன்னு சொல்லி, மனைவி பொறுமையோட காத்திருப்பது எல்லாருக்கும் தெரியும். ஆனா, அந்த நேரத்தை இப்படி வேலைக்கார முதலாளிகள் வீணாக்குறாங்கன்னா, அது தான் கொஞ்சம் புண்ணியம் குறைவாகத் தான் இருக்கு!
நேற்று ஒரு ரெடிட் பயனர் பகிர்ந்த கதை பார்த்தா, நம்ம ஊரு அனுபவம் நினைவுக்கு வந்தது. அவர் ஒரு ஹோட்டல் முன்னணிப் பணியாளராக வேலைக்கு நேர்காணலுக்கு போனார். நேர்காணல் காலை 10 மணிக்குன்னு சொன்னாங்க. நம் ஆள் 9:50-க்கே செஞ்சு வந்துட்டாரு! “கெட்டவன் கையாலும்கூட போய் வருவான்”னு சொல்வாங்க, ஆனா நம் ஆள் நேரத்திற்கு முன்னாடியே வந்திருக்கிறார். அங்க ஹோட்டல் முன்னணி பணியாளர் சொன்னாரு, "மேலாளருக்கு ஒரு சந்திப்பு இருக்கு, காத்திருங்க."
சரி, நம் ஆள் காத்திருக்க ஆரம்பிச்சாரு. ஓயாமல் நேரம் ஓடியே கிட்டது. அப்புறம் அவர் கேட்காமலே, மேலாளர் மற்றொரு ஊழியரிடம், "காலை 7 மணிக்கு இருந்த சந்திப்பு இப்போதே முடிவுக்கு வரும்னு நினைக்கிறேன், 11:30க்கு முடிஞ்சுரும்"னு சொல்லுறது நம் ஆள் காதில் விழுந்தது! 90 நிமிஷம் காத்திருக்க சொன்னா, நம்ம ஊர்ல யாராவது காத்திருப்பாங்க?
நம்ம ஊரு அலுவலகங்களில் எல்லாம் ஒரு பழமொழி இருக்கே – “வாய்மொழி விடாம, விடாம கேட்டால், விடாம விடாம பதில் சொல்லணும்!” ஆனா, அந்தக் கேள்விகளுக்கு நிறைய பேருக்கு பொறுமை இருக்காது. ஆனா, ஒருவேளை அந்த கேள்விகளுக்கு 'அப்படியே' பதில் சொன்னா என்ன ஆகும்னு யோசிச்சிருக்கீங்கலா? இதோ, அப்படின்னு ஒரு சம்பவம்!
ஒரு பெரிய லாஜிஸ்டிக் நிறுவனத்துல வேலை பார்க்கும் ஒரு நண்பர் – பெயர் சொல்ல வேண்டாம், நம்ம ஊரு ரகசியம்! அங்க, பக்காவா கேள்வி கேட்கும் ஒரு வாடிக்கையாளர். “Truck எங்கே?” “ஏன் வரல?” “யாரு ஓட்டுறாங்க?” மாதிரியான குறும்படக் கேள்விகள். குறைந்த சொற்களில், அடக்கமாக பேசவே தெரியாது. ஒருவேளை நம்ம ஊரு பஜார்ல போய், "அண்ணே, பாயசம் இருக்கா?", "இல்ல" அப்படின்னு பதில் சொன்னா மாதிரி!
நமக்கெல்லாம் தெரியும் – வீட்டு வாடகை வீடுகளிலும், அங்கேயிருக்கும் ‘கேரண்’ மாதிரியான காரணிகளும் எவ்வளவு கஷ்டம் கொடுப்பார்கள் என்று! நாம வீட்டில் அமைதியா இருந்தாலும், ஒரு பக்கத்தில் அவர்களுக்குப் பிடிக்கலைன்னா, பச்சக் கிளி மாதிரி சிக்கல் செய்யும் வழக்கமே. ஆனா, ஒரு நாள் அவங்க பண்ணும் சதிக்கு நாம கொடுக்கும் பதிலடி, அப்போ அந்த சந்தோஷம் சொல்லி முடிக்க முடியாது! அப்படித்தான், இங்க ஒரு அசத்தலான பழிவாங்கும் கதை...
ஒரு கார் வாங்கி பத்து வருடமா ஓட்டினாலும், அதோட மதிப்பு நம்ம மனசுல மட்டும் தான் குறையுமா? நம்ம ஊருல போனவங்க சொல்வது மாதிரி, "காரோடு பாசம் வெச்சிக்காதே, அது ஒரு பொருள் மட்டும்"னு நம்பினாலும், விலை பேசும்போது எல்லாருமே உண்மையிலே ஒரு குதிரை சவாரியுக்கு போற மாதிரி தான். இப்போ, இந்த கதை, ஒரு பழைய காருக்கு காப்பீடு பணம் வாங்கும் போராட்டம் தான். ஆனால், இதில் ஒரு சின்ன திருப்பம் இருக்கு – நம்ம கதாநாயகி காப்பீடு நிறுவனத்தையே கணக்கு சொல்ல வைக்கிறார்!