புதிய பிரெஜிடரியை பெறும் சந்தோஷத்தில், பழையதை விசாரிக்கிறோம். உங்கள் சமையலறை சாதனங்களை மேம்படுத்தும் பயணத்தை இதன் மூலம் எடுத்துக் கூறுகிறது!
“உடம்புக்கு உண்டான துன்பம், மனசுக்கு வந்த பழிவாங்கல்!” – இது நம் தமிழ் வாழ்க்கையின் ஒரு பகுதி. வீட்டில் ஏதாவது பழைய பொருளை மாற்றும் போது, டெலிவரி, இன்ஸ்டாலேஷன், பழையதை அகற்றுதல் என எவ்வளவு கஷ்டங்கள்! இந்த கதையை படித்ததும், “அடி, நம்ம வீட்டிலேயே நடந்தது போல இருக்கு!” என்று நினைத்துக்கொள்வீர்கள்.
உங்களுக்கு தெரியுமா, அமெரிக்காவில் கூட நம்ம ஊரு டெலிவரி பாய்ஸ் மாதிரி ‘இன்னும் கொஞ்சம் டிப்ஸ் கிடைக்குமா?’ என்று பார்க்கிறார்கள்! இந்த கதையில், ஒரு நபர் புதிய ஃபிரிட்ஜ் வாங்கினதும், பழையதை அகற்றச் சொல்லியும், ஃபிரிட்ஜ் டெலிவரி பையன் எவ்வளவு ‘சூழ்ச்சி’ காட்டினார் என்பதைக் கேளுங்கள்.
முன்பதிவில் ஒரு அன்பான வரவேற்பு! இந்த புகைப்படம், புதிய குறும்படம் விருந்தினர்களுக்கு உதவ தயாராக இருக்கும் போது, தங்கும் இடத்தின் நெஞ்சையை பிரதிபலிக்கிறது. இந்த சந்திப்பு நம் ஹோட்டல்களுக்கு இடையே வளர்ந்து வரும் நட்புக்கு வழி வகுக்கும் என்று எங்களுக்கு தெரியாமலே இருந்தது.
நம்ம ஊரு சினிமா பாருங்க, ஹீரோ ஹீரோயினை முதலில் பார்த்த உடனே மணி வாசிப்பும், மெளன ராகமும், பின்னணி பாடலும் வரும். ஆனா, உண்மையிலேயே அவ்வளவு மெலோட்ராமா இல்லாது நம்ம வாழ்க்கையில் காதல் பிறக்கும் போது எப்படி இருக்கும் தெரியுமா? அதுதான் இந்த கதையில்!
திண்டாடும் இரவு ஹோட்டல் வேலை, இரண்டாம் ஷிப்ட், ஒரு திடீர் சந்திப்பு. காதல் வருது அப்படின்னு சத்தம் போடாது, சும்மா அதிசயமாக ஆண்கள், பெண்கள் வாழ்க்கையில் ஓர் இடத்தில் வந்து சேரும். நம்ம கதாபாத்திரம் – ஒரு ஹோட்டல் முன்பணியாளர், அடுத்த ஹோட்டலில் புதுசா வேலைக்கு வந்த ஒரு பெண். இருவரும் ஒரே கம்பெனியில்தான் வேலை, ஆனா இடம் வேறு, வேலை நேரம் வேறு.
ஒரு நாள் அந்த பெண், ஐந்து மணிக்கெல்லாம் இவரது ஹோட்டலில் வந்து, தன் மேலாளரை தேடி வந்தாங்க. நம்ம ஆள், அப்படியே மரியாதையா "வாங்க, மெடம்!"ன்னு பேசிவிட்டு, மேலாளரின் இடம் சொல்லி அனுப்பிட்டாரு. அதுக்கப்புறம், அந்த பெண் அடிக்கடி ஹோட்டலுக்கு வந்துகிட்டு இருந்தாங்க – ஒரு நாள் டவல் கேட்க, இன்னொரு நாள் நீச்சல் குளத்தில் வெப்பம் குறைக்க சொல்லி, சும்மா நம்ம ஆளை 'ஃப்ளர்ட்' பண்ணுற மாதிரி. நம் ஊரிலே கஞ்சிப்பட்டி சண்டை மாதிரி, இவரும் “இது உண்மையா, இல்லையா?”ன்னு மனசுக்குள் குழப்பம்!
இந்த சினிமாத் திரை காட்சியில், முன்னணி அலுவலர் ஒரு விருந்தினரிடமிருந்து கடுமையான அழைப்பை சமாளிக்கிறார், அந்தரங்கம் மற்றும் நீதியின் நுட்ப சமநிலையை வெளிப்படுத்துகிறார்.
நமஸ்காரம் வாசகர்களே!
இன்றைய பதிவில், ஹோட்டல் முன்பணியாளராக (Front Office Manager) பணிபுரியும் ஒருவரின் ‘நான் ஒரு விருந்தினரிடம் பொய் சொன்ன அந்த ஒரே நாள்’ என்ற உண்மை சம்பவத்தை, நம்ம தமிழரின் பார்வையில் பகிர்ந்துகொள்ளப் போறேன்.
சில சமயங்களில், வாடிக்கையாளர் ராஜா என்றாலும், நல்ல மனிதர்களுக்கு மட்டுமே அந்த பட்டம் பொருந்தும் போலிருக்கு. அந்தக் கதையைப் படிச்சீங்கனா, உங்களுக்கும் இதே நினைப்பு வருச்சு சேமிக்க வேண்டிய அனுபவம் தான்.
இந்த வினோதமான ஆனிமே காட்சியில், மைக்கேல், ஹோட்டல் ரிசெப்ஷனிஸ்ட், எளிதில் குழப்பமாகிய தொலைபேசி அழைப்பை கையாள்கிறார். உலகம் மாறும் முந்தைய நாளின் சிரிப்பூட்டும் தருணங்களை இது வெளிப்படுத்துகிறது.
"ஏங்க, இந்த ஹோட்டல் எங்கே இருக்கு?" – இந்தக் கேள்வி கேட்காத முன்பணியாளர் (Front Desk) இருக்க முடியுமா? ஆனா, ஒருசில சமயங்களில் வாடிக்கையாளர்களின் கேள்விகளும், அவர்களுடைய குழப்பங்களும், கரைய வைக்கும் காமெடியாக மாறிடும். இந்தப் பதிவில், ரெட்டிட்-இல் (Reddit) ஒரு அமெரிக்க ஹோட்டல் முன்பணியாளர் சந்தித்த அப்படியொரு அனுபவத்தை, நம்ம தமிழர்களுக்கு பிடிக்கும்னு, நம்ம மொழியில் சுவாரசியமா சொல்லப்போகிறேன்.
ஒரு தமிழன் மாதிரி சிந்திச்சு பாருங்க: தஞ்சாவூரிலிருந்து சென்னைக்குப் போயிருக்கும் நண்பர் ஒருத்தர், சென்னை அடையாறு பஸ்ஸ்டாப் கம்பியூட்டரில் "ஆனா, இந்த பஸ்ஸ்டாப் எங்க இருக்கு?"ன்னு திருச்சி பஸ்ஸ்டாப் முன்பணியாளரையே போன் பண்ணற மாதிரியே தான் இந்த சம்பவம்!
இந்த சினிமா காட்சி, ஒருவழியாக கவனித்த பணியாளன் அவசியமான இடைவெளியை அனுபவிக்கிறான், திட்டமிடப்பட்ட பணியின் போது உற்பத்தி மற்றும் அக்கறை இடையே சமநிலையை வெளிப்படுத்துகிறது.
வணக்கம் நண்பர்களே!
ஒரு கார்ப்பரேட் அலுவலகத்தில் எல்லாம் நேரம் பார்த்து, அசைவும் பேசும் இல்லாமல் வேலை செய்யும் அனுபவம் தமிழ் நாட்டில் பெரும்பாலான ஆபிஸ்காரர்களுக்கும் புதிதல்ல. "சிறிது நேரம் நிம்மதியாக டீ குடிக்கலாம்" என்று நினைத்தால், மேலாளர் கண்ணில் பட்டால் போதும், “இப்போவே போனீங்கன்னா, வேலையை முடிக்க முடியுமா?” என்பதுதான் கேள்வி! ஆனா இந்த கதையில், மேலாளரை விட நேரம் பக்குவமாக பின்பற்றும் ஒரு ஊழியர் கதை தான், நம்மளும் கேட்டு சந்தோஷப்பட வைக்கும்!
இந்த உயிருடனான அநிமே காட்சியில், நமது கதாபாத்திரம் பின்னூட்டத்தை எதிர்பார்க்கும் உணர்வை வெளிப்படுத்துகிறது, இது ஒழுங்கமைப்பு மற்றும் பொறுமை பற்றிய பயணத்தை பிரதிபலிக்கிறது.
நம்ம ஊரு அலுவலக கலாசாரத்தில், ஒரு பழமொழி நிறைய கேட்டிருப்பீங்க – “கமாண்டு இல்லாம கம்பியிலே ஏற முடியாதா?” – இதுக்கு மேல் ஏதாவது எடுத்துக்காட்டா இருக்கும்னு நினைச்சா, இந்த ரெடிட் கதை தான்! சொந்தமாக யோசிக்க கூடாது, அனுமதி இல்லாமல் எதுவும் செய்யக்கூடாது, “feedback” வந்தால்தான் அடுத்த படி போடணும். இதே முறையில் ஒரு வருடம் கழிந்துபோன கதையை பார்ப்போம்; நம்ம ஊரு அலுவலகங்களில் ‘காத்திருப்பு’ எவ்வளவு முக்கியமோ, அதற்கு நம்ம ஹீரோ டும் சம்பந்தப்பட்டிருக்கிறார்.
இந்த ஜீவந்த 3D கார்டூன் மூலம், பிறந்த நாளுக்கான கூட்டத்திற்கு இடம் தேடும் விருந்தினரின் தொந்தரவு எங்களைப் புகாரளிக்கிறது. எங்கள் வசதியான குடியிருப்புகள் சரியானதாக இருந்தாலும், பெரிய கூட்டங்களுக்கு பொதுவான மையம் இல்லாததற்கு வருந்துகிறோம்.
அதிகாலை அழைக்கிற ஒரு அழைப்பு, வாடிக்கையாளரின் கேள்விகள், நம்ம ஊரு திருமண வீடுகளுக்கு வந்த உறவினர் போலவே! "இங்க எல்லாரும் சேர இங்க இடம் இருக்கா?" என்று ஆரம்பித்து, "வேற எங்கயாவது சொல்ல முடியுமா?" என முடிவது வரை, ஹோட்டல் வேலைக்காரர்கள் அனுபவிக்கிறார்கள் என்றால் நம்ப முடியுமா?
தமிழ்நாட்டில், வீட்டு விழாக்கள் என்றாலே ‘பெரிய மண்டபம் இருக்கா?’, ‘அடிச்சி இருக்கு, வெயிலுக்கு குளிர் இருக்கா?’ என்று ஒரு பட்டியல் கேள்விகள் வரும். அந்த மாதிரி தான் அமெரிக்கா, கனடா போன்ற வெளிநாட்டு ஹோட்டல்களிலும் விருந்தாளிகள் கேட்கும் கேள்விகள். ஆனால், இந்த ஹோட்டல் ஊழியர் சொல்வதைக் கேளுங்கள், நம்ம ஊர் உத்தமன் மாதிரி அவரும் மனசு திறந்தவர்தான்!
இந்த உயிர்வாழ்வான அனிமே-மூலக்கூற்றில், ஒரு இனமான கிழக்கு ஜெண்டில்மேன் தனது வெந்நகையுடன் ஹோட்டல் ரிசெப்ஷனிஸ்டுடன் உரையாடுகிறான், அறை விலைகளைப் பார்த்து காமெடியான முறையில் எதிர்கொள்கிறான். எங்கள் புதிய பதிவான "அருவருப்பான சந்திப்பு" இல் நடைபெறும் இந்த அசாதாரண உரையாடலை கண்டறியுங்கள்.
“ஐயோ, இது தமிழ்நாட்டுல நடந்திருந்தா, ரிசெப்ஷனிஸ்ட் ஓடி போயிருப்பாங்க!” — அப்படின்னு நினைக்க வைக்கும் ஒரு அசாதாரண சம்பவம், அமெரிக்காவில் நடந்திருக்கிறது. ஹோட்டல் முன்பதிவுக் கவுன்டரில் (Front Desk) வேலை பார்க்கும் ஒருவர் Reddit-இல் பகிர்ந்த அனுபவம், நம்ம தமிழருக்கே ஆச்சரியமா, சிரிப்பா, கலாய்ப்பா எல்லாமா தூண்டுது.
ஒரு நல்ல காலை... ஹோட்டலில் வேலை பார்த்து கொண்டிருந்த அந்த ரிசெப்ஷனிஸ்ட், வழக்கம்போல விருந்தினர்கள் வருவதை எதிர்பார்த்து இருந்தார். அப்போதுதான் கதவிலிருந்து ஒருவர் நுழைந்தார். முகத்தில் புன்னகை, மென்மையான தெற்கு அமெரிக்கアクセன்ட், “Hey darlin’, got any rooms for tonight?” என்று கேட்டு விட்டு, பக்கத்தில் நிற்கிறார்.
ஆரஞ்சு நிறமான தொகுப்புகளை நிறுத்துவதற்கான இடத்தில், ஒரு கஸ்டமர் தனது அரசாங்க அட்டையை காட்டி சிரிக்கிறார். வணிகங்களும் கஸ்டமர்களும் இடையே உள்ள நம்பிக்கை முக்கியத்துவத்தை விளக்கும் இந்த காமெடியான لمحவை, சில நேரங்களில் கூடுதல் பாதுகாப்பு ஒரு அசரடிக்கூடிய சிரிப்பு ஏற்படுத்தலாம் என்பதனை நினைவூட்டுகிறது!
பொதுவாக நம்ம ஊரில் என்ன நடந்தாலும், "நம்பிக்கையே வாழ்வின் அடிப்படை"ன்னு பெரியவர்கள் சொல்வாங்க. ஆனா, அந்நம்பிக்கை எங்கே எல்லாம் தேவைப்படுதுன்னு தெரியாம, சிலர் எல்லா இடத்திலும் அதை எதிர்பார்க்கிறாங்க. இப்போ, பக்கத்தில இருக்குற பக்கேஜ் டெலிவரி நிலையம் கூட வாடிக்கையாளர்களை நம்பணும் போல! ஆனா, ஓர் ஆட்சி இருக்கிற இடத்துல ஒழுங்கும் பாதுகாப்பும் முக்கியம், இல்லையா? இதோ, ஒரு அமெரிக்க கடையில் நடந்த ஒரு காமெடி சம்பவம், நம்ம ஊரு சுவையோடு!
இந்த சினிமா பார்வையில், குழப்பமான ஹோட்டல் லொபி உயிர் பெறுகிறது, ஊழியர்கள் சொத்துகளின் விதிமுறைகள் மற்றும் விருந்தினர் எதிர்பார்ப்புகளைப் பற்றி விவாதிக்கிறார்கள். ஹோட்டல் மேலாண்மையின் சிக்கல்களைப் பற்றி ஆராயுங்கள் மற்றும் தொழிலில் இருந்து நேரடி அனுபவங்களை எங்கள் புதிய வலைப்பதிவில் பகிருங்கள்!
“ஸார், நான் நிறைய ஹோட்டலில் தங்கியிருக்கேன்… எதுக்கு இவ்வளவு விசாரிக்கிறீங்க?”
“அது எல்லாம் பிராண்டு ஸ்டாண்டர்ட். நீங்க ரிலாக்ஸ் பண்ணுங்க!”
இப்படி சொல்லாத வாடிக்கையாளர் ரீசெப்ஷனில் கிடையாதே! நம்ம ஊர் காரர்களும் தப்பில்லை, ஆனா வித்தியாசமா அமெரிக்கா மாதிரி ஹோட்டல் பணியாளர்களுக்கு நேரும் சிக்கல்களை கேட்டா, நாமும் நம்ம அனுபவம் ஞாபகம் வரும். இந்த கதையை படிச்சீங்கன்னா, அடி-மூடி சிரிப்பும், சின்ன சின்ன கோபமும், “ஏதோ நம்ம வீட்டுக்காரனே பேசறாரு!”ன்னு தோணும்.
